lut 17 2019

Andrzej Olejniczak

Oprac. Ewa Kałużna

Dzś swoje 65. urodziny świętuje polski saksofonista jazzowy, mieszkający na stałe w Hiszpanii –

ANDRZEJ OLEJNICZAK

(ur. 17 lutego 1954), jeden z najbardziej uznanych saksofonistów na arenie międzynarodowej. Współzałożyciel grupy Sun Ship oraz członek jednej z najlepszych grup jazzowych ostatnich dekad – String Connection.

Edukację muzyczną rozpoczął w wieku 6 lat. Gdy miał 13 lat, przeprowadził się z rodzinnej Zduńskiej Woli do Łodzi, gdzie ukończył Liceum Muzyczne. Uczył się gry na fortepianie, później sięgnął również po klarnet i saksofon. W 1976 ukończył z wyróżnieniem Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Łodzi, w klasie klarnetu.
Studiując muzykę klasyczną, zaczął interesować się również jazzem oraz pokrewnymi stylami muzycznymi.

W 1984 Andrzej Olejniczak wyjechał do Hiszpanii, gdzie mieszka do dziś. Nie stroni tam od ciekawych projektów muzyki klasycznej, m.in. współpracuje z orkiestrą symfoniczną z Bilbao, z którą zrealizował dwa projekty muzyczne w latach 1995 i 2006, a płytę ,,Different Choice” (2011) nagrał z kwartetem smyczkowym Apertus String Quartet.
Jest wykładowcą w Centro Superior de Música del Paí ,,Vasco Musikene” oraz w Conservatorio de Leioa.
Laureat nagrody hiszpańskiego banku BBK w kategorii Najlepszy Instrumentalista Jazzowy 2011.

Swoją karierę muzyczną zaczął rozwijać w latach 70. W 1975 zdobył drugą nagrodę (pierwszej nie przyznano) w Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach, a rok później wygrał Jazz nad Odrą w kategorii solistów, zaś prowadzony przez niego zespół zdobył trzecią nagrodę.
W 1978 otrzymał złoty medal na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Pradze, z Big Bandem Katowice.
W 1983 wygrał pierwszą nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Jazzowym Hoeilaart ’83 w Belgii, z formacją String Connection.

Zespół jazzowy STRING CONNECTION Andrzej Olejniczak współtworzy od 1981. Formacja wywodzi się z poznańskiej studenckiej grupy Warsztat, w której grali razem skrzypek Krzesimir Dębski, perkusista Krzysztof Przybyłowicz i basista Zbigniew Wrombel. W lutym 1981 dołączył do tej trójki pianista Janusz Skowron, a rok później – saksofonista Andrzej Olejniczak, znany już wówczas z zespołu Sun Ship, oraz basista Krzysztof Ścierański z krakowskiej grupy Laboratorium. Ścierański zastąpił na basie Zbigniewa Wrombla. Nastąpiła również czasowa zmiana perkusisty – Przybyłowicza przez krótki okres zastępował Zbigniew Lewandowski.

Pierwsza płyta grupy, ,,Workoholic„, została wydana w 1982. W nagraniu albumu udział wzięli:
Krzesimir Dębski – skrzypce, fortepian akustyczny, polymoog
Zbigniew Lewandowski – perkusja
Andrzej Olejniczak – saksofon tenorowy i sopranowy
Janusz Skowron – Fender, Hammond, polymoog
Krzysztof Ścierański – gitara basowa
oraz gościnnie:
Mirosław Michalak – gitara
Zdzisław Śróda – puzon
https://www.youtube.com/watch?v=yVjompS145Y

String Connection wyróżnia się nietypowymi zestawieniami brzmieniowymi, żywiołowością, energią i dużym poczuciem humoru. Członkowie zespołu traktują grę jak czystą rozrywkę, nie silą się na ,,wielką sztukę„, dlatego też trafiają do szerokiego grona odbiorców.
Formacja wywarła duży wpływ na muzykę jazzową lat 80. Stali się oni czołowymi przedstawicielami nurtu young power, a na ich styl krytycy używali niekiedy określeń yuppie-jazz, by podkreślić specyficzną „euforyczność”. W Anglii i USA popularny stał się w tym czasie smooth-jazz (soft-jazz), którego cechy również można odnaleźć w kompozycjach String Connection. Proste założenie zapewnienia rozrywki w „smutnych czasach” przyniosło formacji ogromną popularność, konkurencyjną z zespołami rockowymi, i niespotykaną wcześniej w przypadku muzyki jazzowej.
Ich muzyka wcale się nie zestarzała, o czym świadczyć mogą pełne sale klubowe podczas bieżących koncertów grupy.
Obecny skład tworzą:
Krzesimir Dębski– skrzypce, fortepian akustyczny, polymoog
Krzysztof Przybyłowicz – perkusja
Zbigniew Lewandowski – perkusja
Andrzej Olejniczak – saksofon tenorowy i sopranowy
Janusz Skowron – pianino Fendera, organy Hammonda, polymoog
Krzysztof Ścierański – gitara basowa
Zbigniew Wrombel – gitara basowa.

String Connection został doceniony przez czytelników i redaktorów czasopisma „
Jazz Forum” – w latach 1982-1984 zajmował prestiżowe pierwsze miejsce w ankiecie
Jazz Top, w kategorii Grupa Jazzowa.
Formacja przywiązywała dużą wagę do wydawnictw płytowych. Kolejne czarne krążki, nagrane w kwintetowym składzie, już z Przybyłowiczem na perkusji, to „New Romantic
Expectation” (1983) https://www.youtube.com/watch?v=YRNMVY2PdBA
i płyta z koncertu w sali Teatru Estrady „Buffo” w Warszawie 22 lutego 1984 – „Live” (1984) https://www.youtube.com/watch?v=HWn2JC7z1KE

Andrzej Olejniczak opuścił zespół w 1984, kiedy to wyjechał za granicę.
Różne benefisowe i wspominkowe koncerty String Connection odbywały się raz na kilka lat, zwykle w kompletnym składzie.
Nadzwyczajny koncert, który został zarejestrowany przez TVP, odbył się podczas festiwalu Poznań Jazz Fair 24 listopada 1995 w klubie ,,Eskulap” –
String Connection @ Poznań Jazz Fair ’95 Live
Krzesimir Dębski – skrzypce, instrumenty klawiszowe
Andrzej Jagodziński – fortepian
Janusz Skowron – instrumenty klawiszowe
Andrzej Olejniczak – saksofon
Zbigniew Wrombel – kontrabas, gitara basowa
Krzysztof Ścierański – gitara basowa
Krzysztof Przybyłowicz – perkusja https://www.youtube.com/watch?v=7_s-3wg-x24

W 2009 zespół wyruszył w trasę po Polsce. String Connection, reaktywowany na jedną trasę, obejmującą 10 koncertów, wystąpił m.in. 23 lutego 2009 w warszawskiej ,,Fabryce Trzciny„. Zagrali: na skrzypcach i keybordzie – Krzesimir Dębski, na saksofonach – Andrzej Olejniczak, na keybordzie – Janusz Skowron, na gitarze basowej – Krzysztof Ścierański i na bębnach – Krzysztof Przybyłowicz https://www.youtube.com/watch?v=ksdE0WCs4vY

Entuzjastyczne przyjęcie i wielokrotne bisy spowodowały, że muzycy postanowili wyruszyć w kolejne tournée, odwiedzić zagranicę, aż w końcu 17 listopada 2014 wydać płytę z nowymi utworami – ,,String Connection 2012„. Jest to swoiste déjà vu formacji. Zespół wraca do studia i nagrywa album, który nie tylko jest wspaniałą stylistyczną pararelą, ale przede wszystkim artystycznym dowodem aktualności pomysłów, brzmienia i nastroju. To jest muzyka, która – mimo pozornej iluzoryczności oraz komercyjności – doskonale broni się nienagannością zamysłu kompozytorskiego oraz perfekcyjnością wykonawczą.
Na płycie, oprócz kompozycji Krzesimira Dębskiego, znalazł się również utwór Andrzeja Olejniczaka ,,El Jugete„.
Nawet w czasach swojej największej świetności zespół był zdecydowanie lepszy na koncertach, niż na płytach. Magii koncertów z połowy lat 80. nie udało się nigdy na płytach uchwycić. Ale kto był wtedy na koncercie choć raz, o zespole już nigdy nie zapomni.
Płyta ,,2012” jest nieco bardziej uporządkowana, z pewnością mniej szalona niż pierwsze nagrania zespołu sprzed 30-tu lat. Elegancka i nieco bardziej uniwersalna, mniej ekstremalna. Może w tym dzisiejszym fusion jest więcej muzyki ilustracyjnej niż rockowego pazura i jazzowych harmonii, ale z pewnością to świadoma decyzja zespołu – nie tylko podjęta w związku z upływem lat, ale też doskonale wykonana.
Na szczególną uwagę zasługuje gra Andrzeja Olejniczaka, który ma dziś zdecydowanie bardziej pewny ton. Pozostali członkowie zespołu grają równie dobrze jak przed laty, za wyjątkiem Andrzeja Olejniczaka, który jest jeszcze lepszy.
Pewnie od String Connection większość z nas oczekuje więcej niż oferuje album ,,2012„, ale to dobra płyta. Spróbujcie jej posłuchać bez całego bagażu wspomnień z przeszłości.
To dobrze zrealizowana, dobrze skomponowana i świetnie zagrana przez zgrany zespół muzyka” https://jazzpress.pl/plyta-tygod…/741-string-connection-2012

W trakcie swojej międzynarodowej kariery Andrzej Olejniczak grał m.in. z legendarnym hiszpańskim ociemniałym pianistą jazzowym Tete Montoliu, z którym przez 4 lata koncertował na wielu europejskich festiwalach, a także z Gerrym Mulliganem oraz z triem Kenny’ego Drew. Z Kenny Drew Trío wystapił na Festival de Jazz de Lorca, Murcia 1994.
Nagrywał i koncertował z takimi zespołami i artystami, jak Randy Brecker Group, Hiram Bullock, Joe Newman, Horace Parlan, Lou Blackburn, Niels-Henning Ørsted Pedersen, Oliver Jackson.
Grał z najpopularniejszymi grupami i wykonawcami hiszpańskiej muzyki pop i rock, jak La Orquesta Mondragón, Mecano, Miguel Ríos, Manzanita, Itoiz, Oskorri, Revolver.
Brał udział w niezliczonych projektach międzynarodowych, występując na festiwalach w Europie i poza nią, w Mediolanie, Paryżu, Montrealu, San Sebastian, Limie, Marciac czy Quito.
W Polsce współpracował niemalże ze wszystkimi zespołami sceny jazzowej, jak: Extra Ball, Swing Session, Novi Singers, Big Band Katowice, Big Band Polskiego Radia pod dyrekcją Andrzeja Trzaskowskiego, ze Zbigniewem Namysłowskim, Andrzejem Dąbrowskim, Sławomirem Kulpowiczem. Nagrywał także dla Józefa Skrzek czy grupy Maanam.

W 1994 na rynek trafił album ,,Andrzej Olejniczak & Iñaki Salvador Quartet: Catch„, nagrany w składzie:
Andrzej Olejniczak – tenor saxophone, soprano saxophone
Iñaki Salvador – piano
David Xirgu – drums
Jordi Gaspar – double bass https://www.youtube.com/watch?v=uHAsA0X83JM

W 1999 ukazał się album „Andrzej Olejniczak Quartet: Cycle Man” – pierwsza w pełni autorska płyta Andrzeja Olejniczka. Spotkała się ona z bardzo dobrym przyjęciem fanów jazzu. Skład kwartetu tworzyli:
Chris Higgins – bass
David Xirgu – drums
Albert Bover – piano
Andrzej Olejniczak – tenor saxophone, soprano saxophone, clarinet, synth.

Z kolei album „Andrzej Olejniczak Quartet: Live at Altxerri” z 2004 został wysoko oceniony przez magazyn „Jazz Forum„: „Początkowo można odnieść wrażenie, że w interpretacjach standardów zespół zachowuje się standardowo, a Olejniczak wciąż pozostaje wierny linii coltrane’owskiej, zaś prawdziwe oblicze ujawnia dopiero w kompozycjach lidera. Ostatnie nagranie obala tę teorię, natomiast faktem jest, że tak naprawdę dopiero w „Call It a Dream” Olejniczak pokazuje wszystko to, co ma najlepszego do zaoferowania – piękny, czysty ton sopranu, olśniewającą technikę, zmysł melodyczny, olbrzymi ładunek liryzmu, niezwykły emocjonalizm. Ani przez moment nie mamy do czynienia z typową 'hiszpańszczyzną’, zaś lider nie pozostawia cienia wątpliwości, jaki rodzaj muzyki wykonuje – idealne stopienie jazzu z etnicznymi subtelnościami”.
Album został nagrany z doskonałymi ciemnoskórymi muzykami – pianistą Ivanem Gonzalezem Lewisem oraz sekcją Jules Bikoko (bass) i Julian Vaughn (perkusja), 29 listopada 2003 w Jazz Club ”Altxerri” w San Sebastian.

W 2011 Andrzej Olejniczak rozpoczął nowe projekty.
Projekt „Different Choice” to połączenie dwóch światów – uznanego jazzowego saksofonisty z klasycznym kwartetem smyczkowym, połączenie klasycznej dyscypliny z jazzową finezją. Wspólna płyta Andrzeja Olejniczaka i Aperus String Quartet „Different Choice” (2011) – to unikat, płyta jakiej jeszcze nie było.
„Niejednokrotnie muzycy jazzowi ulegają fascynacji estetyką kojarzoną z muzyką klasyczną, a niektórzy z nich, jak choćby Jan Garbarek, na długie lata znajdują w klasycznej konwencji muzyki sposób na realizację swych dokonań. Pokusie eksperymentowania uległ też wyśmienity saksofonista Andrzej Olejniczak, nagrywając płytę z kwartetem smyczkowym Apertus String Quartet. Warto od razu zaznaczyć iż album ,,Different Choice” zawiera materiał, nagrany przez saksofonistę wyłącznie ze smykami, a więc pozbawioną jakiejkolwiek innej instrumentacji.
Płyta powstała przy znacznej pomocy Krzesimira Dębskiego (4 kompozycje oraz dwie aranżacje). Ponadto, jedna z kompozycji to znany z płyty String Connection, którą muzycy współtworzyli, utwór ”Cantabile in h-moll”.
„Different Choice” to jednak nie jest typowa płyta jazzowa. To płyta ujmująca innymi klimatami, niezwykle piękna i powodująca dostrzeżenie różnorodnych barw, jakimi mieni się muzyka. Stosunkowo mało tu improwizacji, tak charakterystycznych dla jazzu. Olejniczak gra jednocześnie w bardzo uporządkowany dla niego sposób, potrafiąc jednak przekazać ogrom emocji i uczucia, jakim emanuje każdy niemal jego dźwięk.
W programie płyty, oprócz kompozycji Dębskiego i Olejniczaka, znalazły się też dość wyszukane utwory klasyczne – ”Reminescencja” Marka Kussa i ”Muzyka na saksofon sopranowy i kwartet smyczkowy” Ronana Guilfoyle’a. Płyta jest doskonale zbudowana konceptualnie; swego rodzaju uwerturą jest temat ”Poise”, natomiast klamrą spajającą całość – ”New Romantic’’.
Impresje solowe Olejniczaka na tej płycie nie pozbawione są improwizacji, jednak odczuwa się pewne ograniczenia, narzucone niejako konwencją całości.
W otwierającej całość kompozycji lidera projektu, dźwięki saksofonu malują przede wszystkim piękną linię melodyczną, a partie improwizowane są zaledwie smakowitym dodatkiem do podstawowych linii”

https://jazzpress.pl/…/756-andrzej-olejniczak-a-apertus-str…

Drugi, koncertowy projekt, to Andrzej Olejniczak & Władysław Adzik Sendecki Special Quartet. Ich wspólny występ w poznańskim klubie „Blue Note” zapoczątkował nową, koncertową kolaborację. Obok Andrzeja Olejniczaka – saksofon i Adzika Sendeckiego – pianino, występują Laurent Vernerey i Mark Mondesir.
W 2013 ukazała się płyta „Olejniczak / Sendecki European Quartet: Blue Note Birthday Live”.

Pierwsze wspólne dokonania Andrzeja Olejniczaka i Władysława „Adzika” Sendeckiego miały miejsce w latach 70., kiedy to wraz z Jarkiem Śmietaną, Janem Cichym i Benedyktem Radeckim tworzyli zespół EXTRA BALL.

Później wspólnie założyli formację SUN SHIP, którą do dnia dzisiejszego uważa się za jedną z najważniejszych grup jazzowych lat 70.
Zespół Sun Ship powstał w styczniu 1978, z inicjatywy Władysława Sendeckiego i Andrzeja Olejniczaka. Początkowo działał jako kwartet, potem w okresie trwania festiwalu Jazz Jamboree ’78 stał się już pełnym kwintetem, kiedy to zarówno publiczność, jak i krytyka, uznała zespół za jedną z czołowych formacji jazzowych w Polsce.
Muzyka kwintetu wyrastała z dwóch tradycji. Pierwsza – to centralny nurt klasyki jazzu nowoczesnego. Niezależnie od związków elementarnych w sensie muzycznym, Sun Ship nawiązywał do idei kwintetu, jako jednej z podstawowych formacji na długiej linii od Parkera aż do Hancocka. Druga tradycja to, najogólniej rzecz biorąc, jazz polski, zwłaszcza ta jego linia, która określa twórczość Zbyszka Namysłowskiego. Związki, jakie tu odnajdujemy, dotyczą nie tylko cech muzycznych, ale i określonych typów emocji –
Sun Ship „Follow Us” 1979

https://www.youtube.com/watch?v=-PxyETcXngg

Drogi muzyków rozeszły się – Sendecki wyemigrował w 1981 do Niemiec, a następnie do Szwajcarii, gdzie mieszka do dziś, a Andrzej Olejniczak opuścił Polskę, by osiedlić się w 1984 w Hiszpanii. Magia poznańskiego „Blue Note” sprawiła, iż możliwym okazało się jednorazowe, spontaniczne spotkanie w 2012 z okazji jubileuszu klubu, czego efektem jest wspólna płyta.

26 kwietnia 2013 w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego odbył się koncert, którego wykonawcami byli Andrzej Olejniczak oraz Orkiestra Polskiego Radia pod dyrekcją Krzesimira Dębskiego. W 2014 ukazała się podwójna płyta kompaktowa „New Sax Concertos„, zawierająca materiał z tego koncertu.
Saksofon to instrument, który rzadko pojawia się na koncertach symfonicznych jako główny bohater, czyli narzędzie w rękach solisty. A tu nie lada gratka dla miłośników jego specyficznego brzmienia – mamy okazję do podziwiania kunsztu wspaniałego mistrza saksofonu, Andrzeja Olejniczaka, wykonującego utwory Eddie’ego Sautera „Focus Suite”, Marka Kussa „Saxophone Concerto” i Krzesimira Dębskiego „Jazz Concerto for Sax & Orchestra”.
„Koncert na saksofon” Krzesimira Dębskiego, będący nową wersją koncertu skrzypcowego, jest najbardziej zbliżony do jazzu, a to z powodu materiału, jaki twórca postanowił w nim wykorzystać. Posłużył się mianowicie dawnymi tematami swojego jazzowego zespołu String Connection, przekomponowując je, a także wykorzystując własne, spisane po fakcie, improwizacje. Interesująca partia solowa koresponduje z kolorową orkiestrą, czasem z nią rywalizując, czasem współdziałając, a czasem mając ją tylko za tło. Są tu i solowe kadencje, i dowcipne, lekkie fragmenty, ciekawa harmonia i rytmy. Każdy dobry solista, a Andrzej Olejniczak to wymarzony interpretator, może pokazać tu całą paletę możliwości – swoich i instrumentu”

http://jazzforum.com.pl/main/cd/new-sax-concertos

Charakterystyczne brzmienie „pierwszej gitary” polskiego jazzu w towarzystwie topowej sekcji, tj. basisty Michała Barańskiego i perkusisty Pawła Dobrowolskiego, wzbogacone wirtuozerską grą Andrzeja Olejniczaka – to nie lada gratka dla każdego jazzfana. Ten wyjątkowy skład pojawił się po raz pierwszy w Polsce w swojej premierowej odsłonie w czerwcu 2018. Na program koncertów składają się kompozycje Napiórkowskiego i Olejniczaka oraz standardy jazzowe w nowych, zaskakujących aranżacjach –
Marek Napiórkowski Trio ft. Andrzej Olejniczak, Live in „12on14” Jazz Club 2018
Marek Napiórkowski – guitar
Andrzej Olejniczak– sax
Michał Barański – bass
Paweł Dobrowolski – drums https://www.youtube.com/watch?v=ZbCU_YclUWs

Andrzej Olejniczak jest autorem lub współautorem ponad 50 albumów, w tym rewelacyjnie przyjętego „Birthday Live„, nagranego w poznańskim Jazz Club „Blue Note” w 2001, w składzie:
Andrzej Olejniczak – saxophone
Leszek Możdżer – piano
Cezary Konrad – drums
Olo Walicki – double bass

https://www.youtube.com/watch?v=MXAuhCY_9S4

Dyskografia Andrzeja Olejniczaka:

http://andrzejolejniczak.com/dyskografia/

„Muzyka jest jak nieustająca podróż – wciąż jestem gdzie indziej, a ciekawość nie przestaje gnać mnie dalej”- to maksyma życiowa Andrzeja Olejniczaka.
Dziś żartuje, że wolałby grać na innym instrumencie:
„Saksofonistów jest masa. Stosunkowo łatwo nauczyć się grać i improwizować na tym instrumencie. Jakieś trzydzieści lat temu czytałem wywiad z Davidem Sanbornem, w którym było napisane, że „tylko w samym Nowym Jorku zarejestrowanych jest dwanaście tysięcy saksofonistów”

https://www.polskieradio.pl/…/1354842,

Posłuchajmy:
String Connection – Poznań Jazz Fair ’95 Live

https://www.youtube.com/watch?v=7_s-3wg-x24

Andrzej Olejniczak Quartet – „La ultima oportunidad” Live @ Poznań Jazz Fair 1998
Jo Krause – drums
Albert Bover – piano
Chris Higgins – bass

https://www.youtube.com/watch?v=C02syZTz5a0

String Connection w Fabryce Trzciny, Live 2009

https://www.youtube.com/watch?v=ksdE0WCs4vY

String Connection w Calgary Live 2012

https://www.youtube.com/watch?v=pov7bH4VjiA

Andrzej Olejniczak Tribute to Komeda – „Sara in Bath”, Live 2015 https://www.youtube.com/watch?v=6toaNPwi6aw

Andrzej Olejniczak – „Lover Man”, Łódź Live 2013

https://www.youtube.com/watch?v=WRM4qm7_wKE

Andrzej Olejniczak Quartet – Chopin na Krakowskim Przedmieściu Festival, Warsaw 2016
Andrzej Olejniczak -sax
Michał Tokaj – piano
Fraser Hollins – bass
Jim Doxas – drums

https://www.youtube.com/watch?v=epKhkulsdl0

„New York Street” – Vladislav 'Adzik’ Sendecki Polish Blue Note Quartet – Festiwal Jazz na Starówce, Live 2016
Andrzej Olejniczak – ss, ts
Vladislav ,,Adzik” Sendecki – p, kb
Michał Barański – b, bg

Paweł Dobrowolski – dr

https://www.youtube.com/watch?v=yMhFyN8wc5g

Iñaki Salvador & Andrzej Olejniczak Quartet, Bilbaina Jazz Club Live 2016
Andrzej Olejniczak – tenor saxophone
Iñaki Salvador – piano
Gonzálo Tejada – bass
Borja Barrueta – drums

https://www.youtube.com/watch?v=0az3-TTWh9A

Olejniczak / Sendecki Jazz Quartet – Concert in Vancouver, Live 2016
Andrzej Olejniczak – saxes
Adzik Sendecki – piano
Michał Barański – bass
Paweł Dobrowolski – drums

https://www.youtube.com/watch?v=r3xvORZcOW4

Andrzej Olejniczak Quartet – Getxo International Jazz Festival, Hiszpania Live 2017

https://www.youtube.com/watch?v=tA3iGfGbxSo

Andrzej Olejniczak Quartet Live 2018
Andrzej Olejniczak – saxophones, clarinet, bass
Michal Tokaj – piano
Alan Wykpisz – bass
Łukasz Żyta – drums

https://www.youtube.com/watch?v=_f03kZRVuQM

JUBILATOWI ŻYCZYMY WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO, STO LAT!!!

By Andrzej Rumianowski • archiwum_x, Index-Down, URODZINY •