sie 2 2018
Leszek Bogdanowicz
Oprac. Ewa Kałużna, Fot. Leszek Bogdanowicz
2 sierpnia przypada 34. rocznica śmierci
LESZKA BOGDANOWICZA
(ur. 25 lutego 1934, zm. 2 sierpnia 1984, pseudonim Bob Roy, właśc. Bogdan Leszek Grzyb).
Leszek Bogdanowicz był wybitnym polskim kompozytorem, aranżerem i dyrygentem, działającym w takich dziedzinach, jak jazz, rock’n’roll, twist i pop. Grał także na gitarze.
Debiutował jako gitarzysta w zespole Modern Jazz Sextet, grającym jazz nowoczesny. Wystąpił z nimi na II Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Sopocie w 1957.
W formacji grali wówczas także: Norbert Bojanowski (lider, wibrafon), Kazimierz Guzowski (saksofon tenorowy), Edward Malicki (perkusja), Andrzej Mundkowski (fortepian) oraz Leonard Szymański (kontrabas).
W 1959 stał się, obok Franciszka Walickiego, współtwórcą pierwszego polskiego zespołu rock’n’rollowego – Rhytm & Blues. Był jego kierownikiem muzycznym.
W zespole występowali: Leszek Bogdanowicz (gitara), Leonard Szymański (kontrabas), Andrzej Sułocki (fortepian), Jan Kirsznik (saksofon tenorowy), Edward Malicki (perkusja) oraz wokaliści – Bogusław Wyrobek, Marek Tarnowski i Michaj Burano.
1 sierpnia 2018, zmarł w wieku 84 lat ostatni żyjący uczestnik pierwszego koncertu rock’n’rollowego w Polsce – Jan Kirsznik.
A ten pierwszy koncert odbył się 24 marca 1959 w gdańskim klubie „Rudy kot”. Datę tę przyjmuje się za początek rock and rolla w Polsce.
Formacja Rythm and Blues wykonywała standardy w nowych aranżacjach oraz najnowsze przeboje z repertuaru Paula Anki, Elvisa Presleya, Billa Haleya, Tommy’ego Steele’a, a także Little Richarda, Jerry’ego Lee Lewisa czy Fatsa Domino.
Zespół został laureatem ogólnopolskiego konkursu zespołów jazzowych i rozrywkowych, a także wygrał mecz muzyczny w Sopocie z warszawskim zespołem New Orleans Stompers.
Apogeum popularności grupy ilustrowały nadkomplety na wszystkich koncertach w warszawskiej Hali Gwardii.
W połowie września zespół zarejestrował swoje jedyne, jak się okazało, nagrania radiowe: „Butterfingers”, „James Rider”, „Elevator Rock” (voc. M. Tarnowski), „Wyjdę w deszcz” („Stormy Weather” z 1933), „Mambo Rock”, „Rock-A-Beatin’ Boogie” („Rock Everybody”, voc. B. Wyrobek), „Big Boogie-Woogie”, „Malaguena” (voc. M. Burano) –
Rhytm & Blues & Marek Tarnowski „Butterfingers”
Na skutek krytyki ówczesnych władz wydano zespołowi zakaz występów w większych obiektach. 27 października 1959 odbył się ostatni koncert formacji.
W tym też czasie zaprzestano używania terminu rock and roll, zastępując go nazwą big-bit.
24 marca 2009 przed wejściem do klubu „Rudy kot” w Gdańsku odsłonięto tablicę upamiętniającą 50. rocznicę debiutu formacji.
Po rozwiązaniu grupy Rythm & Blues Leszek Bogdanowicz założył własny zespół The Twisters, z którym rozpropagował w Polsce twist.
W 1963 nawiązał współpracę z Orkiestrą Polskiego Radia Studio M-2, którą prowadził Bogusław Klimczuk. Bogdanowicz pracował tam jako aranżer i kompozytor.
W trakcie kariery współpracował z wieloma orkiestrami jako dyrygent – zarówno polskimi (m.in. z orkiestrą Polskich Nagrań, wówczas jeszcze pod pseudonimem Bob Roy), jak i zagranicznymi (m.in. z orkiestrą Teatru Champs-Elysée w Paryżu) –
Bob Roy Orchestra „Family Disco”
String Orchestra Conducted by Leszek Bogdanowicz – „Captain Singleton Melody”
Pisał muzykę do tekstów Agnieszki Osieckiej, Wandy Warskiej, Jerzego Ficowskiego, Jerzego Jurandota, Jonasza Kofty, Janusza Kondratowicza, Wojciecha Młynarskiego i wielu innych.
Wielkim sukcesem Leszka Bogdanowicza był dwukrotny udział w World Popular Song Festival in Tokyo – w 1970 Irena Santor zaśpiewała tam jego piosenkę „Może już jutro”, a w 1972 Zdzisława Sośnicka wykonała „Nie ma drogi dalekiej”. Oba utwory zostały nagrodzone.
W 1974 odbyła się prapremiera musicalu Bogdanowicza „Prawo pierwszej nocy”, z librettem Jerzego Jurandota.
Był laureatem wielu nagród, m.in. za aranżację na KFPP w Opolu (1964,1965), nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Popularnej w Tokio (1970, 1971).
W 1969 otrzymał tytuł Aranżera Roku, a w 1973 jego piosenka „Ostatnie tango naszej miłości” została Piosenką Roku.
Poskie nagrania rozrywkowe osiągnęły poziom światowy dopiero w latach 60., kiedy to wokół Polskiego Radia zebrało się grono młodych, zdolnych, ambitnych, nowocześnie myślących aranżerów.
Oni też dokonali w polskiej muzyce rozrywkowej istnego przełomu. Jednym z tych, którzy zasłużyli się na tym polu najbardziej, był Leszek Bogdanowicz.
To on dyrygował orkiestrą w słynnej paryskiej Olympii, jako kierownik muzyczny pierwszego polskiego eksportowego Grand Music-Hall de Varsovie. Był szefem muzycznym Opolskich Festiwali Piosenki.
Kierował Studyjnym Klubem Piosenki Polskiego Radia. Był artystycznym kierownikiem zespołu wokalnego Partita.
Współpracował z Polskimi Nagraniami, aranżując piosenki dla najlepszych polskich wokalistów, a także z telewizją, przy najbardziej reprezentacyjnych programach rozrywkowych.
„Najpopularniejszy i najmodniejszy polski aranżer. Człowiek, który o nowoczesnej muzyce rozrywkowej wie bardzo wiele i umie swą wiedzę przelać na papier nutowy. Jego aranże zawsze są pomysłowe.
Znając doskonale dobre i słabe strony wykonawcy, eksponuje to, co u każdego najlepsze, najcenniejsze.
Wybitnym instrumentalistom pozostawia margines na twórczą improwizację, wokalistom pozwala się wyśpiewać w najbardziej efektownych i dogodnych dla nich rejestrach głosu. Jest jednym z niekoronowanych władców naszej muzyki rozrywkowej” (Lucjan Kydryński).
Komponował nie tylko muzykę instrumentalną, lecz i piosenki, które zyskały dużą popularność. Przypomnijmy kilka z nich:
Anna German – „Człowieczy los” – próba z orkiestrą pod dyr. Leszka Bogdanowicza
Irena Santor – „Może już jutro”
https://www.youtube.com/watch?v=G_H94673Qdo
Partita – „Kochajcie starszych panów”
Halina Kunicka – „Jeszcze nie raz”
Irena Jarocka – „Nie wrócą te lata”
Stan Borys – „Woła mnie dal”
Maryla Rodowicz – „Futbol, futbol, futbol”
https://www.youtube.com/watch?v=oY-N1607m4I
Zdzisława Sośnicka – „Ostatnie tango naszej miłości”
Wybrana dyskografia autorska:
Orkiestra pod dyr. Leszka Bogdanowicza – Zapraszamy do tańca (1970)
Chorus & Disco Company – Światła dyskoteki (1978)
Chorus & Disco Company – Discoland (1979)
Leszek Bogdanowicz i jego piosenki (1979)
Orkiestra smyczkowa pod dyr. Leszka Bogdanowicza – Melodie na dobranoc (1979)
String Orchestra Conducted by Leszek Bogdanowicz – Captain Singleton Melodies (1980)
Bob Roy Orchestra – Disco-Flash (1980, 1998)
String Orchestra Conducted by Leszek Bogdanowicz – Motel (1987)
R.I.P. [*]
Fot. Leszek Bogdanowicz, 1973 (ze zbiorów syna, Mariusza Bogdanowicza)