kw. 24 2019

Hanna Banaszak

24 kwietnia 2019r. swoje 62. urodziny świętuje jedna z najwybitniejszych polskich piosenkarek jazzowych i estradowych: HANNA BANASZAK,(ur. 24 kwietnia 1957).

W swoim repertuarze ma standardy muzyki rozrywkowej i jazzowej lat 30. i 40., polskie przeboje międzywojennego okresu, tematy jazz-rockowe, ballady i piosenki współczesne, nierzadko pisane specjalnie dla niej.

Hanna Banaszak jest także poetką i fotografem.
Na początku lat 70. śpiewała w lokalnym amatorskim zespole, a także w duecie z gitarzystą i wokalistą Piotrem Żurowskim (Hanna i Piotr). Na scenie ogólnopolskiej zadebiutowała w 1976 w Opolu, w konkursie Młode Talenty.
Rok później zdobyła trzecie miejsce w konkursie wokalistów jazzowych.

W latach 1977-1979 współpracowała z zespołem Sami Swoi, z którym koncertowała w Polsce i Europie.

Karierę solową rozpoczęła w 1980. Współpracowała i nadal współpracuje m.in. z Jeremim Przyborą, Jerzym Wasowskim, Zbigniewem Górnym, Jonaszem Koftą, Wojciechem Młynarskim, Andrzejem Trzaskowskim, Jerzym „Dudusiem” Matuszkiewiczem, Jerzym Satanowskim, Janem Kantym Pawluśkiewiczem, Januszem Stroblem, Mirosławem Czyżykiewiczem, Zbigniewem Preisnerem.
Zrealizowała kilka recitali telewizyjnych: „Wołanie Eurydyki„, „Telefon zaufania„, „O czym marzy dziewczyna„, „Zanim będziesz u brzegu„.

W latach 1986-94 nagrywała i występowała z Januszem Stroblem

Użyczyła swego głosu postaci Hanki Ordonówny w filmie „Miłość ci wszystko wybaczy” (1981), zaśpiewała arię ze „Stabat Mater” Vivaldiego w filmie „Siekierezada” (1985).

Swoją interpretacją uwspółcześnia poezję Jana Kochanowskiego. Śpiewa poezję Josifa Brodskiego, Wisławy Szymborskiej, Jacka Kaczmarskiego. Zmierzyła się wokalnie z muzyką Mozarta, Vivaldiego, Mangione, Metheny’ego, Davisa, Gershwina, Ellingtona.

Jest autorką tomiku wierszy pt. „Zamienię Samolubie na Szczodruchy„. Ponad pięćdziesiąt wierszy to zapis osobistych przeżyć autorki
„Przewrotnie”

coraz więcej
przejrzystej we mnie
wolności
coraz bardziej
nie jestem kimś
kim nie jestem

pośpiesznie zdążając
pociągiem spokoju
wyrzucam w biegu
niedoprzyjaciół

zrzucam balast
ich pozorów
by pozornie
się uszczęśliwiać
samotnością

Wystawa fotografii, którą od kilku lat prezentuje, jest opowieścią o podróży, jaka wypełnia większość jej życia. Całość jest zainscenizowana i opatrzona mało znaną muzyką z jej repertuaru.

Posiada liczne nagrody i wyróżnienia, m.in. medal „Gloria Artis„, statuetki Wiktora, Kreatora, Bursztynowego Słowika, Prometeusza.
W 2013 otrzymała Honorowy Złoty Mikrofon od Polskiego Radia.
W 2014 wręczono jej nominację do tytułu Mistrz Mowy Polskiej.
Również w 2014 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Aleksander Bardini mawiał: „Chcę zostać przy mojej rzetelnej, głębokiej wdzięczności za to, co robi Hanna Banaszak. Za co? Na przykład za wspaniałą polszczyznę, która tak bardzo przeszkadza niektórym ludziom. Jej nie przeszkadza. Jestem jej wdzięczny za mój zachwyt nad tym, co bym nazwał gospodarką wdziękiem, a także za niebywały smak i takt w stosowaniu ozdobników muzycznych, które sama wymyśla, i które stają się nie ozdobnikami samymi w sobie, ale trwałą częścią muzycznej propozycji”.

Wybrane albumy Hanny Banaszak:
„Summertime” 1980

„Wołanie Eurydyki” 1991

„Złota Kolekcja. W moim magicznym domu” 1998

„Echa melodii zapomnianej” 2000

„Zanim będziesz u brzegu” (oraz Jerzy Satanowski i Mirosław Czyżykiewicz) 2001
„Kofta” 2008
„Hanna Banaszak śpiewa piosenki Jerzego Dudusia Matuszkiewicza” 2013