gru 29 2020
Henryk Wars
Anna German – „Over and Over”, Wizyta Henryka Warsa w Warszawie, PKF 1967
Oprac. Ewa Kałużna, fot. staremelodie.pl, Michał Karski, PKF
118 lat temu urodził się pionier polskiego jazzu, kompozytor muzyki rozrywkowej, autor piosenek i utworów tanecznych, z których większość wytrzymała próbę czasu, także aranżer, tekściarz, pianista i dyrygent. Obok Adiego Rosnera, był prekursorem swingu w Polsce,
HENRYK WARS
(właśc. Hersz Henoch Warszawski, Henryk Warszawski lub Warszowski, pseud. Fraska, Henry Vars; ur. 29 grudnia 1902, zm. 1 września 1977).
Pochodził z muzykalnej rodziny żydowskiej. Starsza siostra, Józefina, była solistką Opery Warszawskiej, potem mediolańskiej La Scali, młodsza, Paulina – pianistką.
Urodził się w Warszawie.
W latach 1906-1914 mieszkał z rodzicami we Francji, gdzie uczył się w szkole Art Nouveau.
Tuż przed wybuchem I wojny światowej powrócił do kraju.
Uczęszczał do Gimnazjum Ziemi Mazowieckiej, gdzie w 1920 uzyskał maturę.
Następnie zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego i brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
Po wyjściu z armii, w 1921 rozpoczął studia prawnicze w Uniwersytecie Warszawskim.
Jednocześnie, podjął studia malarskie w Akademii Sztuk Pięknych, jednak, po prywatnym przesłuchaniu, otrzymał stypendium od Emila Młynarskiego, i przeniósł się do Państwowego Konserwatorium Muzycznego, którego Młynarski był wówczas dyrektorem.
Studia odbył pod kierunkiem Henryka Melcera w klasie fortepianu, Romana
Statkowskiego w klasie kompozycji oraz Emila Młynarskiego w klasie dyrygentury. Dyplom otrzymał w 1925.
Podjął wówczas pracę w wytwórni płyt gramofonowych Syrena Record, której później został dyrektorem.
PIANISTA, KOMPOZYTOR, DYRYGENT
Od 1927 Henryk Wars działał zawodowo, jako kompozytor i dyrygent.
Pierwsza kompozycja – „New York Times” („A ja czytam przez cały dzień 'New York Timesa’ „), nagrana w maju 1927, przez orkiestrę Henryka Golda, na płycie wytwórni Syrena Record, nie zyskała popularności. Utwór, ze słowami Andrzeja Własta, był także wykonany przez Tadeusza Olszę w rewii „Może tak” w teatrze Karuzela.
W początkowym okresie kariery, jeszcze będąc studentem, Wars rozpoczął współpracę, jako pianista akompaniator, w teatrach rewiowych i kabaretach.
Od stycznia 1928 pracował w Nowym Perskim Oku, gdzie grał w duecie z Józefem Kaminem. W tym okresie należał też do orkiestry Henryka Golda.
Później pracował w teatrze Morskie Oko, jako dyrygent orkiestry:
Adam Aston & Henryk Wars Orchestra – „Mała tancereczka”, slow-fox z teatru Morskie Oko 1932
W początkach 1928 został dyrektorem muzycznym wytwórni Syrena Record. Funkcję tę pełnił do połowy lat 30.
Przełomem w działalności kompozytorskiej Warsa stał się atrakcyjny utwór, utrzymany w rytmie tanga argentyńskiego – „Zatańczmy tango”
Został skomponowany pod koniec 1928 i wykonany był w teatrze Morskie Oko przez Stanisławę Nowicką i Eugeniusza Bodo. Piosenka zdobyła duże powodzenie, dzięki czemu kariera kompozytorska Warsa zaczęła szybko rozwijać się.
Pierwsze znaczące kompozycje, napisane dla teatru, to m.in. piosenki w rytmie shimmy – „Ja lubię pić szampana” i „Jak pani się ten pan podoba”.
Dużą popularnością cieszył się program „Jazz na dwa fortepiany”, wykonywany przez Warsa razem z Leonem Boruńskim w latach 1929-1930.
18 czerwca 1930 w Morskim Oku wystawiono rewię „Codziennie dancing”, do której Wars opracował motyw przewodni oraz zaaranżował wszystkie utwory.
W tym czasie, Wars zorganizował dla kabaretu Morskie Oko zespół w stylu rewelersów – Jazz Singers, który tworzyli Eugeniusz Bodo, Tadeusz Olsza i Witold Roland. Nagrał z nimi dwie płyty dla Syrena Record.
Był to pierwowzór, zorganizowanego później. profesjonalnego zespołu wokalnego – Chór Warsa, który działał od 1930 do końca 1933, W skład chóru wchodzili: Stefan Sas-Jaworski – tenor, Adam Aston – baryton, Tadeusz Faliszewski – baryton oraz Aleksander Puchalski – bas. Zespół, pod kierownictwem Warsa i z jego stałym akompaniamentem, śpiewał w teatrach rewiowych oraz nagrał płyty dla Syrena Record na prawach wyłączności.
Po zakończeniu działalności Chóru Warsa, artysta prowadził, podobny w charakterze, zespół wokalny Weseli Chłopcy z Columbii, występujący m.in. w kinoteatrze Hollywood oraz nagrywający płyty dla polskiej wytwórni Columbia.
Jako dyrygent, Wars był angażowany do teatrów Hollywood, Cyganeria i Cyrulik Warszawski.
Jesienią 1935 dyrygował w Teatrze Letnim przedstawieniami operetki „Szczęśliwy pech” J. Berstla.
O jego dużych zdolnościach dyrygenckich, nie tylko w dziedzinie muzyki lekkiej, może świadczyć fakt, że w latach 1938-1939 występował jako dyrygent koncertów symfonicznych, organizowanych pod auspicjami Stowarzyszenia Muzyki Symfonicznej.
MUZYKA FILMOWA
Poważnym krokiem naprzód było nawiązanie współpracy z wytwórnią filmową Sfinks-Libkow Film, dla której skomponował w 1930 muzykę do jednego z pierwszych polskich filmów dźwiękowych – „Na Sybir”. Film został udźwiękowiony pod jego nadzorem, w wytwórni Ufa w Berlinie. Premiera odbyła się 31 października 1930, na Zamku Królewskim w Warszawie, w obecności prezydenta Ignacego Mościckiego.
Dzięki prośbie Warsa, prezydent Mościcki poparł zakupienie dla Polski aparatury dźwiękowej do filmów. Została ona później zainstalowana w atelier Syreny Record:
„Płomienne serca” (tekst Marian Hemar, film „Na Sybir” 1930, wyk. Tadeusz Faliszewski)
Producenci filmowi chętnie współpracowali z Warsem, ceniąc jego melodyjne i chwytliwe utwory, które znacznie przyczyniały się do sukcesu filmu.
W latach 1930-1939 Wars skomponował muzykę ogółem do 53 filmów. Do najbardziej znanych należą „Puszcza” 1931, „Jego ekscelencja subiekt” 1933, „Manewry miłosne” 1933, „Romeo i Julcia” 1933, „Pieśniarz Warszawy” 1934, „ABC miłości” 1935, „Czarna perła” 1935, „Antek policmajster” 1936, „Czy Lucyna to dziewczyna” 1936, „Kocha, lubi, szanuje” 1936, „Papa się żeni” 1937, „Piętro wyże” 1937, „Pani minister tańczy” 1937, „Robert i Bertrand” 1937, „Jego wielka miłość” 1937, „Dodek na froncie” 1937, „Ordynat Michorowski” 1937, „Znachor” 1937, „Zapomniana melodia” 1938, „Paweł i Gaweł” 1938, „Sportowiec mimo woli” 1939, „Włóczęgi” 1939.
Obrazy te realizowały wytwórnie filmowe B.W.B., Blok – Muza – Film, Omnia, Phoenix, Rex Film, Universal.
Wars był także autorem tekstów do piosenek filmowych – do tego celu używał pseudonimu Fraska.
Spod pióra Warsa wyszło wiele ponadczasowych przebojów, śpiewanych przez takie gwiazdy kabaretu, estrady i srebrnego ekranu, jak Hanka Ordonówna, Andrzej Bogucki, Mieczysław Fogg, Zula Pogorzelska, Eugeniusz Bodo, Adolf Dymsza, Tadeusz Olsza, Tola Mankiewiczówna, Aleksander Żabczyński.
W 1933 napisał muzykę do filmu „Szpieg w masce”. Walc z tego filmu, zatytułowany „Miłość ci wszystko wybaczy”, stał się wizytówką kompozytora, a także, po latach – symbolem niemal całej polskiej muzyki rozrywkowej okresu międzywojennego. Utwór, z tekstem Juliana Tuwima, śpiewała w filmie „Szpieg w masce” Hanka Ordonówna.
Szczytowym okresem w działalności kompozytorskiej dla potrzeb filmu był 1937, kiedy to Wars skomponował muzykę i piosenki do 13 filmów.
Z czasem, praca nad muzyką filmową stała się dla niego tak istotna, że zrezygnował ze stanowiska dyrektora muzycznego Syrena Record.
SWING, JAZZ
W 1934 Henryk Wars przez pewien czas pracował jako muzyk w Wielkiej Brytanii.
Po powrocie do Polski, na zamówienie Polskiego Radia nagrał na taśmie Stille’a recital fortepianowy muzyki jazzowej. Został on wyemitowany 3 stycznia 1935, przez radio berlińskie.
W tym okresie, po raz pierwszy pojawił się w kompozycjach Warsa z filmu „Zapomniana melodia”, nagranych przez jego orkiestrę dla Syrena Record, termin SWING.
Do wybuchu II wojny światowej Wars mieszkał i komponował przy Al. Jerozolimskich 23. Odbywały się tam próby z artystami, wykonującymi jego utwory. W salonie stały dwa fortepiany Steinwaya – biały i czarny.
Wars uczestniczył aktywnie w pracach Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych, często zasiadał we władzach tego stowarzyszenia, a od 1936 był jego sekretarzem.
II WOJNA ŚWIATOWA
Od 1939, Henryk Wars aktywnie brał udział w wojnie.
W sierpniu 1939 został zmobilizowany i walczył w kampanii wrześniowej. Trafił do niewoli niemieckiej, ale zbiegł z transportu.
Pod koniec października 1939 przedostał się do strefy, zajętej przez wojska sowieckie.
W początkach 1940 znalazł się we Lwowie. Tam utworzył 20-osobowy big band o nazwie Zachodnia Ukraina, afiliowany przy Filharmonii Lwowskiej, i składający się z polskich muzyków. Występowali w nim Eugeniusz Bodo, Adam Aston, Albert Harris, Gwidon Borucki, Stefan Bob, Renata Bogdańska.
Latem 1940 zespół odbył tournee, odwiedzając wiele miast rosyjskich – Odessę, Woroneż, Kijów, Leningrad.
Następnie, Wars utworzył duży, reprezentacyjny zespół Polska Parada (Polish Parade), który, wraz z armią generała Andersa, przewędrował Iran, Bliski Wschód i Włochy.
WARS WE WSPOMNIENIACH IRENY ANDERS, ŻONY GENERAŁA ANDERSA
„W 1938 ukończyłam gimnazjum we Lwowie. Podjęłam studia w Instytucie Muzycznym, gdzie uczyłam się gry na fortepianie, a także śpiewu.
Po zajęciu Lwowa przez wojska sowieckie w 1940, rozpoczęłam występy w jednym z lwowskich teatrów.
W tym czasie, znany kompozytor przebojów filmowych, Henryk Wars, zaczął organizować duży zespół muzyczny Zachodnia Ukraina. Zgłosiłam się tam razem z wieloma polskimi artystami – z Feliksem Konarskim, jego żoną, Niną Oleńską, Zofią Terne, Gwidonem Boruckim, Feliksem Fabianem i wieloma innymi. Wyjeżdżaliśmy na występy na teren Rosji Sowieckiej, ale nie trwało to długo, bo, w obliczu rozpoczęcia wojny Rosji z Niemcami, zabrakło środków na działalność. Zespół rozpadł się.
30-osobowa orkiestra Henryka Warsa została w Taszkiencie, a większość solistów musiała szukać nowego zajęcia.
Gdy dotarła do nas wiadomość o tworzeniu Armii Polskiej, byliśmy na dalekiej północy. Postanowiliśmy dotrzeć do polskich punktów zbornych.
W tym samym czasie, podobną decyzję o jak najszybszym dotarciu do Polskiej Armii podjął Henryk Wars ze swoja orkiestrą.
W ten sposób, ponownie połączyliśmy siły. Wraz z utworzeniem II Korpusu generała Andersa, powstał duży, 40-osobowy zespół reprezentacyjny Armii Polskiej, pod nazwą Polska Parada.
W 1942 w Teheranie odbyły się pierwsze oficjalne koncerty.
Polska Parada, jako zespół reprezentacyjny nowo utworzonej Armii Polskiej, odgrywał niezwykle ważną rolę propagandową, popularyzując tematykę polską. Zespół dawał koncerty dla żołnierzy amerykańskich i angielskich, występował przed irackim królem i podczas wielu ważnych z politycznego punktu widzenia, okoliczności w Iranie, Iraku, Palestynie, Egipcie.
Polska Parada miała jednak, przede wszystkim, nieść otuchę i rozrywkę żołnierzowi polskiemu. Duże, reprezentacyjne koncerty odbywały się tylko na specjalne okazje, natomiast koncerty dla polskich żołnierzy organizowaliśmy w małych grupach codziennie. Niejednokrotnie docieraliśmy na samą linie frontu.
W pamiętny wieczór, 17 maja 1944, dzień przed wielką bitwą o Monte Cassino, występowaliśmy w pobliżu miasteczka Cassino. Gdy, po występie, w pośpiechu wracaliśmy ciężarówkami na tyły, do Campobasso, położonego jakieś 80 km od Cassino, walka już rozpoczęła się. Góra klasztorna dosłownie zionęła ogniem.
Na drugi dzień rano, około godziny 9, wyjechaliśmy ponownie w kierunku Cassino. Przyjechał generał Anders z oficerami, i odbył się polowy koncert, by uczcić zwycięstwo. Feliks Fabian na kawałku kartonu, przybitego do kija, napisał dużymi literami tekst refrenu „Czerwonych maków na Monte Cassino”, stworzonych minionej nocy przez Feliksa Konarskiego (tekst) i Alfreda Schutza (muzyka). Chcieliśmy, by żołnierze śpiewali z nami. A gdy już śpiewaliśmy, łzy przesłaniały oczy absolutnie każdemu.
Dużo radości i artystycznej satysfakcji dostarczył udział zespołu Polska Parada w Festiwalu Muzyki Międzynarodowej w Rzymie w 1945. Brało w nim udział wiele znakomitych alianckich zespołów wojskowych. Jednak, mimo ogromnej konkurencji, Polska Parada wybiła się na czoło i zdobyła pierwsze miejsce. Orkiestra Henryka Warsa, polscy soliści i repertuar podobały się ogromnie. Dla całego zespołu był to niesamowity sukces, nie tylko artystyczny, ale także propagandowo-polityczny. O Armii Polskiej i jej zespole zaczęto mówić bardzo dużo”
(stefanbatoryoceanliner.weebly.com).
We Włoszech Wars prowadził orkiestrę Teatru Rewiowego 2. Korpusu. Wystąpił ze swym zespołem w filmie „Polish Parade”, zrealizowanym w 1942, oraz w filmie „Dzieci”, nakręconym w Egipcie przez Michała Waszyńskiego.
W armii służył w stopniu podporucznika. Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi i Medalem Wojska Polskiego. Otrzymał także od ostatniego króla włoskiego, Victora Emanuela, order Cavaliere de Croce d’Italia.
W 1946 napisał muzykę do filmu „Wielka droga”, zrealizowanego w Rzymie przez wytwórnię Sirena Film.
Również w 1946 nagrał dla wytwórni La Voce del Padrone w Mediolanie po raz pierwszy „Czerwone maki na Monte Cassino”, z solistą Adamem Astonem. Znana była także z tego okresu wersja Radia BBC, gdzie ostatnią zwrotkę Aston śpiewał po włosku.
Wars występował z zespołem we Włoszech do momentu demobilizacji.
EMIGRACJA DO USA. HENRY VARS
AMERYKAŃSKA MUZYKA FILMOWA
W 1947 Henryk Wars wyemigrował do USA. Początkowo mieszkał w Nowym Jorku, później osiadł na stałe w Los Angeles w Kalifornii, z nadzieją na kontynuację kariery w Hollywood.
Przez cztery lata nie mógł znaleźć zatrudnienia, żył w nędzy. Po tym, niepomyślnym okresie wegetacji ekonomicznej, od 1951 wreszcie rozpoczął współpracę z producentami filmowymi w Hollywood.
Jego amerykański dorobek filmowy obejmuje m.in. obrazy:
1952: Chained for Life
1953: The Big Heat
1956: 7 Men from Now
1956: Man in the Vault
1957: The Unearthly
1958: China Doll
1858: Money, Women and Guns
1961: The Little Shepherd of Kingdom Come
1961: Battle at Bloody Beach
1961: Two Little Bears
1963: House of the Damned
1963: Flipper
1964: Flipper’s New Adventure
1967: The Valley of Mystery
1971: Fools’ Parade.
„Chained for Life” z 1952 był pierwszym filmem, w którym w czołówce pojawiło się amerykańskie nazwisko Henryka Warsa – HENRY VARS. Był to film kategorii B, w reż. Harry’ego L. Frase’a, z historią sióstr – bliźniaczek syjamskich, Daisy i Violet Hilton:
„Chained for Life” Full Film 1952
Następnie, wspólnie z Mischą Bakaleinikoffem, Henry Vars stworzył muzykę do filmu kryminalnego „The Big Heat” z 1953, w reż. Fritza Langa, z Glennem Fordem w roli głównej:
„The Big Heat” 1953 – Main Theme by Henry Vars 1953
Latem 1955 udało mu się uzyskać zamówienie na muzykę do westernu „7 Men from Now” („Siedmiu ludzi do zabicia”) w reż. Budda Boettichera, nakręconego przez wytwórnię Batjac Production, należącej do Johna Wayne’a. Film wszedł na ekrany w 1956
https://www.youtube.com/watch?v=1WHQo07c3pU
W latach 1960-1963 tworzył muzykę do filmu „Flipper”
Rok później napisał muzykę do serialu wytwórni Metro Goldwyn Meyer – „Flipper’s New Adventure”. Przyniosło mu to wielkie powodzenie. W Polsce film był wyświetlany pod tytułem „Mój przyjaciel delfin”
W sumie, Henry Vars skomponował muzykę do 37 amerykańskich filmów. Pracował dla największych wytwórni – Columbia, Universal Pictures, Warner Bros, United Artist, 20th Century Fox, Metro Goldwyn Meyer.
Ostatnim obrazem z jego muzyką był komediodramat „Fools’ Parade” z 1971, w reż. Andrew McLaglena – Full Film
AMERYKAŃSKA MUZYKA ROZRYWKOWA
Henryk Wars stał się także cenionym kompozytorem amerykańskiej muzyki rozrywkowej. Jego kompozycje mieli w swoim repertuarze Bing Crosby, Dorris Day, Brenda Lee, Diana Shore, Jimmie Rogers, Mel Thorme.
Największą popularność zdobyły piosenki „Sleep my Child”, „Over and Over”, „Little Shephard”, „Good Love”, „Speak to Me, Pretty”, „Walk with Him”, „That Cotton Candy”.
MUZYKA POWAŻNA
Komponował również znacznie ambitniejszą muzykę. Był autorem utworów symfonicznych – „Concertina” na fortepian i orkiestrę, dedykowana Ravelowi, „Symfonia Nr 1”, trzy poematy symfoniczne, kwartety smyczkowe, sonaty na skrzypce i fortepian, preludia fortepianowe, balet „Maalot”. Należał do stowarzyszeń twórców amerykańskich – Akademii Filmowej i Akademii Muzycznej.
Henryk Wars Piano Concerto – Wojciech Majewski & Polish Radio Orchestra
Pierwszy i ostatni raz po wojnie, Henryk Wars odwiedził Warszawę w 1967.
Nagrał wówczas dla Polskiego Radia własną suitę jazzową „Manhattan Impresions”.
Dyrygował Orkiestrą Filharmonii Warszawskiej, wystąpił w Telewizji Polskiej i Polskiej Kronice Filmowej, udzielił wielu wywiadów prasowych:
Anna German – „Over and Over”, Wizyta Henryka Warsa w Warszawie, PKF 1967
ŚMIERĆ
Zamierzał na stałe powrócić do Europy, plany te zniweczyła jednak choroba.
Henryk Wars zmarł 1 września 1977, w wieku 74 lat, w Los Angeles.
R.I.P. [*]
POLSKIE PIOSENKI z muzyką HENRYKA WARSA (wybór):
„A mnie w to graj” (tekst Jerzy Jurandot, film „Bolek i Lolek”, wyk. Adolf Dymsza)
„A u mnie siup, a u mnie cyk” (tekst Emanuel Szlechter, film „Dodek na froncie” 1936, wyk. Adolf Dymsza) Film Scene
„Ach, jak przyjemnie” (tekst Ludwik Starski, film „Zapomniana melodia” 1938, wyk. Helena Grossówna) – Film Scene
„Ach, śpij, kochanie” (tekst Ludwik Starski, film „Paweł i Gaweł” 1938, wyk. Eugeniusz Bodo i Adolf Dymsza) – Film Scene
„Będzie lepiej” (tekst Emanuel Szlechter, film „Będzie lepiej” 1936)
„Co ja zrobię, że mnie się podobasz?” (tekst Jerzy Jurandot, film „Papa się żeni” 1936, wyk. Zbigniew Rakowiecki i Lidia Wysocka) – Film Scene
„Co z tobą, Florek, gdzie twój humorek?” (tekst Jerzy Jurandot, film „Niedorajda” 1937, wyk. Adolf Dymsza) – Film Scene
„Coś zrobiła z sercem mym” (tekst Emanuel Szlechter, film „Będzie lepiej” 1936, wyk. Zbigniew Rakowiecki) – Film Scene
„Dla ciebie chcę być biała” (tekst Emanuel Szlechter i Konrad Tom, film „Czarna perła” 1934, wyk. Reri i Eugeniusz Bodo)
„Dobranoc, oczka zmruż (Kołysanka Tońka)” (tekst Emanuel Szlechter, film „Włóczęgi” 1939, wyk. Kazimierz Wajda – Szczepcio i Henryk Vogelfänger – Tońko) – Film Scene
„Ewelina” (tekst Jerzy Jurandot, film „Papa się żeni” 1936, wyk. Mira Zimińska-Sygietyńska) – Film Scene
„Jak trudno jest zapomnieć” (tekst Jerzy Jurandot, film „Manewry miłosne”, wyk. Adam Aston 1935) – Film Scene
„Jak za dawnych lat” (tekst Andrzej Włast lub Jerzy Jurandot, film „Manewry miłosne” 1935, wyk. Tola Mankewiczówna i Aleksander Żabczyński)
„Już nie mogę dłużej kryć” (tekst Jerzy Jurandot, film „Pani minister tańczy” 1937, wyk. Tola Mankiewiczówna i Aleksander Żabczyński)
„Już nie zapomnisz mnie” (tekst Ludwik Starski, film „Zapomniana melodia” 1938, wyk. Aleksander Żabczyński) – Film Scene
„Już taki jestem, zimny drań” (tekst Jerzy Nel i Ludwik Starski, film „Pieśniarz Warszawy” 1934, wyk. Eugeniusz Bodo) – Film Scene
„Kocha, lubi, szanuje” (tekst Konrad Tom i Emanuel Szlechter, film „Kocha, lubi, szanuje”, wyk. Mieczysław Fogg)
https://www.youtube.com/watch?v=xDuuuwQ1sIo
„Kocham” (tekst J. Roland, film „Bezimienni bohaterowie” 1931, wyk. Tadeusz Faliszewski)
„Lim-pam-pom” (tekst Jerzy Jurandot, film „Kłamstwo Krystyny” 1939, wyk. Loda Halama) – Film Scene
„Maleńka Jenny” (tekst J. Roland, film „Głos pustyni” 1932, wyk. Mieczysław Fogg)
„Miłość ci wszystko wybaczy” (tekst Julian Tuwim, film „Szpieg w masce” 1933, wyk. Hanka Ordonówna) – Film Scene
„My dwaj, oba cwaj” (tekst Emanuel Szlechter, film „Będzie lepiej” 1936, wyk. Kazimierz Wajda – Szczepcio i Henryk Vogelfänger – Tońko) – Film Scene
„Na cześć młodości” (tekst Ludwik Starski, film „Sportowiec mimo woli” 1939, wyk. Adolf Dymsza) – Film Scene
„Na pierwszy znak” (tekst Julian Tuwim, film „Szpieg w masce” 1933, wyk. Hanka Ordonówna) – Film Scene
„Nic o tobie nie wiem” (tekst Konrad Tom i Emanuel Szlechter, film „Włóczęgi” 1939, wyk. Andrzej Bogucki i Zbigniew Rakowiecki)
„Nic takiego” (tekst Marian Hemar, film „ABC miłości” 1935, wyk. Kazimierz Krukowski i Adolf Dymsza)
„O’Key” (tekst Konrad Tom i Emanuel Szlechter, film „Czy Lucyna to dziewczyna?” 1934, wyk. Eugeniusz Bodo i Jadwiga Smosarska) – Film Scene
„On nie powróci już” (słowa Andrzej Włast, wyk. Chór Dana)
„Panie Janie” (w stylu jazzowym) (tekst Ludwik Starski, film „Zapomniana melodia” 1938, wyk. Helena Grossówna)
„Piosenka o zagubionym sercu” (tekst Artur Maria Swinarski, film „Pan minister i dessous”, wyk. Hanka Ordonówna)
„Reformy pani minister” (tekst Jerzy Jurandot, film „Pani minister tańczy” 1937, wyk. Tola Mankiewiczówna) – Film Scene
„Sexapil” (tekst Emanuel Szlechter, film „Piętro wyżej” 1937, wyk. Eugeniusz Bodo) – Film Scene
„Szczęście raz się uśmiecha” (tekst Julian Tuwim, film „Pan minister i dessous”, wyk. Hanka Ordonówna)
„Tak dziwnie mi, tak cudnie mi” (tekst Jerzy Jurandot, film „Pani minister tańczy” 1937, wyk. Tola Mankiewiczówna i Aleksander Żabczyński)
„Tyle miłości” (tekst Konrad Tom, film „Jego ekscelencja subiekt” 1933, wyk. Eugeniusz Bodo) – Film Scene
„Tylko ty” (tekst Aleksander Jellyn, wyk. Adam Aston 1935)
„Tylko we Lwowie” (tekst Emanuel Szlechter, film „Włóczęgi” 1939, wyk. Kazimierz Wajda – Szczepcio i Henryk Vogelfänger – Tońko) – Film Scene
„Tylko z tobą i dla ciebie” (tekst Ludwik Starski i Jerzy Nel, film „Pieśniarz Warszawy” 1934, wyk. Eugeniusz Bodo) – Film Scene
„Umówiłem się z nią na dziewiątą” (tekst Emanuel Szlechter, film „Piętro wyżej” 1937, wyk. Eugeniusz Bodo) – Film Scene
„W hawajską noc” (tekst Konrad Tom i Emanuel Szlechter, film „Czarna perła”, wyk. Eugeniusz Bodo)
„Zakochany złodziej” (tekst Emanuel Szlechter i Ludwik Starski, wyk. Mieczysław Fogg 1938)
„Zapomnisz o mnie” (tekst Andrzej Włast, wyk. Tadeusz Faliszewski 1929)
„Złociste włoski” (tekst Konrad Tom, film „Jego ekscelencja subiekt” 1933, wyk. Eugeniusz Bodo) – Film Scene
„Zrób to tak” (tekst Ludwik Starski i Jerzy Nel, film „Pieśniarz Warszawy” 1934, wyk. Eugeniusz Bodo)
Więcej na https://staremelodie.pl/kompozytorzy/3/Henryk_Wars
Henryk Wars skupiał wokół siebie najlepszych muzyków, tworzył najlepsze orkiestry taneczne.
Jego zespół był pierwszym polskim big bandem.
Orkiestra Warsa wzięła udział w filmie „Parada Warszawy”, a występ ten prezentował wysoki poziom, równy orkiestrom amerykańskim czy angielskim. Niektóre nagrania zespołu Warsa, np. z filmu „Follow the Fleet” („Błękitna parada”), „Lets Face the Music and Dance” czy „Lets Yourself Go”, utrwalone na płytach wytwórni Syrena Electro, były lepsze od nagrań tych utworów, dokonanych później w Ameryce.
Wars umiał nie tylko dostosować się do obowiązującej mody, lecz także nie był obojętny na polski folklor. Przykładem jest doskonały kujawiak z filmu „Bohaterowie Sybiru”.
Lekki, pogodny styl kompozycji Warsa, łatwość tworzenia prostych, melodyjnych, a przy tym niebanalnych utworów, urozmaicone aranżacje, niespotykana u innych kompozytorów inwencja – to zalety, dzięki którym twórczość Henryka Warsa pozostaje jedną z najpiękniejszych kart w historii polskiej piosenki.