gru 21 2020
11 – 1954 Pierwsze Krakowskie Zaduszki Jazzowe
Opracowanie Andrzej Rumianowski fot. arch. Muzeum Jazzu
POPRZEDNI | WSZYSTKIE ODCINKI | NASTĘPNY |
„JAZZ po WOJNIE, w latach 1945-1960”, to wystawa autorstwa Andrzeja Rumianowskiego, dokumentująca najważniejsze wydarzenia jazzowe tego okresu.
Składa się z 43 sukcesywnie publikowanych odcinków.
Wystawa jest opracowana na podstawie materiałów zgromadzonych w MUZEUM JAZZU, a przede wszystkim w oparciu o historyczne wycinki prasowe, podarowane przez Barbarę Szałwińską, wdowę po Julianie Wicku Szałwińskim, niegdysiejszym wiceprezesie klubu Hybrydy (Wicek od wiceprezesa).
Wystawa jest drugą częścią cyklu zatytułowanego „Dekady Jazzu w Polsce”.
„Wiosną 1954 roku Jacek Borowiec, niestrudzony działacz ówczesnych czasów, wraz z Witoldem Kujawskim, kontrabasistą, wpadli na pomysł zorganizowania ogólnopolskiego spotkania muzyków o jazzowych skłonnościach” – opowiada Jan Poprawa.
– „Nie wiem kto to wymyślił, żeby zrobić to w Zaduszki – wspomina Marian Ferster – chyba po to, żeby zmylić wroga, bo kto by przypuszczał, że w Zaduszki można robić imprezy rozrywkowe?”
„Miasto błękitnych nut”, Antoni Krupa
Wśród 300 przybyłych gości, byli: Jerzy Borowiec, wiceprezes byłego Jazz Clubu YMCA, „Duduś” Matuszkiewicz, Krzysztof „Komeda” Trzciński, Andrzej Kurylewicz, Witold Sobociński, „Drążek” Kalwiński.
Imprezę otworzył Leopold Tyrmand.
Drugie Zaduszki Jazzowe, w 1955 odbyły się w Zabrzu, ale od 1956 roku powróciły do Krakowa.
POPRZEDNI | WSZYSTKIE ODCINKI | NASTĘPNY |