sty 22 2020

Michał Urbaniak

Oprac. Ewa Kałużna, Fot. Andrzej Rumianowski, Hans Kumpf, Mirek Rakowski i R. Gajewski

MICHAŁ URBANIAK (ur. 22 stycznia 1943),
jeden z najwybitniejszych polskich muzyków jazzowych, kompozytor, aranżer, współtwórca tzw. polskiej szkoły jazzu oraz nowojorskiego fusion jazzu. Współpracował z Namysłowskim, Trzaskowskim i Komedą, zanim nie wyjechał na stałe do Nowego Jorku. Od 1986 coraz częściej występuje w Polsce.

„Dogoniłem swoje marzenia, a jednocześnie zachowałem polską duszę” –
mówi o sobie.

Jest multiinstrmentalistą – gra na pięciostrunowych skrzypcach, wykonanych specjalnie dla niego, na syntezatorze skrzypcowym zwanym „gadającymi skrzypcami„, na saksofonach: sopranowym, altowym i tenorowym, oraz na lyrikonie, instrumencie elektronicznym, przypominającym saksofon.
Jako kreator muzyki fusion, wprowadził do jazzu takie gatunki, jak jazz-rock, rap i hip-hop, tworząc w 1989 zespół Urbanator.

Urodzony w Warszawie, Michał Urbaniak dorastał i kształcił się w liceum muzycznym w Łodzi. Jego pierwsze koncerty odbywały się w studenckim klubie Pod Siódemkami.

„Kiedy zacząłem grać jazz w wieku lat 15, zaznałem absolutnej wolności. Demonstrowałem ją ubiorem.
Miałem krótkie włosy, gdy trzeba było mieć długie, i na odwrót. W Łodzi, gdzie uczyłem się w szkole muzycznej, do południa grzecznie ćwiczyłem na skrzypcach i byłem wirtuozem, a po południu brałem saksofon i wyczyniałem cuda w Klubie 77 na Piotrkowskiej.

Protestowałem. Pokazywałem swoją wolność. Często łapię się na tym, że gram i czuję się, jakbym protestował. Tylko, że już nie wiem, przeciwko czemu i komu. To po prostu odruch buntu” (gala.pl).

Do dziś jest związany z Łodzią. Był ambasadorem miasta w staraniach o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016, otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Łodzi, ma też swoją gwiazdę w Łódzkiej Alei Sław na ul. Piotrkowskiej.
Od 2005 organizuje w Łodzi warsztaty muzyczne i koncerty Urbanator Days

https://web.facebook.com/UrbanatorDays

W 1961 Michał rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, w klasie skrzypiec Tadeusza Wrońskiego.

„Jak ktoś ma talent, to szkoła mu nie zaszkodzi, nauczy czytania i pisania nut. Ale muzyki nie nauczy. Przy muzyce rytmicznej rzemiosło jest przydatne, ale tylko w niewielkim stopniu. Bardziej potrzebne są serce, dusza, talent i pasja„
– mówi w jednym z wywiadów.

„Nie zostałem wirtuozem skrzypcowym, jak planowała moja mama, chociaż miałem już w kieszeni stypendium do słynnego Davida Ojstracha w Moskwie. Ale gdy usłyszałem w „Głosie Ameryki” muzykę ze Stanów – zachorowałem. Ja się po prostu zakochałem. Na początku w rock and rollu, potem w jazzie”.

W trakcie swojej kariery współpracował lub tworzył formacje:
– Jazz Rockers Zbigniewa Namysłowskiego
– The Wreckers Andrzeja Trzaskowskiego
– Kwintet Krzysztofa Komedy
– Michał Urbaniak Group
– Constellation
– Fusion
– Urbanator, Urbanizer, UrbSymphony.

Na początku lat 60. nawiązał współpracę z zespołem Jazz Rockers Zbigniewa Namysłowskiego.
Zadebiutował z tą formacją na Jazz Jamboree 1961. Skład grupy tworzyli:
– Zbigniew Namysłowski – saksofon altowy, lider,
– Krzysztof Sadowski – fortepian,
– Adam Skorupka – kontrabas,
– Michał Urbaniak – saksofon tenorowy,

– Andrzej „Fats” Zieliński – perkusja.

W 1962 Michał dołączył do formacji The Wreckers Andrzeja Trzaskowskiego. Zespół czerpał inspiracje z muzyki Charlie’ego Parkera, Dizzy’ego Gillespie’ego i hard-bopu.
Trzaskowski otrzymał w 1962 stypendium od American State Department na wyjazd do Stanów z zespołem.
Formację tworzyli podczas tego wyjazdu Andrzej Trzaskowski, Michał Urbaniak, Roman „Gucio” Dyląg i Adam Jędrzejowski.

Przez dwa miesiące pobytu z Stanach, zespół koncertował m.in. w Departamencie Stanu w Waszyngtonie, na słynnym festiwalu jazzowym w Newport, a także w Nowym Orleanie, San Francisco i Bostonie, w znanych klubach jazzowych , jak Village Vanguard w Nowym Jorku.

Pojawili się też w popularnym programie telewizyjnym „Who Is Who in the World„. Była to pierwsza w historii polska grupa jazzowa, która wystąpiła w Ameryce. To wtedy Michał spotkał w USA po raz pierwszy Milesa Davisa.

W latach 1962-1965 Michał Urbaniak grał w Kwintecie Krzysztofa Komedy oraz w zespołach Zbigniewa Namysłowskiego.
Krzysztof Komeda Quintet – „Alea” Live at Jazz Jamboree ’63 & ’64
Krzysztof Komeda – piano
Tomasz Stańko – trumpet
Michał Urbaniak – tenor sax, soprano sax
Czesław „Mały” Bartkowski – drums
Maciej Suzin – bass (JJ 1963)
Janusz Kozłowski – bass (JJ 1964)

---

„Muzyka Krzysztofa Komedy 1 – Live at Jazz Jamboree ’62 & ’65”
Side A: „Śniadanie u Tiffany’ego” @ Jazz Jamboree 1965
Zbigniew Namysłowski – alto sax
Michał Urbaniak – tenor sax
Tomasz Stańko – trumpet
Jerzy Lesicki – flute
Janusz Sidorenko – guitar
Jacek Ostaszewski – bass
Adam Jędrzejowski – drums.
Side B: „Etiudy baletowe”, Jazz Jamboree 1962
Zbigniew Namysłowski – alto sax
Michał Urbaniak – tenor sax
Eje Thelin – trombone
Roman „Gucio” Dyląg – bass
Rune Carlsson – drums
Wanda Warska – vocal

W 1964 został zarejestrowany, kultowy dziś, film „Jazz w Polsce” / „Jazz aus Polen” Joachima Ernsta Berendta, zrealizowany dla telewizji zachodnioniemieckiej.
Film oficjalnie wyemitowano w 1966. Michał Urbaniak pojawił się tam z kwintetami Andrzeja Trzaskowskiego oraz Krzysztofa Komedy:
Kwintet Andrzeja Trzaskowskiego – „Wariacje jazzowe nt. pieśni ludowej „Chmiel” (9:46 min-16:15 min):
Andrzej Trzaskowski – piano
Michał Urbaniak – soprano sax
Zbigniew Namysłowski – tenor sax
Roman „Gucio” Dyląg – bass
Adam Jędrzejowski – drums

Kwintet Krzysztofa Komedy – „Roman II / Dwójka rzymska” (16:15 min-24:50 min)
Krzysztof Komeda – piano
Tomasz Stanko – trumpet
Michal Urbaniak – soprano sax
Maciej Suzin – bass
Czesław „Mały” Bartkowski – drums

W latach 1965-1968 Urbaniak przebywał za granicą, głównie w Skandynawii, gdzie nagrywał i koncertował z tamtejszymi muzykami.
Po powrocie do kraju poprowadził w latach 1969-1973 pierwszą autorską formację – MICHAŁ URBANIAK GROUP, w skład której, w różnych okresach, wchodzili:
Adam Makowicz – piano, electric piano
Paweł Jarzębski – electric bass
Michał Komar, Janusz Kozłowski, Roman „Gucio” Dyląg – bass
Czesław „Mały” Bartkowski, Andrzej Dąbrowski – drums
Urszula Dudziak – vocal.

Występowali na Jazz Jamboree w latach 1969-1972 oraz na festiwalach europejskich, m.in. w Norymberdze, Kongsbergu, Molde i Heidelbergu. Nagrywali też pierwsze autorskie albumy Michała Urbaniaka.

W styczniu 1971 Michał Urbaniak Group, wówczas jeszcze bez Urszuli Dudziak, wystąpił na koncercie w Filharmonii Narodowej. Nagranie z tego występu trafiło na album „Michał Urbaniak Group – Live Recording”, który został wydany w serii Polish Jazz, jako Vol. 24 (reedycja 2016). Na koncercie i na płycie wystąpili:
Michał Urbaniak – electric violin, soprano sax, tenor sax, baritone sax
Adam Makowicz – piano, electric piano, clavinet
Paweł Jarzębski – electric bass
Czesław „Mały” Bartkowski – drums
Full Album

Jeszcze jeden album z tego koncertu to „Michał Urbaniak ‎- Live at The Warsaw Philharmonic”, wydany w 1971 w serii „From Poland with Jazz”, i zawierający na stronie A również zapis utworu „Suite” z występu zespołu Michała Urbaniaka na Jazz Jamboree 1970, gdzie skład był ten sam.

W listopadzie 1971 Michał Urbaniak i jego grupa wystąpili na festiwalu w Montreux. Michał zdobył wówczas Grand Prix dla najlepszego solisty.
Nagroda wiązała się z uzyskaniem stypendium w prestiżowym Berklee College of Music. Ponieważ jednak razem z Michałem wystąpili na tym festiwalu Wojciech Karolak, Paweł Jarzębski, Czesław Bartkowski i Urszula Dudziak.
Michał nie skorzystał z przyznanego mu stypendium, uważając, że nagroda należy się całemu zespołowi, nie tylko jemu, i zrezygnował.

Posypały się jednak kontrakty. Zespół rozpoczął 2-letnią serię koncertów w całej Europie, m.in. na festiwalu Berliner Jazztage oraz na warsztatach jazzowych Wolfganga Daunera.
Efektem zwycięstwa na festiwalu berlińskim było wydanie płyty „New Violin Summit”, nagranej na żywo 7 listopada 1971 w Berlin Philharmonic Hall, podczas Berlin Jazz Festival.
Na płycie zagrało czterech skrzypków – Michał Urbaniak, Don „Sugar Cane” Harris, Nipso Brantner oraz Jean-Luc Ponty:
Full Album

Wkrótce razem z zespołami Michała Urbaniaka zaczęła występować Urszula Dudziak, prywatnie żona Michała od 1967:
Michał Urbaniak Quartet feat:
Urszula Dudziak – Live Full Concert 1972
Michał Urbaniak – sax, electric violin
Urszula Dudziak – percussion, vocal
Adam Makowicz – electric piano
Czesław Bartkowski – drums

Michał Urbaniak Quartet & Urszula Dudziak – „Molde”, Live 1973
Michał Urbaniak – electric violin
Urszula Dudziak – vocal, percussion
Wojciech Karolak – electric piano
Czesław Bartkowski – drums

W 1973 ukazał się w Niemczech album Michała Urbaniaka, Urszuli Dudziak i Attili Zollera „We’ll Remember Komeda”, z muzyką free-jazzową i fusion. Album jest bardziej znany jako „Tribute to Komeda” – pod takim tytułem został wydany w USA w 1976. Skład na płycie tworzyli:
Urszula Dudziak – vocals, percussion
Michał Urbaniak – violin, electric violin, tenor sax, soprano sax
Zbigniew Seifert – violin, alto sax
Tomasz Stańko – piano, trumpet
Attila Zoller – guitar
Armen Halburian – percussion
Roman Dyląg – bass
Peter Giger – drums
Side A

Side B

Również w 1973 zespół Michał Urbaniak Group nagrał i wydał w Niemczech drugi album – „Paratyphus B”, wysoko oceniony przez ówczesnych krytyków:
Michal Urbaniak – electric violin, soprano saxo, tenor sax, flute
Urszula Dudziak – vocals, percussion
Adam Makowicz – electric piano
Pawel Jarzębski – electric bass
Branislav Kovacev – congas
Czeslaw Bartkowski – drums
„Paratyphus B”

Trzeci album Michal Urbaniak Group to „Inactin”, także z 1973, i także nagrany oraz wydany w Niemczech. Tym razem na basie elektrycznym zagrał Roman Dyląg.
Michal Urbaniak – electric violin, soprano sax
Urszula Dudziak – voice, percussion, effects
Adam Makowicz – piano Fender, clavinet
Roman „Gucio” Dyląg – bass, acoustic bass
Branislav Kovacev – congas
Czesław Bartkowski – drums
„Inactin”

Następną płytą z 1973 był album „Podróż na południe / Moving South”, wydany przez Pronit dla Klubu Płytowego PSJ, w serii Biały Kruk Czarnego Krążka, na którym wystąpili Michał Urbaniak, Wojciech Karolak i Czesław Bartkowski –
„Suita o siedmiu zbójach”:

„Piasek / Sand”

W maju 1973 Michał Urbaniak zagrał pożegnalny koncert przed polską publicznością, w Filharmonii Narodowej w Warszawie, wraz z utworzonym przez siebie zespołem CONSTELLATION.
W tym samym roku ukazało się wydawnictwo, zawierające nagranie tego koncertu – „Michał Urbaniak Constellation ‎- In Concert”.
Wydano je w kultowej serii Polish Jazz, jako Vol. 36. „Jest to płyta wyjątkowa, zarówno od strony kompozycji, składu instrumentalistów, jak i brzmienia.
To jedna z tych płyt, o których trzeba powiedzieć, iż wyprzedzały swój czas. Stąd bierze się jej dzisiejsza aktualność. Na albumie najbardziej wyróżnia się duet głównych solistów – wokalu i skrzypiec.
Dudziak i Urbaniak – trudno o lepiej dobraną parę. Skrzypce Michała i głos Urszuli, pod względem skali i żywiołowości, nie mają sobie równych poza sobą nawzajem. Ta płyta to kulminacja niezwykle kreatywnego okresu w historii formacji Constellation” (empik.com). W 2018 płyta została wznowiona przez Warner Music Poland. Skład:
Michał Urbaniak – electric violin
Urszula Dudziak – vocals, percussion
Wojciech Karolak – Hammond organ, Frafisa organ
Adam Makowicz – piano Fender, bass Fender
Czesław „Mały” Bartkowski – drums
„Michał Urbaniak Constellation ‎- In Concert” Full Album

https://www.youtube.com/watch?v=4ZQc5djhPrM

W czerwcu 1973 zespół Constellation, w tym samym składzie, nagrał w Niemczech album „Super Constellation”-
„Super Constellation” Side A:

„Side B:

11 września 1973 Michał Urbaniak wraz z Urszulą Dudziak wyjechali do Nowego Jorku. Tam, przy wsparciu Johna Hammonda, Michał zawarł kontrakt z wytwórnią Columbia, która umożliwiła mu wydanie w Stanach pierwszej płyty.
Michał i Urszula od swojego przyjazdu do Nowego Jorku walczyli o wydanie na rynku amerykańskim płyty „Super Constellation”, która ukazała się pierwotnie w Niemczech w 1973, a rok później, pod tytułem „Fusion” – w Japonii i Wlk.Brytanii. W Stanach i na rynku europejskim płyta pojawiła się dopiero w 1978. Skład był ten sam i materiał ten sam, jak na albumie „Super Constellation”, tyle, że w Stanach zmieniono okładkę i dodano nowy utwór – „Fusion”

Ciekawostką jest fakt, że nagrania z formacją Constellation były jednymi z ostatnich w karierze Adama Makowicza, z użyciem elektronicznych instrumentów.

Później zmienił on zarówno styl, jak i instrument, i zajął się prawie wyłącznie fortepianem akustycznym.
Album „Fusion” przez wiele lat nie był wznawiany. Dziś obecny jest na stałe w katalogu klasyków Columbii. Jest również jedną z zaledwie kilku całkowicie polskich, choć nagranych poza Polską płyt, które są znane i uznawane na całym świecie.

W czerwcu 1974, w studiach Columbia Recording Studios w Nowym Jorku, został nagrany legendarny album fusion „Atma”, prawie w całości z polskimi muzykami i mocno też pobrzmiewający polską nutą góralską.
Jak wskazywał tytuł, wydawnictwo miało nawiązywać do nazwy słynnej willi Atma w Zakopanem. Okładka również nie pozostawiała wątpliwości. Płyta ukazała się niemal na całym świecie – w USA, Kanadzie, Australii, Japonii, Holandii…, ale nie w Polsce. Na polskim rynku album pojawił się dopiero w 2014, z okazji 40-lecia jego powstania. Album przeszedł do historii muzyki, jako oryginalna fuzja nowoczesnego, elektronicznego jazzu, swingujących rytmów latynoskiej bossa novy oraz tradycyjnego polskiego folkloru.
Skład:
Michał Urbaniak – electric violin,soprano sax
Urszula Dudziak – voice, percussion
Wojciech Karolak – keyboards, electric piano, synthesizer, organ Farfisa, clavinet
Paweł Jarzębski – bass
Czesław Bartkowski – drums
Ray Mantilla – congas, drums, percussion
Dr. Max Mathews – electronics
„Mazurka”

„New York Batsa”

Niedługo później, w zespole Urbaniaka pierwsze jazzowe nauki pobierać mieli 19-letni Kenny Kirkland, 15-letni Marcus Miller i 13-letni wówczas Bernard Wright.

W latach 1975-1989 Urbaniak prowadził w Stanach zespół o nazwie MICHAŁ URBANIAK FUSION w którym grali młodzi amerykańscy muzycy, m.in. Kenny Davis, Tom Guerin, Harold Williams, Ronnie Burrage, Tony Bunn, Joe Caro, Basil Farrington, Kenny Kirkland, Gerald Brown, Bernard Wright, Steve Jordan.
Nagrywał z nimi płyty, koncertował w renomowanych klubach jazzowych – Village Vanguard i Village Gate, w salach koncertowych, jak Carnegie Hall, a również na najważniejszych festiwalach w Nowym Jorku, Newport i Waszyngtonie.
Pojawiały się nowe albumy. W 1975 Columbia wydała „Fusion III”, nagrany już w amerykańskiej obsadzie:
Michał Urbaniak – electric violin
Urszula Dudziak – vocals, percussion, electric percussion, synthesizer
Wlodek Gulgowski – electric piano, electric organ
John Abercrombie – guitar
Anthony Jackson – bass
Steve Gadd – drums
„Chinatown” from „Fusion III”

„Kuyaviak Goes Funky” from „Fusion III”

https://www.youtube.com/watch?v=kGzFPCAwaPo

Również w 1975 został nagrany bardzo oryginalny album jazz-funkowy i fusion-funkowy – „Funk Factory”. Nagrania powstały w studio Atlantic, pod producenckim nadzorem Michała Urbaniaka.
Na sesje nagraniowe połączyli siły muzycy grupy Fusion, czyli:
Michał Urbaniak – skrzypce i saksofony
Włodzimierz Gulgowski – instrumenty klawiszowe
John Abercrombie i Barry Finerty – gitara
Anthony Jackson i Tony Levin – bas

Steve Gadd – perkusja.

Partie wokalne perfekcyjnie wykonali Urszula Dudziak, Bernard Kawka i 4-osobowy chór Bernard Kafka Singers.
Kawka z polotem rozpisał aranżacje wokalne do kompozycji własnych, Gulgowskiego i Urbaniaka.
Powstała znakomicie spleciona fuzja jazzu i modnego wówczas funky, której warstwy wokalne i instrumentalne dobrze uzupełniały się.
Sukcesy Urbaniaka z grupą Fusion zostały dzięki temu albumowi uzupełnione w sposób istotny:
„Sinkin’ Low” from „Funk Factory”

„Funk It” from „Funk Factory”

„Rien Ne Va Plus” from „Funk Factory”

Rok 1976 przyniósł świetną płytę „Body English”, nagraną w Dick Charles Recording Studio w Nowym Jorku. Płytę rozpoczynają polskie akcenty – poranne pianie koguta i dźwięki muzyki góralskiej, i nie brakuje ich także na całym albumie. Wystąpili:
Michal Urbaniak – violin, lyricon, organ, synthesizer
Urszula Dudziak – voice, percussion, synthesizer
Harold Ivory Williams – electric piano, synthesizer
Joe Caro – guitar
Basil Fearington – bass
Earl Crusher Bennett – congas
Steve Jordan – drums
Full Album

Album „Michał Urbaniak feat. Urszula Dudziak – Smiles Ahead”, nagrany częściowo w listopadzie 1976, w Tonstudio Zuckerfabrik w Stuttgarcie, a częściowo w styczniu 1977, w Dick Charles Studio w Nowym Jorku, funkcjonował poza granicami Polski przez całe lata. W Polsce ukazał się dopiero w 2016, nakładem UBX Records. Skład tworzył ten sam zespół, co na płycie „Body English”.
„Smiles Ahead”

https://www.youtube.com/watch?v=peM1Oterp7c
„Sunday Melody”

Na kolejny album, „Urbaniak” z 1977, został zaproszony Zbigniew Namysłowski:
Michał Urbaniak – violin, lyricon
Urszula Dudziak – voice, percussion
Kenny Kirkland – electric piano, keyboards, synthesizer
Zbigniew Namysłowski – alto sax, flute
Thony Bunn – bass guitar
Lurenda Featherstone – drums
„Strife” from „Urbaniak”

W 1978 wydano równocześnie w trzech państwach – USA, Niemczech i Holandii, album „Heritage”, nagrany w Niemczech, w studiu MPS Records GmbH. Na płycie wystąpili:
Michal Urbaniak – violin, lyricon
Urszula Dudziak – vocals, electronic percussion, synthesizer
Kenny Kirkland – keyboards
Tony Bunn – bass guitar
Lurenda Featherstone – drums
Side A

Side B

Na wszystkich płytach Michała Urbaniaka z lat 70. pojawiają się motywy ludowe, rdzennie polskie, często identyfikowane ze słowiańską tradycją muzyczną, rozumianą szerzej.
Wyróżnikiem wśród innych słynnych zespołów elektrycznych z tego okresu, nawet tych, mających w składzie skrzypka, była obecność głosu Urszuli Dudziak, która śpiewała, jak nikt przed nią. Wzorem w zakresie wynalezionego przez siebie rodzaju śpiewu, wspomaganego elektroniką, pozostaje Urszula Dudziak do dziś.

Piękna płyta „Serenade for the City” z 1980, nagrana w USA dla Motown, przyniosła współpracę z basistą Marcusem Millerem, perkusistą Buddym Williamsem, klawiszowcami – Kennym Kirklandem i Barrym Eastmondem, gitarzystą Dokiem Powellem oraz perkusjonistą Rickiem Gallowayem. Śpiewała. oczywiście, Urszula Dudziak, a zdjęcie na okładkę wykonał sam Ryszard Horowitz:
„Vanessa” from „Serenade for the City”

„Samba Miko” from „Serenade for the City”

Jazz-funkowa płyta „Ulla” z 1982 – to winyl, na którym ponownie wystąpił duży zespół:
Michał Urbaniak – lyricon
Urszula Dudziak – vocals
Barry Eastmond – piano, synthesizer
Vladimir Horunzhy – electric piano, piano
Bob Malach – tenor sax
Chris Hinze – flute
Doc Powell – guitar
Mikey „Mao” Chung – guitar, keyboard
Antony Cox, Carol Steele – percussion
Victor Bailey – bass
Omar Hakim – drums
„Samba Ulla” from „Ulla”

„Space Lady” from „Ulla”

Album fusion-jazzowy „Sorrow Is Not Forever… But Love Is” z 1983 ukazał się w Holandii i Szwajcarii.
Pojawiły się tu takie znane nazwiska, jak Eliane Elias, Marcus Miller, Omar Hakim, Peter Erskine, Bob Malach, Michael Brecker:
„But Love Is” from „Sorrow Is Not Forever… But Love Is”

https://www.youtube.com/watch?v=n4Pi5IXM9bk

Kolejne albumy w latach 80. Michał Urbaniak również nagrywał z całą plejadą gwiazd:
Roy Haynes, Kenny Barron, Buster Williams, Ted Dunbar – „Music for Violin & Jazz Quartet” (1981),
Michael Moore i Gene Bertoncini – „Jam at Sandy’s” (1981),
„Chris Hinze, Larry Coryell, Sigi Schwab, Jasper Van’t Hof, Joachim Kühn – Solo’s, Duo’s and Trio’s” (1982),
Marcus Miller, Tom Barney, Buddy Williams, Yogi Horton, Mike Stern, Barry Eastmond, Kenny Kirkland – „Urbaniak” (1983),
„Michal Urbaniak with Horace Parlan Trio – Take Good Care of My Heart” (1984),
„John Blake / Didier Lockwood / Michael Urbaniak – Rhythm & BLU” (1987).

Trzy albumu zostały nagrane z Władysławem Sendeckim: „Michał Urbaniak / Vladislav Sendecki – Recital” (1983), „Michał Urbaniak with Adzik Sendecki – Michał Urbaniak Recital” (1984), „Michał Urbaniak ‎& Władyslaw Sendecki – Folk Songs, Children’s Melodies, Jazz Tunes and Others” (1998).

Serię albumów Michał Urbaniak nagrał z wybitnym gitarzystą amerykańskim, Larrym Coryellem, rozpoczynając z nim współpracę już na „Fusion III” w 1975. Kolejne wspólne płyty to „The Larry Coryell / Michael Urbaniak” (1982), „Larry Coryell & Michal Urbaniak – A Quiet Day in Spring” (1983), „Urbaniak & Coryell Band – Facts of Life” (1983), „The Larry Coryell / Michael Urbaniak Duo” (1986).

Rok 1989 przyniósł jedną z najbardziej znanych płyt – „Urban Express”, wydaną w USA przez East-West Records. Płyta ta została wydana rok później przez własne wydawnictwo Michała Urbaniaka, UBX Records, pod tytułem „Code Blue”. Skład:
Michał Urbaniak – talking violin, electric violin, zeta midi violin, sax Yamaha WX7
Midi Controller Billy „Spaceman” Patterson, Stephen Fox, Matthew Radziejewski – guitar
Joachim Joggi Schmidt – keyboards
Bernard Wright – keyboards, vocals, synthesizer, drum machine
Bobby Baldwin, Lenny White – drums, keyboards
Nicki Richards – vocal
„Urban Express”

„Y Note”

Jak widać z opisów płyt, okres od połowy lat 70., spędzony w Nowym Jorku, był niezwykle owocny. Michał Urbaniak nawiązał współpracę z największymi nazwiskami światowego jazzu, jak:
– gitarzyści: John Abercrombie, Matthew Radziejewski, Mark Stern i Larry Coryell,
– klawiszowcy Kenny Kirkland i Bernard Wright,
– basiści Anthony Jackson, Marcus Miller, Buster Williams i Victor Bailey,
– perkusiści Steve Gadd, Omar Hakim, Roy Haynes, Bernard Wright, Lenny White i Peter Erskine,
– pianiści Joachim Kühn, Vladislav Sendecki, Kenny Barron, Horace Parlan i Eliane Elias,
– skrzypkowie Didier Lockwood i John Blake,
– saksofoniści Michael Breckeri i Michael Moore.
Do dziś nikomu spośród polskich muzyków nie udało się powtórzyć podobnego sukcesu.

Tymczasem małżeństwo Michała i Urszuli okazało się fiaskiem.
Szaleńczo zakochani w sobie, pojechali do Nowego Jorku, by spełniać swoje marzenia. Niestety, ich związek rozpadał się. „Michał, ku mojej rozpaczy, dawał w szyję. Do swoich przeprosin i obietnicy poprawy dołączał albo pierścionek, albo bransoletkę” – napisała Urszula Dudziak w autobiografii „Wyśpiewam wam wszystko”.
Para wkrótce rozwiodła się.

W 1986 Michał Urbaniak, wraz z nową żoną, aktorką Lilianą Komorowską, przeniósł się do Kalifornii, do Westwood. W planach było rozwijanie kariery aktorskiej Liliany, jednak Michał postanowił zająć się również własnymi sprawami.
Skontaktował się z Tommy LiPumą, słynnym producentem, którego znał ze swojej wcześniejszej działalności. Tommy poinformował go, że Miles Davis nagrywa nową płytę – „Tutu” (dla Warner Bros. Records) i jest zainteresowany współpracą z Urbaniakiem. Na płycie tej miał również wystąpić Marcus Miller, z którym Michał znał się doskonale, grał i nagrywał z nim już wcześniej, właściwie był jego odkrywcą jako muzyka.
Miller był współproducentem „Tutu” razem z Tommym LiPumą. Marcus napisał i zaaranżował prawie wszystkie utwory na „Tutu”.
Miles usłyszał kiedyś Michała w programie telewizyjnym „Tonight Show”, i jego gra spodobała mu się na tyle, że zechciał zaprosić Urbaniaka do współpracy.

Michał z Lilianą wrócili więc do Nowego Jorku.
Sesja nagraniowa dla Milesa odbywała się bez Milesa. W najlepszym wówczas studiu nagrań na Manhattanie, Clinton Recording Studio, Michał Urbaniak nagrał trzy utwory, wraz ze świetnie sobie znaną sekcją rytmiczną – Marcus Miller / Lenny White / Bernard Wright, z którą Michał grał wcześniej przez kilka lat.
Spośród tych trzech nagrań, Davis wybrał jedno – „Don’t Lose Your Mind”, i właśnie przy tym utworze figuruje nazwisko Michała Urbaniaka na albumie:
„Don’t Lose Your Mind” from „Tutu”

Tę współpracę Michał Urbaniak tak wspomina:

„Ostatnio przeczytałem piękne zdanie Davisa: „Nie nazywajcie mnie legendą, nazywam się Miles Davis”. Nigdy nie planowałem, że będę z nim nagrywał, ale też nie byłem specjalnie zaskoczony – zespół, który mu towarzyszył, wcześniej grał ze mną. Marcus Miller, gdy zaczynaliśmy współpracę, miał 15 lat. A Bernard Wright – tylko 13. Ojciec przyprowadzał go, bo chłopaka nie chcieli wpuszczać do klubu.
W ciągu godziny nagrałem trzy solówki na „Tutu”. Następnego dnia przyszedłem do studia. Miles siedział przy fortepianie z trąbką w rękach. Odłożył ją i zapytał gestem, kim jestem. „How did you play?” – odezwał się Miles. „I think, the way you wanted” – odpowiedziałem. „Yeah” – zareagował. A potem zaczął mi masować kark. Pobeczałem się. Zrozumiałem, że nagrałem płytę z Milesem” (culture.pl).

Michał Urbaniak oddał po latach hołd Milesowi Davisowi swoim dwupłytowym wydawnictwem „Miles of Blue” z 2009 (reedycja 2013, 2018).

„Na albumie znalazła się tylko jedna kompozycja Davisa – „All Blues”, ale aż w pięciu wersjach. W zdecydowanej większości pojawiły się tam kompozycje samego autora.
Wszystkie one ukazały się już wcześniej, na płytach, wydanych w Stanach, w latach 1980-1992, i odniosły tam w owym czasie wielki sukces. Trzy kompozycje pochodzą z albumu „John Blake / Didier Lockwood / Michael Urbaniak – Rhythm & BLU” z 1986, przy czym „Miles of Blue” na całość partii skrzypcowych Michał zagrał sam. Cała sekcja rytmiczna, partie Hancocka, Thielemansa, Coryella czy Kirklanda – to oryginały, tak jak i aranżacje utworów. Pochodzą one z dawnych płyt Urbaniaka.
Kompozycję „Liliana” z albumu „Cinemode” (1988) przemianowano tu na „Nirvana”, a w piosence „Serenada” (dawniej „Serenade” lub „Serenade for the City”) występuje Urszula Dudziak, chociaż nie wymieniono jej w spisie muzyków.
Płyta jest faktycznie hołdem, złożonym Milesowi Davisowi, bo przecież dzięki części z tych nagrań, rozpowszechnianych w Stanach w pierwszej połowie lat 80., Urbaniak stał się sławny, a Miles zaprosił go do współpracy nad swoim projektem „Tutu” w 1986.

Wszystkie kompozycje z pierwszej płyty albumu „Miles of Blue” pochodzą z płyt „Serenade for The City” (1980), „Facts of Life” (1982), „Rhythm & BLU” (1986), „Urban Express” (1989) oraz „Manhattan Man” (1992). Kompozycje te są wspaniałym przykładem piękna w muzyce.
Cały materiał zagrany jest perfekcyjnie – wystarczy przeczytać nazwiska muzyków, biorących udział w sesjach. Lekkość i pomysłowość kompozycji Michała Urbaniaka mieni się atrakcyjnością i błyskotliwą formą wykonania. Świetne, ponadczasowe jazzowe piosenki, choć od wielu lat bardzo dobrze znane”
(„Jazz Forum”).
Skład:
Michał Urbaniak – electric violin, lyricon, keyboards, vocoder, tenor sax, soprano sax
Herbie Hancock – piano, electric piano
Bernard Wright – piano, keyboards
Kenny Kirkland, John Drydon – keyboards
Calvin Brown – guitar
Marcus Miller, Victor Bailey, Otto Williams, Al MacDowell, Pee Wee Ford – bass guitar
Tom Browne – trumpet
Ralph MacDonald – percussion
Lenny White, Buddy Williams, Nat Townsley, Derren Quinland, Bernard Pretty Purdie – drums
Urszula Dudziak, Mika Urbaniak, Calvin Brown, Henry Jackson, James Crab Robinson, Keith Keyboy Rose, Rickie Byars-Bogers – vocals
Kenny Muhammad – voice
Nathaniel Tinsley, Ronnie Helper, 4Kham, O.S.T.R. – rap
„Just a Funky Feeling” from „Miles of Blue”

„Serenada” from „Miles of Blue”

„All Blues” from „Miles of Blue”

W 1986 odbył się w Nowym Jorku, w słynnym klubie Studio 54, przy 254 West 54th Street na Manhattanie, wielki koncert z udziałem polskich artystów – „New York Extravaganza”.
Na zaproszenie Michała Urbaniaka udział w koncercie wzięli polscy i amerykańscy artyści – Czesław Niemen, Małgorzata Ostrowska, Maryla Rodowicz, Urszula Dudziak, Andrzej Rosiewicz, a także George Benson, Marcus Miller, Lenny White i Kenny Kirkland.

Zaplanowano nagranie albumu z tego koncertu, jednak udało się nagrać tylko dwa utwory. Michał Urbaniak i Czesław Niemen nagrali w Terrysound Studio w Nowym Jorku mini-album „Extravaganza”. Chcieli w ten sposób uczcić pamięć, zmarłego w 1985, kompozytora i dziennikarza, Mateusza Święcickiego.
Dziś „Extravaganza” jest numerem 1 na liście najdroższych polskich płyt winylowych, sprzedanych na Allegro.
Na krążku znalazły się dwa utwory, śpiewane przez Czesława Niemena – „High Horse” i „Pod papugami”. Pierwszy to kompozycja Urbaniaka, którą Czesław Niemen śpiewa po angielsku. Na stronie B znajduje się „Pod papugami” – słynna kompozycja Mateusza Święcickiego, w aranżacji Michała Urbaniaka. Na zremasterowanej edycji z 2017 znalazła się funkowo-dyskotekowa wersja tej piosenki:
Czesław Niemen & Michał Urbaniak – „High Horse” from „Extravaganza”

Czesław Niemen & Michał Urbaniak – „Pod papugami” from „Extravaganza”

Czesław Niemen / Michał Urbaniak / Wojciech Karolak – „Pod papugami”, Live @ Jazz Jamboree 1986

„Michał Urbaniak i Czesław Niemen powracają” – wywiad z Michałem Urbaniakiem o płycie „Extravaganza” w radiowej Jedynce 2017

Współpracę Czesława Niemena z Michałem Urbaniakiem dokumentują także albumy Niemena „Enigmatic” (1970)

oraz „Mourner’s Rhapsody” (1974)

W 1986 Michał Urbaniak, po trzynastu latach nieobecności w Polsce, przyjechał do kraju. Wystąpił wówczas podczas Jazz Jamboree ’86, razem z Czesławem Niemenem i Wojciechem Karolakiem:
Niemen / Urbaniak / Karolak – „Klaustrofobia”, Live @ Jazz Jamboree 1986

W 1991 Michał Urbaniak połączył siły z Urszulą Dudziak, by wystąpić wspólnie na Jazz Jamboree ’91. Towarzyszył im zespół Walk Away:
Urszula Dudziak – vocals
Michal Urbaniak – electric violin
Zbgniew Jakubek – keyboards
Adam Wendt – sax
Bernard Maseli – vibes
Marek Blaszczyk – bass
Krystof Zawdzki – drums
Full Concert Live

Urszula Dudziak & Walk Away & Michał Urbaniak – „Young Pale Man”, Live @ Jazz Jamboree 1991

Lata 90. w dalszym ciągu obfitowały w nowe albumy Michała Urbaniaka. Najważniejsze z nich to: „Songbird” 1991, „Manhattan Man” 1992, „Nevertheless – Just Friends” 1992, „Some Other Blues” 1994 oraz „Songs for Poland” 1997.
Na płytach tych pojawiały się kolejne wielkie nazwiska:
pianiści, klawiszowcy: Herbie Hancock, Dave Kikoski, Kenny Barron, Peter Burman, Jasper van 't Hof, Bobby Baldwin
harmonijkarz: Toots Thielemans
basiści: Peter Washington, Gregg Jones
perkusiści: Kenny Washington i Alphonse Mouzon
saksofonista: Bob Malach.

Od 1994 Michał Urbaniak prowadzi jazzowo-hiphopowy projekt URBANATOR.
Trzon zespołu współtworzą perkusista Lenny White, basista Al McDowell, klawiszowiec John Draydon, a także raperzy – Muckhead i Solid. Debiutancki album Urbanatora ukazał się w 1994. W nagraniach wzięli udział gościnnie Herbie Hancock, Tom Browne i Kenny Garrett.
Skład:
Michal Urbaniak – electric violin, sax
Herbie Hancock – keyboards
John Draydon – keyboards
Tom Browne – trumpet
Al MacDowell – bass
Lenny White – drums, percussion
Muckhead – hip-hop
„Chameleon” from „Urbanator” – Official Video 1994

„Sack O’ Woe” from „Urbanator”
Michal Urbaniak – electric violin, sax
Kenny Garrett – alto sax
Tom Browne – trumpet
Jon Dryden – keyboards
Al McDowell – bass
Lenny White – drums, percussion

Drugi album projektu, „Urbanator II”, trafił do sprzedaży w 1996. Lenny’ego White’a zastąpił tutaj Rodney Holmes, a wśród gości znaleźli się trębacz Tom Browne, gitarzysta Ed Hamilton oraz pianista Denzil Miller:

Trzecia cześć projektu, „Urbanator III”, ukazała się w 2005. Do składu powrócił tutaj Lenny White. Gościnnie w nagraniach wzięli udział m.in. O.S.T.R. i zespół WWO, a także córka Michała Urbaniaka, Mika Urbaniak, która zaśpiewała w utworze „J.A.Z.Z.”:

Michał Urbaniak koncertuje również w ramach projektu URBSYMPHONY, z orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi, oraz komponuje muzykę, łącząca jazz i europejską klasykę.

W 1996 ukazał się album „Live In Holy City”, wydany przez SPV Poland, a nagrany na żywo w Filharmonii Częstochowskiej, z Częstochowa Symphony Orchestra pod dyr. Jerzego Koska.
Na tej płycie po raz pierwszy od wielu lat pojawiły się nazwiska polskich muzyków: Leszek Możdżer – piano, Marcin Pospieszalski – bass, Michał Dąbrówka – drums. Wystąpił też raper Solid.

„UrbSymphony” – Michał Urbaniak @ Warsaw Philharmonic Orchestra, 2016
Michał Urbaniak – violin, sax
Michael „Patches” Stewart – trumpet
Michał Tokaj – piano
Marcin Pospieszalski – bass
Michał Dąbrówka – drums
Andy Ninvalle – rap
Jerzy Maksymiuk – conductor
Full Concert

Począwszy od 1997 ukazuje się seria płyt „Jazz Legends”, która obejmuje 5 albumów. Podczas całej swojej kariery muzycznej Michał Urbaniak grał z największymi muzykami jazzowymi.
Na płytach „Jazz Legends” znajdują się nagrania z udziałem sław nowojorskiej i światowej sceny jazzowej. Seria ta należy do nurtu jazzu akustycznego.

Materiał na pierwszą płytę z tej serii został nagrany w 38. urodziny Michała Urbaniaka, 22 stycznia 1981, po tygodniowych występach w słynnym nowojorskim klubie Village Vanguard.
Podczas nagrań, do klubu został zaproszony Horace Silver, ulubiony jazzowy kompozytor Urbaniaka. Trzy utwory Silvera znalazły się na płycie – „Yeah”, „Silver Serenade” oraz „Cookin’ at the Continental”. W trakcie nagrań Silver podziwiał mistrzowską sekcję rytmiczną oraz interpretacje swoich własnych kompozycji.
Powiedział, że jest „zachwycony współbrzmieniem skrzypiec z gitarą w utworach, które pisane były przecież na trąbkę i saksofon”. Obok Michała, na płycie zagrali mistrzowie:
Ted Dunbar – guitar
Kenny Barron – piano
Buster Williams – bass
Roy Haynes – drums
„Jazz Legends 1” Full Album 1997 (reedycja winylowa 2016)

https://www.youtube.com/watch?v=PT2-4EncZDk

Drugi płyta z serii „Jazz Legends” ukazała się 19 kwietnia 2011 (reedycja 2015, 2019) – „Jazz Legends 2 – Friday Night at the Village Vanguard”.
Michał Urbaniak wystąpił tu z pianistą Michaelem Gerberem i basistą Ronem Carterem, na perkusji zagrał ponownie Lenny White. Nagranie pochodzi z koncertu live, zarejestrowanego 11 stycznia 1985 w Village Vanguard.
Michał Urbaniak pisze: „Granie w Village Vanguard jest jednym z największych marzeń każdego muzyka jazzowego.
Nie jesteś prawdziwym jazzmanem, jeśli nie grałeś w Village Vanguard.
Nagrania z tego klubu to rarytasy dla kolekcjonerów muzyki jazzowej. Mnie udało się zagrać tam kilka razy, na dodatek z najlepszą sekcją rytmiczną na świecie. Mam nadzieję, że nagrania z piątkowej i sobotniej nocy w Village, przyniosą słuchaczom wiele pozytywnych emocji, jakie mi towarzyszyły podczas tamtych koncertów. Życzę miłego odbioru!”.
„Softly as In a Morning Sunrise” from „Jazz Legends 2”

https://www.youtube.com/watch?v=iwazW_LPrp4

„Cafe Mirage” from „Jazz Legends 2”

Trzeci album, „Jazz Legends 3”, został wydany również w 2011, a reedycja ukazala się w 2017. Na płycie znajdują się nagrania z tego samego koncertu w Village Vanguard, 11 stycznia 1985:
„Stella by Starlight” from „Jazz Legends 3”

https://www.youtube.com/watch?v=Le4jjM9omYI

„Stardust” from „Jazz Legends 3”

„Satin Lady” from „Jazz Legends 3”

https://www.youtube.com/watch?v=RuWzZMC-Xz4

W 2005 wydano piękny album „Sax Love” – zestaw lirycznych nagrań miłosnych. Tym razem Michał powrócił do swojego ulubionego saksofonu tenorowego, dzięki czemu kompozycje są bardzo nastrojowe, w sam raz dla zakochanych:
„Love Away” from „Sax Love”

W 2014, w 40. rocznicę wydania płyty „Michał Urbaniak’s Fusion – Atma” (1974), którą Michał Urbaniak rozpoczął swoją wieloletnią karierę w USA, wydawnictwo to ukazało się po raz pierwszy na polskim rynku, nakładem UBX Records.
„Atma” to fuzja nowoczesnego, elektronicznego jazzu, swingujących rytmów latynoskiej bossa novy oraz tradycyjnego polskiego folkloru, później samplowana przez gigantów hip-hopu.
Nic dziwnego, że Michał Urbaniak, wraz z Urszulą Dudziak i znakomitym zespołem, zdołali swoją muzyką przebić się na wyżyny europejskiej sceny jazzowej oraz zainteresować nią wytwórnie w USA.
Dla wielu polskich słuchaczy, znakomita muzyka z „Atmy” pozostawała przez lata niedostępna i nieznana:
„Yesterday, Today, Tomorrow” from „Atma”

Od drugiej połowy lat 80. Michał Urbaniak coraz częściej występuje w Polsce, zarówno podczas Jazz Jamboree czy Jazzu nad Odrą, jak i na wielu innych festiwalach i wydarzeniach muzycznych.
W 2011 ukazała się biograficzna książka Andrzeja Makowieckiego „Ja, Urbanator. Awantury muzyka jazzowego”

http://lubimyczytac.pl/…/ja-urbanator-awantury-muzyka-jazzo…

W 2012 Michał Urbaniak zagrał z sukcesem w filmie „Mój rower” w reż. Piotra Trzaskalskiego, Za swoją rolę otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora podczas Black Nights Film Festival w Tallinie:
Film Trailer

„Aria” (Acker Bilk) z filmu „Mój rower”

Dyskografia Michała Urbaniaka obejmuje ponad 60 płyt autorskich i wiele w roli sidemana.
Michał pisze także muzykę filmową. W 1999 otrzymał nagrodę za muzykę do filmu „Dług” w reż. Krzysztofa Krauzego, a w 2002 – za muzykę do filmu „Eden” w reż. Andrzeja Czeczota. Napisał muzykę do 25 filmów amerykańskich.

W 2015 ukazał się album koncertowy „SBB & Urbaniak Live in PR III”. SBB miało okazję koncertować i nagrywać z Tomaszem Stańko, Tadeuszem Nalepą, Janem Błędowskim, Tomaszem Szukalskim, Andrzejem Przybielskim, Helmutem Nadolskim czy Marianną Wróblewską, ale na wspólny występ z Michałem Urbaniakiem musieli poczekać aż czterdzieści lat:

„360 do tyłu” from „SBB & Urbaniak Live in PR III”

https://www.youtube.com/watch?v=OzsCYfxnkr4

W 2016 Michał Urbaniak otrzymał Złotego Fryderyka w kategorii Muzyka Jazzowa, za całokształt twórczości, oraz nagrodę muzyczną Programu Trzeciego PR „Mateusz”, również w kategorii Muzyka Jazzowa, i również za całokształt twórczości.

9 lutego 2018 ukazał się album „Urbanator Days – Beats & Pieces”, zawierający takie gatunki, jak jazz, hip-hop, rap, reggae, soul, R&B oraz electro.
Prym wiodą skrzypce i saksofon Urbaniaka oraz zjawiskowa trąbka Michaela Patchesa Stewarta. Nadrzędną ideą płyty jest fuzja jazzu z hip-hopem, elektroniką i wieloma kierunkami muzyki rytmicznej zwanej NuJazz lub UrbJazz.
Na płycie znajdują się kompozycje Michała Urbaniaka, nagrane z udziałem młodych i uznanych już raperów oraz muzyków nowej generacji. W zaskakujących aranżacjach świetnie brzmią wokale Marka Pędziwiatra i Andy’ego Ninvalle’a, trąbka Michaela Patchesa Stewarta czy skrzypce i saksofon Michała Urbaniaka, oraz kreacje innych zaproszonych gości, m.in. O.S.T.R.a czy GrubSona:
„Love Don’t Grow on Trees” feat. Marek Pędziwiatr – Official Video 2018

8 marca 2019, w Dniu Kobiet, ukazała się reedycja pięknej, romantycznej płyty „I Jazz Love You”, wydanej pierwotnie w 2004.
„To ukochana płyta Michała Urbaniaka.
Album prezentuje słynne brzmienie gadających skrzypiec – talking violin, które tak bardzo spodobało się Milesowi Davisowi, co zaowocowało wspólną sesją nagraniową do „Tutu”.
Płyta akustyczna zawiera melodyjne utwory, które tworzą spójną kompozycyjnie całość. Nagrania, w których wystąpili czołowi muzycy amerykańscy, zostały dokonane w Nowym Yorku w latach 2002 -2003.
Urbaniak zaprosił do współpracy doborowe towarzystwo: pianiści Mike Gerber, Horace Parlan i Kenny Barron, basiści Ron Carter i Kenny Davis oraz perkusiści Lenny White i Roy Haynes.

Płyta „I Jazz Love You” odzwierciedla myśl, którą Urbaniak słyszał wiele razy w różnych częściach świata: „Nie znam się na jazzie, ale kocham to, co on robi”:
„Back Where We Belong” from „I Jazz Love You”, Official Video 2019

Najnowsza płyta to „For Warsaw with Love” z 2019, nagrana w ramach obchodów 75. rocznicy Powstania Warszawskiego.
Na albumie usłyszeć można wybitnych muzyków – pianistę Herbie’ego Hancocka, basistę Marcusa Millera, gitarzystę Davida Gilmore’a, trębacza Michaela Patchesa Stewarta czy perkusistę Lenny’ego White’a.
Album „For Warsaw with Kove” to 12 utworów, obejmujących bliskie Michałowi Urbaniakowi gatunki muzyczne, jak jazz, blues i hip-hop.
Kompozycje są dziełem Michała Urbaniaka, ale także Theloniousa Monka, Billa Evansa i Milesa Davisa. W utworze „Red Bus to Freedom” wystąpił raper Stuntman. Wykorzystany został także sampel z nagrania Władysława Szpilmana „Czerwony autobus” w wykonaniu Chóru Czejanda:
„Red Bus to Freedom” from „For Warsaw with Love”

24 września 2018, w Alei Sław na ul. Piotrkowskiej w Łodzi, uroczyście odsłonięto gwiazdę Michała Urbaniaka. Honorowy Obywatel Łodzi i „obywatel świata”, w 1973 wyjechał do Nowego Jorku.
Zasłynął w świecie jako współtwórca i kreator muzyki fusion. Gwiazda Michała Urbaniaka w łódzkiej Alei Sław została ufundowana przez Miasto Łódź, w ramach projektu „Łódź – Miasto Filmu UNESCO”, oraz przez łódzką firmę 5PRO Partners.
Jak czytamy w oświadczeniu:

„Chcieliśmy uhonorować pana Michała Urbaniaka gwiazdą, nie tylko jako wielkiego muzyka i kompozytora, którego nazwisko jest rozpoznawane na całym świecie, ale również jako wielkiego ambasadora Łodzi. Zawsze, nawet kiedy grał z największymi sławami, takimi jak Miles Davis, podkreślał pochodzenie z naszego miasta, mówiąc: „Mieszkam w Nowym Jorku, ale pochodzę z Łodzi”. Z takiej postawy jesteśmy bardzo dumni”.

Bezpośrednio po uroczystości odbyło się spotkanie z Mistrzem w Klubie 77, gdzie Michał Urbaniak przed laty rozpoczynał swoją karierę muzyczną.

Michał Urbaniak mówi w wywiadzie dla „Vivy” o muzyce:

„Muzyka to jest i narkotyk i afrodyzjak. Mam takie momenty na scenie, że zapominam, gdzie jestem i jak się nazywam. To jest życie na sto procent. Muzyka jest totalnie transowa, służy odjazdowi. Gdy tworzę, nie słyszę, jak dzwoni komórka, zapominam, że umówiłem się na wywiad, albo, że jest czwarta nad ranem. Potrafię słuchać muzyki bez przerwy przez 18 godzin. Często śpię ze słuchawkami iPoda na uszach. Bo ja jestem jak cadillac – silnik zasuwa, tylko karoseria się sypie”.
O swoich życiowych błędach:

„Największym moim błędem była naiwność w biznesach muzycznych. Wiele razy zostałem oszukany. Wszystkiego musiałem nauczyć się na własnej skórze. Byłem naiwnie bezbronny, ale moją muzykę szanowano, i szanuje się do dziś. Inne błędy, jakie popełniłem, dotyczyły moich kobiet. Dziś nie wiem, czy te rozstania były potrzebne, ale stabilizacja z kimś takim jak ja, artystą, to niełatwa sprawa. Następny błąd, że nie doceniałem swojego zdrowia. Piłem strasznie dużo. Jak miałem 29 lat, dostałem zawału podczas koncertu w Piwnicy Wandy Warskiej. Powiedziałem wtedy: Koniec – już nie piję. Ale nieraz się złamałem. Piłem przez 15 lat, potem przez 17 lat nie tknąłem alkoholu”.
O poczuciu szczęścia: „Gdy w nocy napiszę parę taktów, rano jestem absolutnie szczęśliwy. A jak nie gram długo na skrzypcach, na saksie lub nie piszę muzyki – tracę siebie. Muszę mieć poczucie działania i dążenia do czegoś, co daje mi sukces, i to nie taki, że ludzie mi klaszczą, bo klaszczą mi zawsze. Ten sukces musi tkwić we mnie. Nie mógłbym znieść myśli, że już w życiu niczego nie napiszę, wypracuję, i że się wypaliłem. Może dlatego piszę bardzo dużo. Jestem nałogowcem”.
Cała rozmowa tutaj:

http://viva.pl/…/ne…/73-urodziny-michala-urbaniaka-98152-r1/

Posłuchajmy także:
Michał Urbaniak & Urbanator – „All Blues” z projektu „Miles of Blue”, Live 2009

Michał Urbaniak & Young Lions @ Festiwal Jazz Wolności, Live in Sopot 2016

Urbanator – Live @ Woodstock 2017

„Polish Jazz” – Urbanator Tribute to Don Blackman – Live @ Grand Theatre, Warsaw 2017:
Tom Browne – trumpet
Femi Temowo, Otto Williams – bass
Troy Miller – drums

„Back Where We Belong” from the album „I Jazz Love You”, Official Video 2017

„Sunshine” feat. Stewlocks / Zarychta / Patches / Pędziwiatr, Live 2018

Michał Urbaniak – „Urbanator Śląski”, Live @ Kopalnia Guido, Bielska Zadymka Jazzowa, Full Concert 2019

Michal Urbaniak Urbanator – „Chameleon” feat. Muckhead, Herbie Hancock 2019

Michal Urbaniak & Urbanator – „Cuckoo’s Nest”, Live @ Urbanator Days, Warsaw 2019

Film dokumentalny „Michał Urbaniak – nowojorczyk z wyboru” 2014, reż. Wiesław Dąbrowski

Dzięki działalności wydawnictwa Michała Urbaniaka UBX Records, większość jego doskonałych płyt z dawnych lat dostępna jest teraz wszędzie, za co jesteśmy Michałowi niezmiernie wdzięczni.

JUBILATOWI ŻYCZYMY WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO, STO LAT !!!

By Andrzej Rumianowski • archiwum_x, Index-Up, URODZINY •