Mieczysław Kosz

Mieczysław Kosz
Fot. hi-fi.com.pl

Mieczysław Kosz
Fot. adam.sandauer.pl

Mieczysław Kosz
Fot. arch. Tomasza Lacha

Mieczysław Kosz Jazz Jamboree 1969
Fot. Marek Karewicz

Bronisław Suchanek i Mieczysław Kosz w Bagateli
Fot. arch. Bronisława Suchanka

Płyta z muzyką Leszka Możdżera do filmu „Ikar – legenda Mietka Kosza„, 2019

Książka Krzysztofa Karpińskiego „Tylko smutek jest piękny. Opowieść o Mieczysławie Koszu”

Książka Macieja Pieprzycy „Ikar. Legenda Mietka Kosza„, wyd. 2019

Plakat filmu „Ikar – legenda Mietka Kosza„, 2019

Mieczysław Kosz (ur. 10 lutego 1944 w Antoniówce k. Tomaszowa Lubelskiego, zm. 31 maja 1973 w Warszawie) – polski pianista i kompozytor jazzowy, absolwent średniej szkoły muzycznej. Wywarł znaczący wpływ na polską szkołę jazzu.

Na skutek postępującej od dzieciństwa choroby, w wieku 12 lat został niewidomy. Jego styl łączył pianistykę jazzową z tradycjami muzyki romantycznej i charakterystycznymi nawiązaniami melodycznymi do polskiego folkloru. Pod względem stylistycznym porównywano go do Billa Evansa, z którym łączył Mieczysława Kosza podobny stosunek do formy i melodyki. W 1967 dokonał pierwszych nagrań dla Polskiego Radia. Nagrania te dały początek szerszemu zainteresowaniu sztuką ociemniałego pianisty. Współpraca ze znanymi muzykami, m.in. Czesławem Bartkowskim, Jackiem Ostaszewskim, Bronisławem Suchankiem, Januszem Stefańskim i Janem Ptaszynem Wróblewskim, udział w festiwalach Jazz Jamboree i Jazz nad Odrą oraz nagrody w konkursach zagranicznych (Wiedniu, Mönchengladbach, Montreux) zapewniły mu uznanie środowiska jazzowego i słuchaczy.

Zginął tragicznie, wypadając z okna mieszkania. Istnieje hipoteza, że było to samobójstwo, co całkowicie wyklucza przyjaciel i sąsiad pianisty Wojciech Kwapisz, przytaczając relacje świadków jako gość audycji radiowej Zwierzenia przy muzyce (3 listopada 2023, Polskie Radio PIK). Został pochowany we wsi Tarnawatka (przy trasie Zamość – Tomaszów Lubelski).

Imię pianisty nosi Stowarzyszenie „Zamojski Klub Jazzowy im. Mieczysława Kosza” w Zamościu. Jego pamięć uczcił zespół RGG Trio, dedykując mu płytę Unfinished Story – Remembering Kosz (Ecnalubma Records, 2007).

18 października 2019 miała miejsce premiera polska filmu fabularnego Ikar. Legenda Mietka Kosza w reżyserii Macieja Pieprzycy z Dawidem Ogrodnikiem w roli tytułowej. Inspiracją dla Macieja Pieprzycy była książka z 1990 Krzysztofa Karpińskiego Tylko smutek jest piękny. Opowieść o Mieczysławie Koszu (nowe uzupełnione wydanie pod tym samym tytułem ukazało się w 2019). W październiku 2019 wychodzi też książka autorstwa reżysera filmu. Jest ona inspirowana życiem muzyka i przedstawia jego biografię z intymnej, pierwszoosobowej perspektywy, skupiając się na odczuciach i wrażeniach, jakimi mógłby się podzielić sam Kosz, gdyby nie jego tragiczna śmierć.

Muzyczne wykształcenie Kosz odebrał uczęszczając do szkół muzycznych w Krakowie: szkoły I stopnia działającej wówczas przy ul. Jozefińskiej i szkoły II stopnia mieszczącej się wówczas przy ul. Warszawskiej. Uczył się gry na fortepianie pod kierunkiem prof. Romany Witeszczakowej.

Mieczysław Kosz, kalendarium życia

to opracowana przez Andrzeja Rumianowskiego wystawa oparta na wydanej przez Wydawnictwo Literackie książce: „TYLKO SMUTEK JEST PIĘKNY opowieść o MIECZYSŁAWIE KOSZU”
autorstwa KRZYSZTOFA KARPIŃSKIEGO.