Ewa Bem

Ewa Bem Warszawa, Klub Hybrydy, 19. maja 2008.
Fot. Andrzej Rumianowski

Ewa Bem2006
Fot. Jan Bogacz

1971 Bemibek: Tadeusz Gogosz, Aleksander Bem, Ewa Bem, Andrzej Ibek
Fot. Marek Karewicz

1972 Bemibek z Markiem Blizińskim
Fot. Marek Karewicz

Ewa Bem 1979
Fot. discogs.com

Ewa Bem 1981
Fot. YouTube

Ewa Bem 1997
Fot. Ireneusz Sobieszczuk

Ewa Bem z mężem Ryszardem Sibilskim
Fot. viva.pl

Ewa Bem 2017
Fot. Cezary Piwowarski

Wokalistka jazzowa, wykonująca także muzykę bluesową i pop, oraz autorka tekstów piosenek. Znana jako pierwsza dama polskiego jazzu.

Karierę muzyczną rozpoczęła w Warszawie, gdzie się wychowała i ukończyła prestiżowe Liceum im. Stefana Batorego. Od 1969 roku śpiewała w młodzieżowej Grupie Bluesowej „Stodoła”, gdzie rozwinęła swoje umiejętności wokalne. Świetnie radziła sobie też z muzyką swingową – już w 1970 r., została doceniona przez czołową postać polskiego jazzu – Zbigniewa Seiferta, w którego kwartecie zaczęła śpiewać solowo.

Niedługo później rozpoczęła karierę solową w nowym zespole powstałym w klubie Hybrydy – Bemibek. Nazwa grupy pochodziła od nazwisk założycieli: Aleksandra Bema – brata Ewy, oraz Andrzeja Ibeka. Muzycy pisali własne utwory, ale w skład ich repertuaru wchodziły również kompozycje kultowych polskich artystów, takich jak Krzysztofa Komedy, czy Zbigniewa Namysłowskiego. Zespół zadebiutował i otrzymał I Nagrodę na Studenckim Festiwalu Jazzowym Jazz nad Odrą we Wrocławiu, później koncertował na festiwalach jazzowych w Lublinie, Opolu i Warszawie (w 1971 r. zespół wystąpił na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym Jazz Jamboree’71). Bemibek koncertował w kraju i poza Polską, między innymi w NRD, ZSRR, Bułgarii, Jugosławii i Czechosłowacji. Do najsłynniejszych utworów zespołu należą: „Nie bójmy się wiosny”, „Kolorowe lato”, czy „Podaruj mi trochę słońca”.

W 1973 r. po odejściu Andrzeja Ibeka, zespół zmienił nazwę na Bemibem. W 1991 r. Bemibek został reaktywowany, koncertował przez trzy lata, aż w 1993 r. zupełnie zakończył działalność artystyczną.

Główna nagroda dla Ewy Bem, za występ podczas Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych w 1972 r., otworzyła jej drzwi na współpracę ze znanymi muzykami jazzowymi, między innymi z Janem „Ptaszynem” Wróblewskim, Janem Jarczykiem, Januszem Muniakiem, Zbigniewem Namysłowskim, Wojciechem Karolakiem i Henrykiem Majewskim.

Druga połowa lat 70. i lata 80. to ważny i owocny okres w karierze piosenkarki. Ewa Bem odnosiła sukcesy w kraju i poza granicami, miedzy innymi na festiwalach na Kubie, w Kenii i w Indiach, a jej solowe nagrania znajdowały się na szczytach plebiscytów radiowych. W 1981 r. nagrała album „Be a Man”, który został wydany w ramach prestiżowej serii Polish Jazz. Ankiety przeprowadzone przez Europejską Federację Jazzową z lat 1983–1985 przyniosły jej tytuł najlepszej polskiej wokalistki jazzowej i czwartej najlepszej w Europie. Od 1987 na stałe współpracowała z pianistą jazzowym Andrzejem Jagodzińskim.

W 2001 r. ukazał się album Ewy Bem zatytułowany „Mówię tak, myślę nie”. Album, który nieco odbiegał od jej wcześniejszej – jazzowej stylistyki. Artystka bowiem zwróciła się w kierunku muzyki popowej. Po sukcesie płyty, w 2004 r. nagrała album „ewa.ewa” zawierająca covery utworów Marka Grechuty oraz nowe wersje jej najpopularniejszych piosenek.

Pomimo oficjalnego ogłoszenia zakończenia kariery muzycznej po śmierci starszej córki, Pameli, w czerwcu 2018 r. Ewa Bem kontynuowała występy i nagrania.

17 stycznia 2025 r. w wieku 69 lat zmarł producent telewizyjny, mąż Ewy Bem Ryszard Sibilski, znany z seriali „Serce nie sługa”, „Jak poślubić milionera?”.

5 lutego 2025 Ewa Bem zapowiedziała koncert Ewa Bem „Loves The Beatles” & Grzech Piotrowski Band na scenie Polskiej Filharmonii Bałtyckiej.

JUBILATCE ŻYCZYMY WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO, STO LAT !!!