sty 10 2018

Muzeum Jazzu ogłasza:
„Rok 2018 rokiem Jerzego DUDUSIA Matuszkiewicza”

Postać Jerzego Matuszkiewicza należy zaliczyć do filarów polskiego jazzu po II wojnie światowej. Jest naprawdę człowiekiem – instytucją w polskim środowisku jazzowym, ale nie tylko, także w świecie muzyki popularnej. Najbardziej znany i ceniony jest w dziedzinie kompozycji muzyki filmowej (ponad 200 filmów).

Jest pionierem powojennego jazzu, następcą Henryka Warsa w świecie filmu, twórcą szlagierowych piosenek, znakomitym instrumentalistą, człowiekiem obdarzonym wielkim wdziękiem i osobistym czarem. Wspaniały gawędziarz, postać wzbudzająca zawsze i wszędzie powszechną sympatię. Jednym słowem – kochany, lubiany,
wręcz ubóstwiany, nasz „Duduś”!

Urodził się w Jaśle 10 kwietnia 1928 roku i za chwilę skończy 90 lat. To z pewnością wielki jubileusz dla nas wszystkich, nie tylko dla samego Jubilata.

Pseudonim „Duduś” pojawił się w roku 1946 w Krakowie, bo tam w „Dzienniku Polskim” zamieszczano zabawne rysunki Gwidona Miklaszewskiego z postacią małego chłopca o tym imieniu,
podobnego z wyglądu do pana Jerzego.

Dzieciństwo spędził we Lwowie, tam uczył się gry na fortepianie. Po wojnie przeprowadził się z rodziną do Krakowa, gdzie dorastał i zbierał pierwsze jazzowe doświadczenia – rozpoczął naukę gry na  klarnecie i saksofonie w Średniej Szkole Muzycznej. Pierwsze poważne doświadczenia muzyczne to udział zaraz po wojnie w orkiestrze Kazimierza Turewicza.

W 1949 roku rozpoczął studia operatorskie w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi. Na przełomie 1950 i 1951 roku współtworzył amatorską grupę „Melomani”, działającą przy łódzkim oddziale YMCA. Jego związek z filmem dotyczył jednak bardziej muzyki niż obrazu. Kompozycje „Dudusia” ozdobiły największe polskie seriale i filmy fabularne lat powojennych, znakomicie zapisane w dziejach polskiej kinematografii: „Stawka większa niż życie”, „Jak rozpętałem II wojnę światową”, „Podróż za jeden uśmiech”, „Wojna domowa”, „Czterdziestolatek”, „Kolumbowie”, „Janosik” …

W 1954 r. brał aktywny udział w organizowaniu krakowskich „Zaduszek Jazzowych”, których pomysłodawcą był Leopold Tyrmand. W 1955 r. uczestniczył w wydarzeniach kulturalnej „odwilży” w stolicy, między innymi w „Jam Session Nr.1”, „Zimno i gorąco”, „Studio’55”.

Na Fotografii: siedzący na fotelu, Andrzej Trzaskowski, obok DUDUŚ Matuszkiewicz i dalej: Witold DENTOX Sobociński, Andrzej IDON Wojciechowski, Jan Walasek, Carmen Moreno, Leopold Tyrmand, Jerzy Herman, Zenon Woźniak.

5 stycznia 1958r. z zespołem „Hot Club Melomani”, obok „Jazz Believers” wystąpił w pierwszym koncercie jazzowym w warszawskiej Filharmonii Narodowej.

W latach 1952 – 1954 zespół dokonał nagrań w Rozgłośni Polskiego Radia w Krakowie, które w 1975 zostały wydane na płycie Golden Era of the „Melomani” Group (w ramach cyklu „Polish Jazz 1946-1956” – okładka na zdjęciu).

Po ukończeniu studiów Jerzy Matuszkiewicz zamieszkał w Warszawie, gdzie związał się z klubem „Hybrydy”. W 1958 roku objął kierownictwo zespołu Traditional Jazz Makers. W tym samym roku występował także w formacji Polish All Stars.

W 1960 występował ze swoim swingtetem (afisz na zdjęciu u dołu artykułu). W 1964 r. zaproszono go do wzięcia udziału w słynnym filmie „Jazz aus Polen” dla niemieckiej telewizji ARD przez Joachima Berendta. W latach siedemdziesiątych muzyk wycofał się z życia koncertowego.
Występował od czasu do czasu, jurorował w konkursie jazzowym Złota Tarka. W 1997 r. W tym czasie odznaczono Go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Drogi Jubilacie! My pierwsi składamy Tobie najlepsze i najwspanialsze urodzinowe życzenia!

Wielki hołd Tobie wraz z Muzeum Jazzu składa świat muzyczny całej Polski, bez rozróżniania gatunków, stylów czy środowisk.

Życzymy nie 100, ale 200 lat!

dr nauk hum. Tomasz M. Lerski

By Andrzej Rumianowski • archiwum_x, Index-Left •