lis 5 2025

Włodzimierz Nahorny

Oprac. Radosław Czapski na podst. culture.pl. Fot. Andrzej Rumianowski, Piotr Gruchała, Marek Karewicz, Agnieszka Lendzion, Justyna Liguz

Mira Kubasinska & Breakout feat. Wodzimierz Nahorny „Poszłabym za tobą”, Official Video 1969

Włodzimierz Nahorny
fot. Andrzej Rumianowski

Włodzimierz Nahorny
Fot. Piotr Gruchała

Breakout w Sopocie 1969: Włodzimierz Nahorny, Józef Hajdasz, Tadeusz Nalepa, Mira Kubasińska, Michał Muzolf
Fot. Marek Karewicz

Nahorny Trio
Fot. Agnieszka Lendzion

Nahorny Sextet
Fot. Justyna Liguz

5 listopada 2025 roku swoje 84 urodziny świętuje

Włodzimierz Nahorny

Pianista, saksofonista, kompozytor i aranżer, urodzony 5 listopada 1941 w Radzyniu Podlaskim.

Włodzimierz Nahorny tak opowiadał o swoich pierwszych kontaktach z jazzem w wywiadzie przeprowadzonym przez Karolinę Kolinek:

Moja siostra, która jest dużo starsza ode mnie, kiedy ja byłem małym chłopaczkiem miała już narzeczonych. I właśnie jej narzeczony, później mąż, był współzałożycielem pisma „Jazz”. Z wykształcenia inżynier – Jan Sitkowski, ale miał chyba jedną z większych płytotek w kraju. To były płyty winylowe, ale jeszcze nie te „długo-grające” tylko takie na 67 obrotów, na których z jednej strony był jeden utwór. Miał dużo tych płyt, to była najwspanialsza muzyka, jaką można sobie wyobrazić dla dzieciaka, który nie przyswoiłby sobie zbyt nowoczesnych brzmień. A on miał właśnie Ellingtona, Garnera, Petersona i ja tego słuchałem jeszcze nim zacząłem chodzić.

Studiował grę na klarnecie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie. Już w czasie studiów w 1959 założył własny zespół – kwartet Little Four. W tym samym roku zaczął występować również z formacją North Coast Combo, z którą współpracował przez 2 lata, oraz jako klarnecista z zespołem jazzu tradycyjnego Tralabomba Jazz Band. Grał także w Orkiestrze Filharmonii Bałtyckiej. W 1962 zadebiutował na festiwalu Jazz Jamboree w Warszawie jako solista-saksofonista w big-bandzie Jana Tomaszewskiego. Od tego czasu występował tam wielokrotnie prawie przez 15 lat, głównie z sekstetem Andrzeja Trzaskowskiego (1962-77). Jako pianista współpracował również z zespołami Ryszarda Kruzy i Alojzego Musiała (1963-64).

W 1965 założył własne trio, z którym po raz pierwszy wystąpił na festiwalu Jazz nad Odrą we Wrocławiu, podczas którego zespół otrzymał I nagrodę, a Włodzimierz Nahorny – I nagrodę indywidualną i wyróżnienie za kompozycję „Zbyszek”. W 1966, podczas Światowego Konkursu Jazzu Nowoczesnego w Wiedniu, został uhonorowany II nagrodą, a w 1967 na 6. Festiwalu Jazzu Amatorskiego w Wiedniu odebrał z rąk Duke’a Ellingtona I nagrodę indywidualną oraz II nagrodę dla swojego tria. Ponadto dwukrotnie otrzymał nagrodę podczas Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu: w 1972 Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za piosenkę „Jej portret” (do słów Jonasza Kofty), w 1973 – I nagrodę na koncercie Premiery za „Tango z różą w zębach” (do słów Kofty), o której tak mówił w rozmowie z Konradem Wojciechowskim:

Utwór był pisany z myślą o instrumentalnym przeznaczeniu. Tekst powstał dopiero później i nikt się nie spodziewał, że ten kawałek zostanie przebojem. Boguś Mec, który zasłynął wykonaniem „Jej portretu”, był nikomu nieznanym piosenkarzem. Wcześniej proponowałem, żeby piosenkę zaśpiewał Połomski, ale odmówił.

Jako pianista, saksofonista, flecista, kontrabasista, kompozytor i aranżer współpracował m.in. z Andrzejem Kurylewiczem, Krzysztofem Sadowskim, Andrzejem Trzaskowskim i Janem Ptaszynem Wróblewskim, wokalistkami – Marianną Wróblewską i Łucją Prus, zespołami Novi Singers i Breakout oraz Studiem Jazzowym Polskiego Radia. Chętnie zapraszanym jest do nagrań i koncertów innych twórców, m.in. Kazimierza Jonkisza, Jana Jarczyka, Tomasza Szukalskiego. Występował w wielu krajach, m.in. w Belgii, Austrii, Danii, Finlandii, Wielkiej Brytanii, Holandii, Niemczech, we Francji, Włoszech, w Hiszpanii, Jugosławii, Norwegii, Rumunii, na Węgrzech, w Czechach, Rosji, Algierii i Japonii.

Włodzimierz Nahorny jest kompozytorem muzyki filmowej i teatralnej (m.in. współpracował z Teatrem Dramatycznym, Teatrem Powszechnym i Teatrem Narodowym w Warszawie oraz Teatrem Wielkim w Łodzi). Napisał wiele piosenek, takich jak „Dobranoc snom”, „Jak mało, jak dużo potrzeba”, „Pokoje rozstań”, „Popłynę łódką”, „Pytam zimowych gwiazd”, „Tango z różą w zębach”, „Żaba story”, „Księżyc nad Kościeliskiem”, „Chianti”, „Czas rozpalić piec”, „Bliskość ciszy”, „Jeszcze jedna rozmowa”, „Tajne przez poufne” oraz jedną z najpiękniejszych i najpopularniejszych ballad polskiej muzyki rozrywkowej -„Jej portret”. Będąc niezwykle wszechstronnym artystą, chętnie łączy jazz z muzyką poważną, tworząc w ten sposób nową jakość – muzykę współczesną, czerpiącą inspirację z wielu stylów i gatunków. Nagrał serię płyt z jazzową interpretacją twórczości: Karola Szymanowskiego („Mity”, 1997), Fryderyka Chopina („Nahorny – Chopin: Fantazja polska”, 2000) i Mieczysława Karłowicza („Nahorny – Karłowicz: Koncert”, 2002). W marcu 2003 Opera Bałtycka w Gdańsku wystawiła premierę spektaklu baletowego pt. „Fantazja Polska”.

Włodzimierz Nahorny jest wykładowcą w Katedrze Jazzu i Muzyki Estradowej w Akademii Muzycznej w Gdańsku. W 2012 roku uzyskał tytuł profesora sztuk muzycznych.

W 2000 otrzymał statuetkę Fryderyka w kategorii Jazzowy Muzyk Roku 2000, w 2011 roku otrzymał honorową nagrodę Złotego Fryderyka. Został uhonorowany również wieloma odznaczeniami, m.in. Odznaką Zasłużony działacz kultury (1974, 1986), Brązowym Medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis (2005) i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2011).

Muzyka do wybranych filmów:

•Dzień oczyszczenia w reż. Jerzego Passendorfera (1969)
•Księżyc w reż. Stanisława Brejdyganta (1969)
•Znaki na drodze w reż. Andrzeja Jerzego Piotrowskiego (1969)
•Magia Jerzego Nowosielskiego w reż. Konrada Nałęckiego (1970)
•Rewizja osobista w reż. Andrzeja Kostenki i Witolda Leszczyńskiego (1972)
•Wyspy szczęśliwe w reż. Stanisława Brejdyganta (1972)
•Z tamtej strony tęczy w reż. Andrzeja Jerzego Piotrowskiego (1972)
•Śledztwo w reż. Marka Piestraka (1973)
•Sam na sam w reż. Andrzeja Kostenki (1977)
•Okruch lustra w reż. Andrzeja Zajączkowskiego (1978)
•Wejście w nurt w reż. Barbary Sass-Zdort (1978)
•Pełnia w reż. Andrzeja Kondratiuka (1979)
•Gdzie szukać szczęścia w reż. Włodzimierza Gołaszewskiego (1981)
•Zapach psiej sierści w reż. Jana Batorego (1981)
•Dłużnicy śmierci w reż. Włodzimierza Gołaszewskiego (1985)

Wybranadyskografia:

•”Seant” (1966) – z Andrzejem Trzaskowskim i Tede Cursonem
•”Andrzej Kurylewicz Quintet: Ten + Eight” (1967)
•”Nahorny Trio: Heart” (1967)
•”Jazz Studio Orchestra of Polish Radio” (1969) – z Janem Ptaszynem Wróblewskim
•”Breakout: Na drugim brzegu tęczy” (1969)
•”Breakout: 70A” (1970)
•”Sound of Marianna Wróblewska” (1972)
•”Koncert Podwójny na 5 Solistów i Orkiestrę” (1972) – z Janem Ptaszynem Wróblewskim

•”Jej portret” (1973)
•”Rien ne va plus” (1973) – z Novi Singers
•”Nowe Twarze – Nowe Głosy” (1976)
•”Feelings” (1978) – z Marianną Wróblewską
•”Privilege” (1988) – z Marianną Wróblewską
•”Obejmij mnie” (1991)
•”Ich Portret” (1995) – z Krzysztofem Wolińskim
•”Piosenki lwowskie” (1996)
•”Mity” (1997)
•”Nahorny – Chopin: Fantazja polska” (2000)
•”Dolce far niente… i nic więcej” (2002)
•”Nahorny – Karłowicz: Koncert” (2002)
•”Śpiewnik Nahornego” (2003)
•”Cicho, cicho pastuszkowie” (2007)
•”Pogadaj ze mną” (2008)
•”Nahorny Sextet – Chopin Genius Loci” (2010)
•”Nahorny Trio – Hope” (2014)
•”Nahorny Trio – Ballad Book – Okruchy dzieciństwa” (2018)

W latach 1963-1964 Nahorny współpracował jako pianista z zespołami Ryszarda Kruzy i Alojzego Musiała.

W 1968 ukazała się legendarna płyta – „Nahorny Trio: Heart”. Wszystkie utwory na album skomponował Włodzimierz Nahorny.
„Serce Muniaka” from „Heart” 1968

„Ballada o dwóch serduszkach” from „Heart” 1968

„Andrzej Kurylewicz Quintet: Ten + Eight” Full Album 1967

W 1969 ukazały się „Piosenki z Piwnicy Wandy Warskiej”, z aranżacjami Nahornego:
„Już kocham cię tyle lat” from „Piosenki z Piwnicy Wandy Warskiej” 1969

„Na drugim brzegu tęczy” 1969

Mira Kubasinska & Breakout feat. Wodzimierz Nahorny „Poszłabym za tobą”, Official Video 1969

„Piękno” from „70a” 1970

Skąd taki duży deszcz” from „70a” 1970

W 1972 piosenka „Jej portret” w wykonaniu Bogusława Meca zajęła I miejsce na festiwalu w Opolu:
Bogusław Mec – „Jej portret”, Live in Opole 1972

Artysta opowiedział o kulisach powstania przeboju „Jej portret” w radiowej Jedynce w 2013

Łucja Prus – „Tango z różą w zębach” Live

Łucja Prus & Wojciech Młynarski – „Księżyc nad Kościeliskiem”, Audio

Począwszy od 1997, Nahorny nagrał serię płyt „Fantazja polska”, z jazzową interpretacją twórczości wielkich polskich kompozytorów – Karola Szymanowskiego („Mity”, 1997), Fryderyka Chopina („Nahorny-Chopin”, 2000) i Mieczysława Karłowicza („Nahorny gra Karłowicza. Koncert”, 2002)

„Fantazja polska – Nahorny-Chopin”, Live @ Jazz na BOK-u, Białystok 2010

Nahorny Sextet – „Usque Ad Finem” from „Chopin Genius Loci”, Audio 2010

15 marca 2012 odbyło się spotkanie z Włodzimierzem Nahornym w Muzeum Jazzu w Warszawie, podczas którego przekazał on swoje zbiory oraz opowiedział, jak powstał utwór „Jej portret”