lut 23 2020

Ewa Bem

Oprac. Ewa Kałużna, Fot. Marek Karewicz

EWA BEM

(właśc. Ewa Maria Bem-Sibilska; ur. 23 lutego 1951),
Pierwsza Dama Polskiego Jazzu, wokalistka jazzowa, funkowa i soulowa, wykonująca także muzykę popową, bluesową i R&B, autorka tekstów piosenek.
W „Jazz Forum” napisano: „Ukazanie się nagrań Ewy Bem przypomina nam o właściwej hierarchii – trochę tak, jak w przypadku Elli Fitzgerald i reszty wokalnego świata”.

Ewa Bem debiutowała pod koniec lat 60. i od razu dała się poznać jako swingująca wokalistka, obdarzona – jak pisała wówczas prasa – „murzyńską barwą głosu”.
Karierę rozpoczęła jesienią 1969, w klubie Stodoła, przy którym działał młodzieżowy zespół Grupa Bluesowa Stodoła.
Początkowo w skład zespołu wchodzili: Ewa Bem (śpiew), Halina Szemplińska (śpiew), Janusz Drozdowski (gitara), Ryszard Sułek (gitara basowa), Jerzy Pawełko (saksofon tenorowy, saksofon altowy), Władysław Dobrowolski (trąbka), Tomasz Szachowski (pianino), Włodzimierz Kruszyński (puzon) i Cezary Ziółkowski (perkusja).

Muzycy oparli wykonywany przez siebie repertuar na muzyce bluesowej.
Pierwszym programem były „Blusełka”, które stanowiły połączenie pieśni gospel i spiritual z polską tradycją, choć rodzaj tego spektaklu był trudny do zdefiniowania.
Jeszcze w 1969 Grupa Bluesowa Stodoła zdobyła trzy pierwsze nagrody na Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Muzycznych w Gliwicach.
Kolejny sukces odniosła na wrocławskim festiwalu Jazz nad Odrą w marcu 1970, gdzie Ewa Bem została wyróżniona za interpretację standardu „Summertime”.

Premiera „Blusełek” w Stodole przyniosła przychylne recenzje.
Podobnie, występ grupy podczas Międzynarodowych Spotkań Wokalistów Jazzowych w Lublinie 1970 został entuzjastycznie przyjęty.
Fragment koncertu został sfilmowany przez Polską Kronikę Filmową i uznany za najlepszy temat kulturalny roku 1970.
Film z tego występu zdobył I nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Kronik Filmowych w Londynie.
Latem 1970 grupę opuścili Ewa Bem i Wojciech Zalewski.

W tym samym roku Ewa Bem rozpoczęła współpracę z kwartetem Zbigniewa Seiferta.
Następnie występowała z zespołami Bemibek (1970-1973, 1991-1993) oraz Bemibem (1973-1977).
Te dwie formacje współtworzyli Aleksander Bem, Andrzej Ibek i Tadeusz Gogosz, a także, okresowo, Jarosław Bem, Henryk Miśkiewicz, Marek Bliziński, Sławomir Piwowar, Jan Jarczyk, Wojciech Waglewski, Paweł Dąbrowski, Tomasz Jaśkiewicz.

Zespół BEMIBEK powstał 9 grudnia 1970, przy warszawskim klubie Hybrydy. W jego skład weszli początkowo rodzeństwo Aleksander Bem i Ewa Bem oraz klawiszowiec Andrzej Ibek.
Narodziny zespołu miały miejsce w Hybrydach, kiedy Alek, Ewa i Ibek zaśpiewali na jamie utwór „Light My Fire” The Doors.

W marcu 1971 występowali już jako w pełni ukształtowana grupa wokalno-instrumentalna, w składzie z gitarzystą basowym, Tadeuszem Gogoszem. Wówczas skład Bemibek ustalił się ostatecznie:
Ewa Bem – śpiew, instrumenty perkusyjne,
Aleksander Bem – śpiew, perkusja, lider zespołu,
Andrzej Ibek – śpiew, fortepian, organy,
Tadeusz Gogosz – gitara basowa.
Bemibek okazał się prawdziwym objawieniem, plasując się wysoko w rankingach, m.in. obok renomowanych Novi Singers.

Debiutowali z powodzeniem na forum ogólnokrajowym w marcu 1971, podczas festiwalu Jazz nad Odrą.
Zdobyli tam pierwsze miejsce.
Wykonywali specyficzną muzykę, będącą konglomeratem jazzu, bluesa, bossa novy i rocka. Utwory wokalne Ewa Bem wzbogacała obficie scatem, w dojrzały sposób nawiązując do tradycji światowej wokalistyki jazzowej.
Najważniejszym ich wzorem była grupa Brasil 66 Sergio Mendesa, ale także Bacharach, Aretha Franklin, Donny Hathaway, Jose Feliciano i Santana.

Grali i śpiewali w sposób żywiołowy, z radością i ekscytacją. W repertuarze mieli głównie kompozycje Andrzeja Ibeka („Panie, co pan!”, „Gajor Dziuni”) i Aleksandra Bema („Nie bójmy się wiosny”, „Podaruj mi trochę słońca”), do których słowa pisali znani i popularni autorzy tekstów – Wojciech Młynarski, Marek Skolarski, Elżbieta Horbaczewska, Ryszard Marek Groński, Marek Dutkiewicz czy Jerzy Kleyny.

Poza kompozycjami Bema i Ibeka, wykonywali również utwory Krzysztofa Komedy („Matnia” – „Cul-de-Sac”, utwór do filmu Romana Polańskiego „Matnia”), Piotra Figla (LP „Piotr”), Zbigniewa Namysłowskiego („Sprzedaj mnie wiatrowi”), Klanu (LP „Mrowisko”). Towarzyszyli też okresowo Markowi Grechucie.
Opracowania światowych standardów jazzowych – „Call Me” Dwighta Myersa, „I’ll Never Fall In Love Again” Burta Bacharacha, „Oye como va” Tito Puente (śpiewanego przez Santanę), czy przebojów rockowych – „Let It Be” i „With a Little Help from My Friends” Lennona i McCartneya, „Light My Fire” The Doors, „Proud Mary” Creedence Clearwater Revival, stanowiły dla zespołu jedynie punkt wyjścia do kreatywnych i innowacyjnych poszukiwań w warstwie muzycznej:
Bemibek – „With a Little Help from My Friends” Audio 1972

Bemibek w latach 1971-1972 dokonał nagrań radiowych:
1970 – „Sprzedaj mnie wiatrowi”, „Dzień na szczęście”, „Babulka”;
1971 – „Narwańce polne”, „Gajor Dziuni”, „Gajor Dziuni 2”, „Light My Fire”, „Cul-de-Sac”, „Let It Be”, „Panie, co pan!”, „Słuchaj, jak cię noc woła (Usypianie)”, „Call Me”;
1972 – „Wycieczka-ucieczka”, „I’ll Never Fall In Love Again”, „With a Little Help from My Friends”, „Nie bójmy się wiosny”, „Oye Como Va”, „Kolorowe lato”, „Podaruj mi trochę słońca”, „Michałki fiołkowe”.

W 1971 formacja została zauważona na festiwalu w Opolu, gdzie otrzymała nagrodę dziennikarzy.
Jesienią 1971 do grupy dołączył gitarzysta jazzowy, Marek Bliziński, z którym po latach Ewa Bem miała nagrać wspólną płytę.
Zarówno Bliziński, jak i Tadeusz Gogosz, występowali wcześniej w Szwecji, pod nazwą The Strangers, razem z perkusistą Tomaszem Butowttem.

W tym samym roku zespół wystąpił na Jazz Jamboree.
Także w 1971 ukazało się pierwsze i jedyne w pierwotnym składzie wydawnictwo – jazzowo-funkowa EP-ka „Sprzedaj mnie wiatrowi”, z czterema utworami: „Sprzedaj mnie wiatrowi” (muz. Zbigniew Namysłowski), „Narwańce polne” (muz. Aleksander Bem), „Panie, co pan!” (muz. Andrzej Ibek) oraz instrumentalnym utworem „Matnia / Cul-de-Sac” (muz. Krzysztof Komeda). Autorem okładki był Marek Karewicz:
Ewa Bem – vocal, percussion
Andrzej Ibek – piano, organ
Tadeusz Gogosz – bass guitar
Aleksander Bem – drums, vocal
Bemibek – „Sprzedaj mnie wiatrowi” Audio 1971

Bemibek – „Samba spoko”, singiel 1971

Bemibek wystąpił podczas Lubelskich Spotkań Wokalistów Jazzowych 1971, gdzie Ewa Bem dobyła główną nagrodę, oraz w Opolu 1972, gdzie zespół i wokalistka zdobyli nagrodę dziennikarzy za utwór „Podaruj mi trochę słońca”:
Ewa Bem & Bemibek – „Podaruj mi trochę słońca”, Live in Opole 1972

Latem 1972 z zespołu odeszli Andrzej Ibek, Tadeusz Gogosz i Marek Bliziński. W tym czasie wielu muzyków wyjeżdżało za granicę „za chlebem”, tak było i w tym przypadku.
Już w nowym składzie, który współtworzyli teraz gitarzysta Tomasz Jaśkiewicz, basista Paweł Dąbrowski i pianista Mariusz Mroczkowski, Bemibek dał jesienią 1972 cykl koncertów w Czechosłowacji.
Po raz ostatni pod nazwą Bemibek wystąpili w grudniu 1972 w Gnieźnie, w ramach Poznańskich Muzykaliów.
W marcu 1973 grupa przekształciła się w nowy zespół – Bemibem.

Grupa Bemibek reaktywowała się po prawie dwudziestu latach, w 1991. W jej skład weszli wówczas:
Ewa Bem – vocal
Kasia Kowalska – vocal, percussion
Andrzej Ibek – keyboards, vocal
Dariusz Kozakiewicz – guitar
Sławomir Piwowar – keyboards
Henryk Miśkiewicz – sax
Paweł Dąbrowski – bass guitar
Alek Bem – drums, vocal.
O tym, że zespół nie stracił nic ze swej witalności i muzykalności, mogli przekonać się widzowie koncertów reaktywowanej formacji.
„Odnowiony” Bemibek wystąpił 9 listopada 1991, podczas jubileuszowego koncertu w Programie III PR oraz podczas festiwalu w Opolu w latach 1992 i 1993:
Ewa Bem & Bemibek – „Miłość jest, jak niedziela” – Live TV 1992

Ewa Bem & Bemibek – „Narwańce polne” – Live TV 1992

Ewa Bem & Bemibek – „Powrotna bossa nova” – Live TV 1992

https://www.youtube.com/watch?v=JCoWcHp9b4s

W marcu 1993 w Rozgłośni Polskiego Radia w Łodzi, grupa Bemibek nagrała materiał, który ukazał się na płycie „Dziennik mej podróży”.
Album wypełniły kompozycje Aleksandra Bema i Andrzeja Ibka, w wykonaniu Ewy Bem. Teksty napisali: Magda Czapińska, Wojciech Młynarski i Jacek Korczakowski. Na płycie wystąpili:
Ewa Bem – vocal
Aleksander Bem – percussion, vocals
Andrzej Ibek – keyboards, piano, vocals
Jerzy Bartz – drums
Paweł Dąbrowski – bass guitar
Leszek Matecki – guitar
Henryk Miśkiewicz – alto sax
Sławomir Piwowar – keyboards.
Płyta zawierała takie przeboje, jak:
„Powrotna bossa nova”

„Samba spoko”

„Na sercu znów jakoś lżej”

„Już cię nie kocham”

„Dziennik mej podróży”

Dopiero w 2016, nakładem Kameleon Records, ukazała się składanka „Sprzedaj mnie wiatrowi. Nagrania archiwalne z lat 1970-1973”, zbierająca wszystkie zachowane nagrania grupy Bemibek oraz dodatkowo trzy nagrania Bemibem – razem 23 utwory.
Podczas sesji nagraniowych do wszystkich utworów na tej kompilacji wystąpili:
Ewa Bem – lead vocal
Marek Bliziński, Tomasz Jaśkiewicz – guitar
Mariusz Mroczkowski – piano, electric piano, vocals
Andrzej Ibek – keyboards, flute, harpsichord, vocals
Zbigniew Namysłowski – flute
Aleksander Bem, Jarosław Bem, Jerzy Bartz, Józef Gawrych – percussion
Paweł Dąbrowski, Tadeusz Gogosz – bass guitar
Aleksander Bem – drums, vocals.

Po rozpadzie zespołu Bemibek, w marcu 1973 w Warszawie powstała grupa BEMIBEM.
Formacja kontynuowała styl i brzmienie swojej poprzedniczki, z tym, że zorientowana była bardziej na jazz. W skład zespołu wchodzili:
Ewa Bem – vocal, percussion
Mariusz Mroczkowski – piano, vocals
Tomasz Jaśkiewicz – guitar
Paweł Dąbrowski – bass guitar
Aleksander Bem – percussion, drums, vocals, leader.
Zespół początkowo korzystał z repertuaru Bemibek, wykonując takie hity swojej poprzedniczki, jak „Sprzedaj mnie wiatrowi”, „Narwańce polne”, „Kolorowe lato”, „Nie bójmy się wiosny”, „Podaruj mi trochę słońca” czy „Zawsze mamy siebie”.

Tak, jak poprzedni zespół rodzeństwa Bemów, formacja Bemibem chętnie wykonywała ówczesne zagraniczne przeboje: „Oye como va”, „I’ll Never Fall In Love Again”, „Proud Mary” czy
„You’ve Got a Friend” Audio 1973

Z czasem zespół rozszerzył repertuar o własne kompozycje. Już w marcu 1973, a później na festiwalu w Opolu, Bemibem zaprezentował nowe piosenki:
„Śnieżna samba” Audio 1973

„Po co jechać do Werony?” Audio 1973

Na festiwalu w Opolu grupa przedstawiła też fragment „Suity miejskiej”, w której znalazły się elementy rock’n’rolla, ballady, bossa novy i popu.
Latem 1973 zespół występował w sopockim Non Stopie. W październiku gościli w NRD, a następnie występowali podczas Musicoramy.
Wreszcie wrócili do swojej kolebki – klubu Hybrydy, gdzie przedstawili nową kompozycję:
„Już ci nigdy nie przyrzeknę”

W marcu 1974 zespół zrealizował swój debiutancki i jedyny album – „Bemowe frazy”.
Na zawartość wydawnictwa złożyły się nowe kompozycje, głównie autorstwa Aleksandra Bema, oraz utwory jeszcze z czasów Bemibek.
W nagraniu, oprócz stałych członków zespołu, wzięli udział zaproszeni goście. Skład na płycie tworzyli:
Ewa Bem – vocal, percussion
Mariusz Mroczkowski – piano, vocals
Marek Bliziński – classical guitar, 12-string guitar
Tomasz Jaśkiewicz – guitar
Jan Jarczyk – electric piano Fender
Paweł Dąbrowski – bass guitar
Wojciech Kowalewski – congas, percussion
Jarosław Bem – percussion, vocals
Aleksander Bem – percussion, vocals
Instrumental Group, conductor Tomasz Ochalski.
„Bemowe frazy” Full Album 1974

Pocztówki dźwiękowe zespołu Bemibem:
1973: „Śnieżna samba”
1974: „I’ll Never Fall In Love Again” / „You’ve Got a Friend”
1974: „Kolorowe lato” / „Grey Seal”.
Nagrania radiowe:
1973: „Zawsze mamy siebie”, „Podaruj mi trochę słońca” (oba w jęz. niemieckim), „Śnieżna samba”, „Po co jechać do Werony?”

1974: „You’ve Got a Friend”, „I’ll Never Fall In Love Again”, „Baśń o miłości”.

Wiosną 1975 Tomka Jaśkiewicza zastąpił w Bemibem Wojciech Waglewski, jednak nieuchronnie zbliżał się zmierzch kariery formacji. Grupa została oficjalnie rozwiązana w 1977.

Utwory zespołów Bemibek oraz Bemibem ukazały się na kompilacjach:
1972: Dyskoteka 4

1973: Premiery Opole ’73

1974: Dyskoteka 7

1975: Dyskoteka 8

1992: Bemibem / Bemibek

1999: Złota kolekcja – Podaruj mi trochę słońca

2007: Polish Funk

2008: Why Not Samba?

2009: 40 przebojów. Lata 70.

2011: Lata 70. Największe przeboje

2016: Sprzedaj mnie wiatrowi. Nagrania archiwalne z lat 1970-1973 (Kameleon Records)
2016: Bemibek, Bemibem – Podaruj mi trochę słońca (Warner Music Poland).

Od początku lat 80. Ewa Bem rozpoczęła karierę solową. W 1980 zaśpiewała na festiwalu Jazz Jatra w Indiach oraz na Kubie.
Ten rok przyniósł jej pasmo sukcesów krajowych – główną nagrodę na festiwalu opolskim, szereg wygranych plebiscytów i tytuł Piosenkarki Roku 1980.

W 1981 Ewa Bem nagrała z zespołem Swing Session swój pierwszy album – „Be a Man„, który został wydany w serii Polish Jazz, jako Vol. 65.
Zdjęcie na okładkę wykonał Marek Karewicz. Na płycie znalazły się głównie kompozycje Zbigniewa Jaremko i Henryka Majewskego, ale także Charlie’ego Parkera i George’a Gershwina.
Zbigniew Jaremko poprowadził orkiestrę smyczkową. Muzycy na albumie:
Ewa Bem – vocal
Andrzej Jagodziński – piano
Henryk Stefański – guitar
Henryk Miśkiewicz – alto sax, clarinet
Zbigniew Jaremko – tenor sax
Henryk Majewski – flugelhorn, trumpet, leader
Zbigniew Konopczyński – trombone
Jerzy Stawarz – bass
Tadeusz Federowski – drums
Zbigniew Wodecki – vocal („Misty„)
String Orchestra, conductor Zbigniew Jaremko
„Bądź mężczyzną / Be a Man” (Henryk Majewski)

„The Man I Love” (George Gershwin)

„Grovin’ High” (Charlie Parker)

W 1984 ukazała się druga płyta – „Ewa Bem Loves the Beatles„, z coverami utworów The Beatles. Autorem okładki był tym razem Andrzej Tyszko.
Na albumie wystąpili m.in.: Tomasz Szukalski, Wojciech Karolak, Henryk Majewski, Andrzej Jagodziński, Mietek Jurecki i inne znane postaci polskiej muzyki:
Ewa Bem – vocal, backing vocals, percussion
Jerzy Kaczmarek, Marek Stefankiewicz, Wojciech Karolak – keyboards
Romuald Frey – guitar
Tomasz Szukalski – tenor sax
Henryk Majewski, Stanisław Mizeracki – trumpet
Andrzej Jagodziński – cornet
Dariusz Macioch, Roman Syrek – trombone
Arkadiusz Żak, Mietek Jurecki – bass guitar
Wojciech Kowalewski – drums, percussion
Winicjusz Chróst – guitar, electronic drums
„A Hard Day’s Night”

„Something”

„Get Back”

„You’re Going to Lose That Girl”

W 1986 Ewa Bem wydała płytę „I co z tego dziś masz?„. Na albumie ponownie wystąpiła plejada gwiazd, z takimi nazwiskami z czołówki polskiej sceny jazzowej, jak Janusz Skowron, Andrzej Przybielski, Krzysztof Ścierański, Jerzy Batrz czy Jerzy Piotrowski. Autorem okładki był po raz drugi Andrzej Tyszko:
Ewa Bem – vocals
Janusz Skowron – keyboards
Winicjusz Chróst – guitar, keyboards
Andrzej Antolak – sax
Andrzej Przybielski – trumpet
Krzysztof Ścierański – bass guitar
Jerzy Bartz, Wojciech Kowalewski – percussion
Jerzy Piotrowski – drums
„I co z tego dziś masz?”

„Trzy czwarte roku”

W 1987 Ewa Bem i Marek Bliziński wydali w duecie album „Dla ciebie jestem sobą„, z utworami Wasowskiego i Przybory, ale także z kompozycjami Jerzego Abratowskiego, Władysława Szpilmana, Aleksandra Wrubla i Romana Orłowa. Po raz trzeci zdjęcie na okładkę wykonał Andrzej Tyszko:
„Dla ciebie jestem sobą” (Przybora / Wasowski)

„Zmierzch” (Przybora / Wasowski)

„Trudniej wierną być w sobotę” (Bianusz / Orłow)

W 1997 na rynek trafiła płyta Ewy Bem „Bright Ella’s Memorial„, z hitami: „A Tisket A Tasket”, „Oh, Lady Be Good”, „S’ Wonderful”, „Cheek to Cheek„, „Sweet Georgia Brown” czy „Summertime„.
W nagraniach wzięła udział czołówka polskiego jazzu, pod przewodnictwem Jana Ptaszyna Wróblewskiego:
Ewa Bem – vocals
Andrzej Jagodziński – piano
Henryk Miśkiewicz – alto sax, clarinet
Jan Ptaszyn Wróblewski – tenor sax, baritone sax, leader
Henryk Majewski – trumpet
Paweł Tartanus – banjo
Jacek Niedziela – double bass
Marcin Jahr – drums.

W 2001 Ewa Bem otrzymała dwa Fryderyki, w kategoriach Wokalistka Roku i Album Roku, za płytę „Mówię tak, myślę nie„, zawierającą znane hity wokalistki, jednak w zupełnie nowych, zaskakujących aranżacjach. Ewa Bem nie nagrała po prostu kolejnego albumu – zgodnie z tytułem, płyta jest bardzo przekorna:
„Podaruj mi trochę słońca”

„Cały świat”

Rok 2004 przyniósł album „ewa.ewa„, z szesnastoma standardami,jak: „Niepewność”, „Za szybą” (Całkiem spokojnie wypiję trzecią kawę)”, „Sprzedaj mnie wiatrowi”, „Nie zadzieraj nosa”, „Bezsenność we dwoje”, „Narwańce polne”:
„Moda na niemiłość” Official Video 2004

https://www.youtube.com/watch?v=DE8M_1DUk78

„Za szybą” (Całkiem spokojnie wypiję trzecią kawę) Audio 2004

„Kakadu” – to album Ewy Bem, który ukazał się 23 listopada 2007. Został nagrany w stylistyce smooth-jazzowej, i nawiązywał do muzyki lat 70. oraz nagrań formacji Bemibek.
Płyta zawierała 13 utworów, napisanych przez Ewę Bem, która zadebiutowała tutaj w roli autora tekstów.
Muzykę na cały album napisał Joachim Mencel, który również wyprodukował album i zagrał na klawiszach. Na płycie wystąpił międzynarodowy skład:
Ewa Bem – vocal
Andrzej Jagodziński – piano
Joachim Mencel – keyboards
Jacek Królik – guitar
Robert Majewski – trumpet
Leszek Szczerba – sax
Anna Szczepaniak, Urszula Lechowicz – alto clarinet
Guilherme Viana Guimaraes – bass guitar
Andrzej Święs – bass guitar, bass
Harry Tanschek, Tomas Celis Sanchez – percussion
Anna Górecka, Dominika Adamek, Grażyna Zubik, Joanna Winiarczyk, Kinga Bocheńska-Szostak, Marta Bielawska – strings
Kinga Staniszewska – cello
Aleksander Bem, Basia Włodarska – backing vocals.

Na temat albumu Ewa Bem mówiła: „To płyta naturalnych brzmień i żywych muzyków, pieczołowicie wybranych ze względu na ich kunszt. To trzynaście zupełnie różnych piosenek, ze wspólnym mianownikiem, którym jest – tu wybaczcie wielkie słowa – walka z komercją i bylejakością„:
„Kocham i nie kocham cię” z płyty „Kakadu„, Official Video 2007

https://www.youtube.com/watch?v=LDBcQCkcvWw

„Randka naszych dusz” z płyty „Kakadu„, Audio 2007

W 2015 artystka wydała dwupłytowy album „Tribute to Marek Bliziński„, poświęcony pamięci jednego z najwybitniejszych polskich gitarzystów jazzowych, z którym Ewa Bem współpracowała jeszcze w latach 70., w formacji Bemibek, a także wydała wspólnie z nim płytę w 1987.

Pierwsza płyta zestawu zawiera 11 nagrań studyjnych, dokonanych dla radiowej Trójki przez Ewę Bem wspólnie z Markiem Blizińskim, w latach 1980-1986.
Na drugiej płycie zarejestrowany jest wyjątkowy koncert pamięci Marka Blizińskiego, który odbył się w Studiu Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w marcu 2000.
Na scenie, obok Ewy Bem, wystąpili najwybitniejsi polscy gitarzyści: Jan Borysewicz, Jarosław Śmietana, Wojciech Waglewski, Janusz Strobel, a także Jose Torres.
Towarzyszyli oni przy wykonaniu 16 znakomitych utworów, m.in.: „Szeptem”, „Bo we mnie jest seks”, „Dla ciebie jestem sobą”, „Zawsze tam, gdzie ty”, „Na całej połaci deszcz”, „Wesoły deszczyk”, „A Hard Day’s Night”, „Until I Met You” czy „Primavera„.

O płycie tej w „Jazz Forum” napisano: „Jest dziś w Polsce wiele świetnie śpiewających jazzowych wokalistek. Niektóre mają już wydane płyty, nawet po kilka. Ale ukazanie się nagrań Ewy Bem przypomina nam o właściwej hierarchii – trochę tak, jak w przypadku Elli Fitzgerald i reszty wokalnego świata„.
„Tribute to Marek Bliziński 1” 2015

„Tribute to Marek Bliziński 2” 2015

W trakcie swojej kariery Ewa Bem współpracowała z największymi gwiazdami polskiej muzyki, jak: Zbigniew Namysłowski, Tomasz Stańko, Zbigniew Seifert, Tomasz Szukalski, Jan Ptaszyn Wróblewski, Janusz Muniak, Jan Jarczyk, Wojciech Karolak, Henryk Majewski, Jerzy Bartz, Janusz Skowron, Andrzej Jagodziński i wieloma innymi, a także z czołowymi polskimi orkiestrami.
W latach 1983, 1984, 1986 i 1987 otrzymała tytuł Jazzowej Wokalistki Roku w ankiecie „Jazz Forum„.

Była wielokrotnie nagradzana i wyróżniana w Opolu – w latach 1971, 1979, 1980, 1986, 1987, 1989:
„Żyj kolorowo” – Live in Opole 1979

„Nie ma tych bram” – Live in Opole 1986

„Kolega maj” – Live in Opole 1997

W 2000 odbył się w Opolu specjalny koncert, z okazji jubileuszu 30-lecia pracy artystycznej Ewy Bem:
Ewa Bem – Live in Opole, Full Concert 2000

https://www.youtube.com/watch?v=6gGQF0pPQJ0

20 lipca 2012, podczas białostockiego festiwalu Pozytywne Wibracje, odbył się koncert Ewy Bem, z okazji 40-lecia jej pracy artystycznej:
Ewa Bem – „Zobacz, czyje imieniny„, Live @ Pozytywne Wibracje Festval, Białystok 2012

W ramach festiwalu Blue Note Poznań Competition 2015, odbył się 6 listopada 2015 koncert Pierwszej Damy Polskiego Jazzu.
Wokalistka obchodziła 45-lecie pracy artystycznej. Zanim ze sceny popłynęła muzyka, Ewa Bem została udekorowana prestiżowym wyróżnieniem.

Artystka zaśpiewała w gwiazdorskim towarzystwie – za fortepianem zasiadł Andrzej Jagodziński, który występuje i nagrywa z Ewą Bem od 1987, na trąbce zagrał Robert Majewski, na kontrabasie – Adam Cegielski, a na perkusji – Czesław Mały Bartkowski.

Pośród piosenek, wybrzmiewających w ten listopadowy wieczór, znalazły się utwory, pochodzące z bogatego repertuaru Ewy Bem, m.in. „Por favor„, „La Vie en Rose” czy „A Hard Day’s Night„.
Finałem koncertu okazał się set, złożony z fragmentów znanych piosenek, jak „Żyj kolorowo” czy „Wyszłam za mąż, zaraz wracam„, które już od kilku dziesięcioleci stanowią klasykę polskiej piosenki jazzowej.
Ewa Bem – „Por favor„, Live @ Blue Note Ponań 2015

https://www.youtube.com/watch?v=4msMO68WN-I

Ewę Bem można było zobaczyć w dwóch filmach – legendarnym „Misiu” z 1980 i w „Orinoko” z 1982, oraz w telewizyjnym show „Droga do gwiazd„, gdzie była jurorką:
Ewa Bem @ Movie „Miś„, Final Scene 1980

https://www.youtube.com/watch?v=8bEkDAIC_Hk

Ewa Bem zalicza się do postaci scenicznych, które w trakcie swojej kariery wielokrotnie zmieniały swój wygląd. O tym piosenkarka mówiła w wywiadzie dla „Gali„: „Świat nie lubi ludzi tęgich.
Wybaczy pijakowi, oprawcy, zabójcy, głupcowi, złodziejowi. Ale kiedy ktoś jest za gruby, zawsze mu się to wypomni.
W moim przypadku odchudzanie się powiodło, choć było bardzo ciężko. Nie dość, że kosztowało masę ogromnych wyrzeczeń, to w dodatku musiałam wspomagać się farmakologicznie.
Byłam na krawędzi depresji. Odwiedzałam w szpitalu moją przyjaciółkę Basię, śmiertelnie chorą na stwardnienie rozsiane. Wtedy zdałam sobie sprawę z bezsensu mojego zachowania.
Patrzyłam na nią i czułam się jak kretynka, która walczy o sprawy nieważne, podczas gdy życie Basi gaśnie na moich oczach. Uświadomiłam sobie, jaką krzywdę robię sobie taką ścisłą dietą„.
Dlatego też, Ewa Bem zawsze skupia się na tym, co wychodzi jej najlepiej, czyli na śpiewaniu.

Po śmierci 39-letniej Pameli Bem-Niedziałek, córki Ewy Bem w listopadzie 2017, artystka odwołała wszystkie występy i wycofała się z życia publicznego. Jednak w kwietniu 2018 powróciła na krótko do aktywności scenicznej.
Ostatecznie, w czerwcu 2018, ogłosiła zakończenie kariery.

W ubiegłym roku, na Ewę Bem spadły kolejne smutne wiadomości.
17 lipca 2019, w wieku 70 lat, zmarł po długiej chorobie, we Freiburgu w Niemczech, gdzie mieszkał od prawie 40 lat, brat Ewy – Aleksander Bem, współzałożyciel i lider zespołów Bemibek i Bemibem.
30 września 2019, w wieku 74 lat, zmarł w swoim mieszkaniu w Esteponie w Andaluzji, Tadeusz Gogosz – basista Bemibek, pierwszy mąż Ewy Bem, ojciec Pameli.

Posłuchajmy:
„Moje serce to jest muzyk” – Live TV 1981

„Z tobą, bez ciebie” – Live 1981

Ewa Bem & Dżamble – „Wymyśliłam ciebie„, Live TV 1981

Ewa Bem – Official Videos 1982

Ewa Bem feat. Krzysztof Ścierański – „Pomidory„, Official Video 1984

„I co z tego dziś masz?” – Official Video 1984

„Świat Ordonki” – Official Video 1985

„Żyj kolorowo” – Official Video 1985

„Świat Ordonki” – Lve in Opole 1997

Ewa Bem & Czesław Niemen – „Jednego serca„, Live 2000

https://www.youtube.com/watch?v=9rpyzlyGTg4

„Sms-y” Official Video 2001

Ewa Bem & Adam Palma – „A Hard Day’s Night„, Live 2004

„Powrotna bossa nova” – Live @ Jazz pod Gwiazdami, Wilanów 2008

Ewa Bem – vocal
Robert Majewski – trumpet, flygelhorn
Andrzej Jagodziński – piano, keybords
Adam Cegielski – bass
Czesłąw Mały Bartkowski – drums

Ewa Bem & Herdzin Big Band – „Dzień dobry, Mr Blues”, Live 2015

Ewa Bem – vocal
Herdzin Big Band:
Jakub Waszczeniuk, Jerzy Małek, Piotr Ziarkiewicz, Marcin Ołówek – trumpet
Michał Tomaszczyk, Andrzej Rękas, Dariusz Plichta – trombone
Dariusz Nowakowski – bass trombone
Wiesław Wysocki, Łukasz Poprawski – alto sax
Janusz Brych, Mariusz „Fazi” Mielczarek – tenor sax
Paweł Gusnar – baritone sax
Marek Napiórkowski – guitar
Piotr Wrombel – piano
Paweł Pańta – bass
Paweł Dobrowolski – drums
Krzysztof Herdzin – conductor

JUBILATCE ŻYCZYMY WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO, STO LAT!

Fot. 1971 Bemibek – Tadeusz Gogosz, Aleksander Bem, Ewa Bem, Andrzej Ibek (Fot. Marek Karewicz) / 1972 Kompilacja Bemibek 1970-1973 z Markiem Blizińskim, wyd. 2016 / 1979 discogs.com / 1985 last.fm / 1997 (Fot. Ireneusz Sobieszczuk) / 2015 muzyka.interia.pl

By Andrzej Rumianowski • archiwum_x, URODZINY •