gru 13 2019
Olga Boczar
Oprac. Ewa Kałużna, fot. Muzeum Jazzu
OLGA BOCZAR
(ur. 13 grudnia 1989),
wschodząca gwiazda polskiej sceny muzycznej, wokalistka, flecistka, kompozytorka i autorka tekstów. Posiada rzadką zdolność synestezji – w kolorach postrzega dźwięki, całe utwory, sytuacje, emocje i słowa.
Jest doskonale wykształcona. Laureatka wielu muzycznych konkursów.
Świadoma swoich umiejętności, rozumiejąca, jakimi regułami rządzi się współczesny świat muzyki. Swoją twórczość sama określa, jako połączenie jazzu, ethno i polskiej muzyki ludowej z – dobrze rozumianym – popem.
Obecnie wykłada jazz i muzykę rozrywkową na Uniwersytecie Rzeszowskim oraz prowadzi Voice Balance
https://www.facebook.com/balancedvoice/
Pochodzi z rodziny z muzycznymi tradycjami – mama jest tancerką, ojciec – akordeonistą i basistą, dziadek – organistą i dyrygentem orkiestry dętej, siostra mamy – flecistką.
Tak więc, już od wczesnego dzieciństwa Olga miała kontakt z muzyką. Często bawiła się z tatą w powtarzanie wyklaskanych przez niego rytmów, to on nauczył ją pierwszych nut, wymyślał zabawy w zgadywanki muzyczne.
W szkole muzycznej, do której Olga poszła wieku 11 lat, uczyła się gry na flecie poprzecznym.
Ostateczną decyzję o poświęceniu się muzyce podjęła w liceum. Przygotowywała się do egzaminów wstępnych na wydział klasyczny na flet poprzeczny, kiedy przypadkiem trafiła na warsztaty jazzowe w Brzozowie.
Tam zakochała się w jazzie. W tej muzyce odkryła wolność i ekspresję, jakiej brakowało jej w klasyce, feeling, rytm, harmonię, swobodę wyrażania siebie. Warsztaty zmieniły jej plany, ale nadal jasno nie poprowadziły w stronę studiów wokalnych.
Pomimo, że była już pewna, że chce studiować jazz, nadal myślała o sobie jak o flecistce. Kierowana tym pomysłem, w klasie maturalnej pojechała na dni otwarte Akademii Muzycznej w Katowicach, na przesłuchanie do Norberta Blachy, kompozytora i aranżera.
Podczas tego spotkania prof. Blacha przekonał ją do startowania na Akademię Muzyczną, na wokalistykę jazzową.
W latach 2008-2013 studiowała wokalistykę jazzową w Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie pobierała nauki u takich sław polskiej sceny muzycznej, jak Anna Gadt, Beata Przybytek, Wojciech Niedziela, Tomasz Kałwak czy Jerzy Główczewski. Równolegle, w latach 2009-2012, uczyła się w Policealnym Studium Jazzu w Warszawie, m.in. w klasie Andrzeja Jagodzińskiego.
Brała udział w wielu festiwalach i koncertach, jak Jazz Jamboree, Festiwal Jazzu Tradycyjnego „Złota Tarka”, Reggae Festiwal w Ostródzie, festiwal w Opolu, Festiwal La Folle Journée w Warszawie, koncert z okazji 70. urodzin Jonasza Kofty, koncert „I Love Jazz.pl” w Teatrze Capitol.
W 2012 zaśpiewała dwa koncerty dla Union of European Football Associations UEFA.
Jest laureatką konkursów muzycznych, m.in. Międzynarodowego Festiwalu Piosenki Carpathia Festiwal 2009 i Festiwalu Młodych Talentów Nadzieje Warszawy 2011.
Współpracowała m.in. z Andrzejem Jagodzińskim, Anną Serafińską, Lorą Szafran, Januszem Szromem, Michałem Tokajem, Krzysztofem Dziedzicem, Piotrem Wromblem, Grzegorzem Grzybem, Marysią Sadowską czy Haliną Frąckowiak.
Jak sama mówi, artyści, których muzyka nieustająco jej towarzyszy, to Betty Carter i Meshell Ndegeocello. Uwielbia też oszczędny styl śpiewania i frazowanie Carmen McRae.
Jej ulubionymi instrumentami są kontrabas i gitara basowa, dlatego nieobca jest jej muzyka Christiana McBride’a. Lubi podejście do rytmu Avishaia Cohena.
W 2012 stworzyła autorski projekt o nazwie Olga Boczar Music Essence, w którym grają:
Jan Smoczyński – piano
Wojciech Pulcyn bass
i Paweł Dobrowolski – drums.
Na późniejszym etapie do współpracy w zespole dołączył gitarzysta Andrzej Gondek.
Głośno zrobiło się o Oldze w 2016, kiedy jej debiutancki, wydany własnym sumptem w 2015, album „Little Inspirations”, otrzymał nominację do Fryderyka, w kategorii Fonograficzny Debiut Roku.
Sygnowała go własnym nazwiskiem oraz nazwą projektu Music Essence.
Brzmienie zespołu zostało wzbogacone o gitarę basową, puzon, trąbkę i flugelhorn, saksofon tenorowy i sopranowy, zespół folkowy oraz chórki.
W 2014, specjalnie na potrzeby albumu, powstała agencja wydawnicza Charmelle – Boczar Records, która wydała płytę.
„Płyta ta to zbiór dziesięciu autorskich kompozycji Olgi, płynących z najgłębszych pokładów jej tajemniczego, mocno uwrażliwionego wnętrza. „Little Inspirations” jest spotkaniem z prawdą, ze słabościami, tym, co przyziemnie, nadzwyczaj ludzkie, ale także z wielką wiarą i nadzieją w to, co jeszcze nieznane.
To zapisana w nutach, ubrana w słowa podróż w głąb życia”
http://olgaboczar.com/
Skład:
Olga Boczar – głos, flet
Radek Nowicki – saksofon tenorowy i sopranowy
Michał Tomaszczyk – puzon, chórki
Dominik Gawroński – trąbka, flugelhorn, chórki
Jan Smoczyński – fortepian, akordeon, elektronika
Andrzej Gondek – gitara elektryczna i akustyczna
Wojciech Pulcyn – kontrabas
Krzysztof Pacan – gitara basowa
Paweł Dobrowolski – perkusja, cajon, instrumenty perkusyjne
Patrycja Zarychta, Kamil Bijoś – chórki
Zespół Dziczka – biały śpiew.
„The Other Side” from the album „Little Inspirations”, Auio 2016
4 października 2018 ukazała się druga autorska płyta Olgi – „Tęskno mi, tęskno”, wydana tym razem w „Zielonej serii” ForTune.
Album ten – to mieszanka folku, jazzu i bardzo szlachetnego popu. Oryginalne piosenki wokalistki przenikają się z tradycyjnymi melodiami ludowymi.
Materiał oparty jest na polskich melodiach ludowych i oryginalnych kompozycjach Olgi Boczar, w których postanowiła ona nawiązać do rodzimego folku.
Pierwsza część płyty to opracowania tradycyjnych melodii. Muzycy postarali się przydać melodiom ludowym współczesnego sznytu, nowocześnie je zaaranżować i wzbogacić o partie solowe, nie gubiąc przy tym ich naturalnego piękna.
Mamy tu okazję usłyszeć (modny ostatnio za sprawą filmu „Zimna wojna”) utwór „Dwa serduszka, cztery oczy”, z ciekawą wokalizą, wspartą chórkami, „To i hola” z nostalgicznym śpiewem Boczar i wschodnimi zaśpiewami chórku, „Nisko słonko, nisko” również oparte na jazzowej wokalizie, ale w stylu subtelnego, balladowego post-bopu, pieśń „Matulu moja”, której naturalny smutek przełamany został jazzrockowymi wstawkami.
Utwór „Jesteś” urzeka sennym nastrojem i łkającą gitarą,”Mazur” i „Nisko słonko, nisko” są zbliżone do stylistyki Diany Krall, „Modlitwa” (z tekstem Bolesława Leśmiana) zaskakuje rockową dynamiką i orientalizującymi wstawkami.
Album „Tęskno mi, tęskno” Olgi Boczar i jej projektu Music Essence – to „intrygująca mieszanka wokalistyki i pianistyki jazzowej z nowocześnie zaaranżowanym i zagranym z rozmachem folkiem.
Dzięki talentowi muzyków, pieśni znane od lat nabrały nowego blasku, nie tracąc przy tym swego naturalnego uroku. Jazz na tej płycie – jest jazzem, nie udaje ludowizny, a ludowość, która tu też jest – jest po prostu ludowa, znaczy prawdziwa i szczera, jak śpiew Boczar, choć to nie biały śpiew.
Ludowość, czy może polskość – zaryzykujmy to mocne słowo – jest tu po prostu kolbergowska. Oskar Kolberg pewnie by się wzruszył.” (popcentrala.com).
Skład:
Olga Boczar – śpiew, flet
Jan Smoczyński – fortepian, akordeon, elektronika
Andrzej Gondek – gitara elektryczna
Wojciech Pulcyn – kontrabas
Paweł Dobrowolski – perkusja.
Album Trailer
17 listopada 2018 w Arkadach Kubickiego na Zamku Królewskim w Warszawie Muzeum Jazzu zorganizowało koncert „100 lat Niepodległej Polski,
95 lat Polskiej YMCA”, którym wystąpiła m.in. Olga Boczar. Relacja:
Tomasz Dachnal pisze o Oldze: „Usłyszałem Olgę pierwszy raz za ścianą. Przygotowywała się do koncertu. Budowlana bariera nie była w stanie odebrać uroku jej głosowi i wyraźnie czuć było dużą radość z wydawanych pięknych, synkopowanych dźwięków.
To wspaniała cecha – przekazywać wraz z nutami emocje oraz zaangażowanie. Nieraz jeszcze słyszałem to w jej śpiewie.
Lubię wziętą w karby emocjonalną żywiołowość tej dziewczyny. Jest jakaś korzenna jakość w jej byciu na scenie i poza sceną.
Może wyniosła to z okolic, gdzie się wychowała – przedproża Bieszczad. A może sprawiła to rodzinna atmosfera, w której pokolenia cieszyły się muzyką i muzykowaniem.
Olga wspominała nieraz wspólne śpiewanie, ojcowe granie na fortepianie, czy rodzinne przyśpiewki ludowe.
I ta korzenność przenosi się również na sposób komponowania przez nią piosenek.
Najpierw powstają u niej fortepianowe basowe pochody i harmonia.
Dopiero kiedy baza jest już osadzona – rodzą się słowa, które następnie podpowiadają melodie.
Kiedyś dowiedziałem się, że Olga od urodzenia postrzega w kolorach dźwięki, całe utwory, sytuacje, niektóre towarzyszące jej emocje, słowa, nazwy miejscowości, a przede wszystkim barwnie odbiera również ludzi. Dowiedziałem się, że ta bardzo rzadka umiejętność synestezji przydaje się jej przy pisaniu i wykonywaniu utworów”.
Posłuchajmy także:
Olga Boczar i Piotr Wrombel w programie „Kawa czy herbata” 2012
Olga Boczar – Voicingers Contest, Live 2012
„Oda do zieleni” z albumu „Little Inspirations”, Official Video 2015
Olga Boczar – słowa, muzyka, śpiew, flet, chórki
Jan Smoczyński – fortepian, elektronika
Andrzej Gondek – gitara elektryczna
Krzysztof Pacan – gitara basowa
Paweł Dobrowolski – perkusja, udu
Radek Nowicki – saksofon sopranowy
Michał Tomaszczyk – puzon, aranżacja instrumentów dętych
Zespół „Dziczka” – chórki – biały śpiew
Olga Boczar opowiada o swojej debiutanckiej płycie „Little Inspirations”. 2015
Hutek / Boczar / Musiał – „Z dawna Polski”, Official Video 2016
Agnieszka Musiał, Małgorzata Hutek, Olga Boczar -wokal
Bogusław Kaczmar – fortepian
Paweł Wszołek – kontraba
Szymon Madej – perkusja
„Modlitwa” (Bolesław Leśmian) z albumu „Tęskno mi, tęskno”, Official Video 2018
Olga Boczar – głos, flety
Jan Smoczyński – fortepian, akordeon, elektronika
Andrzej Gondek – gitara elektryczna
Wojciech Pulcyn – kontrabas
Paweł Dobrowolski – perkusja
„Dwa serduszka, cztery oczy” z albumu „Tęskno mi, tęskno”, Audio 2019
https://www.youtube.com/watch?v=Vs5D85vJS5Q
Oficjalna strona Olgi Boczar na FB
https://www.facebook.com/olgaboczarofficial/
JUBILATCE ŻYCZYMY WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO, STO LAT !!!
Fot. Olga Boczar podczas koncertu „100 lat Niepodległej Polski, 95 lat Polskiej YMCA”, zorganizowanego przez Muzeum Jazzu, 2018. Autor: Andrzej Rumianowski