lip 21 2015
Zmarł Tadeusz Suchocki
W środę 15 lipca 2015 r. w niezwykle podniosłej atmosferze odbyły się uroczystości pogrzebowe znakomitego kompozytora, pianisty i dyrygenta, a przy tym pioniera powojennego jazzu, Tadeusza Suchockiego, zmarłego 9 lipca w Warszawie. Szczelnie wypełniona świątynia pod wezwaniem św. Karola Boromeusza przy ul. Powązkowskiej świadczyła najpiękniej o wybitnej roli Tadeusza Suchockiego przede wszystkim w dziejach polskiej muzyki rozrywkowej a także kabaretu. Wokół trumny Zmarłego zgromadzili się liczni artyści oraz osoby ze świata kultury: Alicja Majewska, Elżbieta Starostecka, Wiesław Gołas, Wojciech Młynarski, Włodzimierz Korcz, Jan Kobuszewski, Marek Sewen, Bohdan Kezik, Jan Zagozda, Tomasz Wawrzecki, Magda Zawadzka, Zbigniew Rymarz, Wojciech Wiliński, Andrzej Rosiewicz… Tadeusz Suchocki związany był też z Zespołem Pieśni i Tańca Mazowsze, dlatego w bocznej nawie kościoła znaleźli się liczni przedstawiciele tego zespołu, którzy uświetnili uroczystość wysoce artystycznym odśpiewaniem kilku pieśni religijnych. Po nabożeństwie żałobnym w największym skupieniu odprowadzono ciało Zmarłego do grobu, położonego w jednej z najstarszych kwater Cmentarza Powązkowskiego. Mowę pogrzebową wygłosił z ramienia ZASP Wojciech Wiliński, który w kilku słowach znakomicie uchwycił i oddał odczucia wszystkich zebranych. Tadeusz Suchocki cieszył się powszechną, wielką sympatią, szacunkiem i uznaniem. Pracował do ostatnich chwil życia. Urodził się w Wilnie w 1927 roku. Był pianistą klasycznym, studia pianistyczne rozpoczął w 1934 roku w Konserwatorium Muzycznym im. M. Karłowicza we Wilnie u Stanisława Szpinalskiego. Po wojnie studiował kompozycję w łódzkim Państwowym Konserwatorium Muzycznym i jednocześnie chemię na tamtejszym Uniwersytecie. W 1950 roku podjął studia na Wydziale Dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, które ukończył w 1954. Wraz Januszem Cegiełłą, Markiem Sartem, Romualdem Żylińskim był współzałożycielem słynnego jazzowego „Klubu Melomanów” przy Polskiej YMCA w Łodzi. Był kierownikiem muzycznym kabaretu „Dudek” Pisał utwory rozrywkowe dla Haliny Kunickiej, Jerzego Połomskiego, Bohdana Łazuki, Jaremy Stępowskiego. Napisał muzykę do filmu „Żona dla Australijczyka”, aranżował muzykę do filmu „Lata dwudzieste, lata trzydzieste”. Napisał tez wiele wspaniałych piosenek, przede wszystkim z Wojciechem Młynarskim: „Taksówkarz warszawski”, „Bomba w górę”, „Bez ciebie nie ma życia Warszawo ma”, kapitalny „Statek do Młocin” czy „Balladę o Dzikim Zachodzie”. Pogoda ducha oraz podejście do ludzi, nacechowane sympatią i otwartością sprawiają, że żegnamy kochanego Profesora z ogromnym żalem, odczuwając Jego odejście jako wielką osobistą stratę wszystkich z nas.
* Tomasz M. Lerski *
Ś.P. Tadeusz Suchocki był jednym z najbardziej zasłużonych działaczy Polskiej YMCA. Tuż po zakończeniu II wojny światowej, dzieląc tułacze losy wielu swoich rodaków, po przesiedleniu z rodzinnego Wilna znalazł się w Warszawie, w dopiero co odbudowanym z gruzów budynku Polskiej YMCA przy ul. Konopnickiej 6. To miejsce stało się dla Niego pierwszym domem, jak również stworzyło możliwość rozwoju Jego wielu talentów. W swoim długim imciarskim życiu doświadczył rozkwitu tej organizacji, jak również jej likwidacji na początku lat 50-tych ubiegłego wieku. Po roku 1990 kiedy Polska YMCA wznowiła swoją działalność stał się czynnym jej uczestnikiem, będąc przy tym wielkim orędownikiem przywrócenia zagrabionego przez komunistów całego majątku Polskiej YMCA.
* Marek Prus *