lip 17 2025
Aleksander Bem, wspomnienie
Oprac. Radosław Czapski. Tekst: Paweł Brodowski, jazzforum.com.pl. Fot. Marek Karewicz, wybrane albumy.
Kompozycja Aleksandra Bema „Tylko w snach”, do słów Leszka Aleksandra Moczulskiego, Audio 1969.
Aleksander Bem
Aleksander Bem 1971
Fot. Marek Karewicz
Bemibek 1971 Tadeusz Gogosz, Alek Bem, Ewa Bem, Andrzej Ibek
Fot. Marek Karewicz
Bemibek 1971 Tadeusz Gogosz, Ewa Bem, Andrzej Ibek, Alek Bem
Fot. Marek Karewicz)
1971, zima. Bemibek: Alek Bem, Ewa Bem, Marek Bliziński, Andrzej Ibek
Fot. okładka kompilacji 1970-1973, wyd. 2016
Aleksander Bem 1971
Fot. Marek Karewicz
1973 Bemibem. Alek Bem drugi z lewej
1993 Alek Bem, Ewa Bem, Andrzej Ibek
Fot. album „Dziennik mej podróży”
Aleksander Bem
ur. 9 grudnia 1948 w Szczecinie
zm. 17 lipca 2019 we Freiburgu
Założyciel i lider zespołów Bemibek i Bemibem zmarł 17 lipca 2019 we Freiburgu.
Alek Bem – perkusista, wokalista, kompozytor, założyciel i współlider legendarnych zespołów Bemibek i Bemibem – odszedł pod długiej chorobie. Miał 71 lat. Syn pianisty Krzysztofa, który przed laty grał na fortepianie w Czerwono-Czarnych, starszy brat wokalistki Ewy i realizatora dźwięku Jarka – od prawie 40 lat mieszkał w Niemczech.
Urodził się w Szczecinie 9 grudnia 1948. Jako perkusista debiutował w 1967 roku w warszawskim zespole big-beatowym Pięciu. W grudniu 1970 roku wraz Andrzejem Ibkiem (ex-Szwagry, Dżamble, Burano & Leske Rom) i swoją siostrą Ewą (ex- Grupa Bluesowa Stodoła) założył zespół wokalno-instrumentalny Bemibek. Jego narodziny miały miejsce w warszawskich Hybrydach, kiedy Alek, Ewa i Ibek zaśpiewali na jamie w trio Light My Fire (The Doors). Wkrótce dołączył do nich gitarzysta basowy Tadeusz Gogosz (ex-Szwagry, Skaldowie i Akwarele Czesława Niemena). Najważniejszym ich wzorem była chyba grupa Brasil 66 Sergio Mendesa, ale ich inspiracje to także Bacharach, Aretha Franklin, Donny Hathaway, Jose Feliciano i Santana. Grali i śpiewali w sposób żywiołowy, z radością i ekscytacją, utwory rockowe (Let It Be, With a Little Help From My Friends), latynoskie (Oye Como Va) i jazzowe (m.in. Matnię Komedy).
Bemibek okazał się prawdziwym objawieniem, plasując się w rankingach jako grupa wokalna obok renomowanych NOVI Singers. W 1971 zespół zdobył I nagrodę na Jazzie nad Odrą i powtórzył ten sukces na Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych, jesienią wystąpił na Jazz Jamboree. Dokonał w tym czasie licznych nagrań radiowych, ale pozostawił nam tylko jedną płytkę (czwórkę). Większość repertuaru stanowiły piosenki pisane przez Alka Bema i Andrzeja Ibka. Kilka z nich stało się prawdziwymi przebojami, np. Alka Podaruj mi trochę słońca i Nie bójmy się wiosny, czy Zbyszka Namysłowskiego Sprzedaj mnie wiatrowi.
Po odejściu Andrzeja Ibka i Tadeusza Gogosza, którzy wyjechali do Skandynawii, latem 1972 roku grupa zmieniła nazwę na Bemibem. Nagrania nowego składu ukazały się nakładem Polskich Nagrań na longplayu „Bemowe Frazy”. Koncertowali nie tylko w kraju, ale także w NRD, ZSRR, Bułgarii, Jugosławii i Czechosłowacji. Zanim zespół rozwiązał się w 1976 roku, przewinęło się przezeń wielu muzyków, m.in. gitarzyści Marek Bliziński i Tomasz Jaśkiewicz, basista Paweł Dąbrowski, klawiszowiec Mariusz Mroczkowski.
Alek Bem udzielał się również jako muzyk sesyjny w nagraniach płytowych takich artystów jak Stan Borys, Piotr Figiel, Maryla Rodowicz, Klan, Tadeusz Woźniak i Anatol Wojdyna. W drugiej połowie lat 70. Alek i Ewa razem z m.in. Jaśkiewiczem, Gogoszem i Stanisławem Cieślakiem występowali w Skandynawii. Przed emigracją do Niemiec, co miało miejsce pod koniec 1981 roku, Alek współpracował jeszcze z Sesją 77 i miał własny zespół – Piątkę Bema (Bem’s Five).
Ewa Bem poświęciła się solowej karierze wokalistki jazzowej. Drogi muzyczne członków oryginalnego zespołu rozeszły się na wiele lat. Reaktywowali się pod szyldem Bemibek w 1991 roku i ruszyli w trasę koncertową po całej Polsce. Wystąpili dwukrotnie na festiwalu w Opolu. Nagrali album „Dziennik mej podróży” z nowymi piosenkami Alka Bema. Najbardziej pamiętną jest autobiograficzna Powrotna bossa nova, ze słowami Wojtka Młynarskiego: Wracaj, wracaj, złe drogi skracaj… Alek, człowiek niezwykle ciepły i towarzyski, z fantazją prawdziwego artysty, zjawiał się w Polsce okazjonalnie na spotkania z rodziną i starymi przyjaciółmi. A teraz powracać będzie już tylko we wspomnieniach i w muzyce, którą nam pozostawił.
Paweł Brodowski
Quorum – „Tylko w snach”, Audio 1969
Alibabki – „Kwiat jednej nocy”, Audio 1969
Quorum – „Ach, co to był za ślub”, Original Album Version 1970
Quorum – „Ach, co to był za ślub”, Live in Opole 1970
Quorum – „Tylko w snach”, Audio 1969
Bemibek – „Sprzedaj mnie wiatrowi” 1971
Bemibek – „Samba spoko” 1971
1970 – „Sprzedaj mnie wiatrowi”, „Babulka”, „Dzień na szczęście” – nagrania radiowe
Bemibek – „Podaruj mi trochę słońca”, Live in Opole, Oficial Video 1972
„Ucieczka – wycieczka”
„With a Little Help from My Friends”
„Powrotna bossa nova” from „Dziennik mej podróży” 1993
„Dziennik mej podróży” from „Dziennik mej podróży” 1993
Bemibem – „You’ve Got a Friend” 1973
Bemibem – „Oye Como Va”, Audio 1973
„Śnieżna samba” oraz „Po co jechać do Werony?” – Bemibem
„Już ci nigdy nie przyrzeknę”
„Nigdy w życiu nie jest tak”
„Bemowe frazy” 1974
„Podróż bez dziewczyny” 1974
„Kolorowe lato” from „Bemowe frazy” 1974
„Nie bójmy się wiosny” from „Bemowe frazy” 1974
„Podaruj mi trochę słońca” from „Bemowe frazy” 1974
Nagranie radiowe Bemibem: 1974 – „Baśń o miłości”