Włodzimierz Nahorny

Mira Kubasinska & Breakout feat. Wodzimierz Nahorny „Poszłabym za tobą”, Official Video 1969

Oprac. Ewa Kałużna, Fot. Piotr Gruchała, Marek Karewicz, Agnieszka Lendzion, Justyna Liguz

Włodzimierz Nahorny
fot. Andrzej Rumianowski

Włodzimierz Nahorny
Fot. Piotr Gruchała

Włodzimierz Nahorny
Fot. Piotr Gruchała

Breakout w Sopocie 1969: Włodzimierz Nahorny, Józef Hajdasz, Tadeusz Nalepa, Mira Kubasińska, Michał Muzolf
Fot. Marek Karewicz

Nahorny Trio
Fot. Agnieszka Lendzion

Nahorny Sextet
Fot. Justyna Liguz

Dzisiaj, 5 listopada 2020, swoje 79. urodziny świętuje nestor polskiej sceny jazzowej, multiinstrumentalista nazywany „Chopinem jazzu”, pianista, saksofonista, flecista, kompozytor, aranżer muzyki jazzowej, rozrywkowej, teatralnej i filmowej,

WŁODZIMIERZ NAHORNY
(ur. 5 listopada 1941).

Jego życiorys to niemal cała historia polskiego jazzu. Od początku kariery wzbudza powszechne uznanie.
Wybitny kompozytor, jeden z pierwszych polskich multiinstrumentalistów.

Jego muzyka – to poezja, romantyzm, refleksja, niedefiniowalność i nieprzewidywalność. Jest wśród polskich jazzmanów twórcą najbardziej słowiańskim i romantycznym.
Oryginalne partie fortepianowe przeplata z tematami przetworzonymi i nowym materiałem autorskim. Jest w tej muzyce trochę melancholii, frapujące barwy, sporo artystycznej zabawy oraz świetny warsztat z jazzową fantazją.

Przy tym, Włodzimierz Nahorny jest człowiekiem o wielkiej wrażliwości i skromności, jednocześnie pełnym energii i nowatorskich koncepcji.
W 2009 obronił pracę doktorską „Twórczość Fryderyka Chopina jako źródło inspiracji w muzyce jazzowej”, a w 2013 otrzymał tytuł profesora. Wykłada w Akademii Muzycznej w Gdańsku, w Katedrze Jazzu i Muzyki Estradowej.

PIERWSZE FASCYNACJE MUZYCZNE

O początkach swojej fascynacji muzyką Włodzimierz Nahorny opowiedział portalowi culture.pl: ”Moja siostra, która jest dużo starsza ode mnie, miała już narzeczonych, kiedy ja byłem małym chłopaczkiem. I właśnie jej narzeczony, a później mąż, Jan Sitkowski, był współzałożycielem pisma „Jazz”. Z wykształcenia inżynier, miał chyba jedną z większych płytotek w kraju.
To były płyty winylowe, ale jeszcze nie długogrające, tylko takie na 67 obrotów, na których z jednej strony był jeden utwór. Miał dużo tych płyt. To była najwspanialsza muzyka, jaką można sobie wyobrazić dla dzieciaka, który nie przyswoiłby sobie zbyt nowoczesnych brzmień. A on miał właśnie Ellingtona, Garnera, Petersona. I ja tego słuchałem jeszcze nim zacząłem chodzić”.

Studiował grę na klarnecie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie.
Już w czasie studiów w 1959 założył własny kwartet – Little Four.
W latach 1958-1959 współpracował z teatrzykiem Bim-Bom i kabaretem To Tu w Gdańsku.
W tym samym czasie zaczął występować również z formacją North Coast Combo oraz, jako klarnecista, z zespołem jazzu tradycyjnego – Tralabomba Jazz Band.
Grał także w Orkiestrze Filharmonii Bałtyckiej.
W 1962 debiutował na festiwalu Jazz Jamboree, jako solista-saksofonista, w big bandzie Jana Tomaszewskiego.
Od tego czasu występował na Jazz Jamboree wielokrotnie, przez 15 lat z rzędu, początkowo głównie z sekstetem Andrzeja Trzaskowskiego, z którym również często wyjeżdżał na International Jazz Workshop w Hanowerze i Hamburgu.

SEXTET TRZASKOWSKIEGO

W 1965 i 1966, podczas dwóch sesji, Nahorny brał udział jako saksofonista altowy w nagraniu kultowego albumu sekstetu Andrzeja Trzaskowskiego, z gościnnym udziałem amerykańskiego trębacza, Teda Cursona – „Seant”.
Album ukazał się w 1967, w serii Polish Jazz Vol. 11, i został zakwalifikowany do takich gatunków, jak avant-garde jazz, free jazz i contemporary jazz:
Andrzej Trzaskowski – piano
Ted Curson – trumped
Włodzimierz Nahorny – alto sax
Janusz Muniak – soprano sax
Jacek Ostaszewski – bass
Adam Jędrzejowski – drums
The Andrzej Trzaskowski Sextet – „Seant” 1967


W latach 1963-1964 Nahorny współpracował jako pianista z zespołami Ryszarda Kruzy i Alojzego Musiała.

NAHORNY TRIO

W 1965 założył własne trio, z którym po raz pierwszy wystąpił na festiwalu Jazz nad Odrą ’65. Zespół otrzymał I nagrodę, a Włodzimierz Nahorny – I nagrodę indywidualną i wyróżnienie za kompozycję „Zbyszek”.

WIEDEŃ 1966

W 1966, podczas Światowego Konkursu Jazzu Nowoczesnego w Wiedniu, Nahorny został uhonorowany II nagrodą.
Tamten rok artysta tak wspomina: „Z Byrczkiem mam taką przygodę z konkursu w Wiedniu. Była nas czwórka młodych: Stańko, Czesiu Bartkowski, Ostaszewski i ja. To był duży konkurs w 1966. Czasy zamierzchłe, nie mieliśmy wtedy wcale pieniędzy. Jasiu Byrczek, który też tam był, piastując stanowisko szefa Europejskiej Federacji Jazzowej, zaproponował nam interes, że każdemu da 50 dolarów, ale jeżeli ktokolwiek z nas zdobędzie nagrodę, to odda mu stówę. Pamiętam złamałem się, i jako jedyny wszedłem w ten interes, ale to dlatego, że nie mieliśmy nic pieniędzy. Mieliśmy, oczywiście, wyżywienie i mieszkanie, ale wyżywienie to był tylko posiłek, a wodę do posiłku trzeba było kupić. Ja czułem się tak sponiewierany, że powiedziałem sobie, że nigdy więcej nie będę takim żebrakiem. Wziąłem, oczywiście, od Byrczka te 50 dolarów. A później okazało się, że jako jedyny dostałem nagrodę, i musiałem oddawać stówę. Ale i tak byłem bardzo 'do przodu’. Wspominam to bardzo miło” (muzeumjazzu.pl).

W 1967, na tym samym Festiwalu Jazzu Amatorskiego w Wiedniu, Nahorny odebrał I nagrodę indywidualną oraz II nagrodę dla swojego tria, z rąk samego Duke’a Ellingtona.

„HEART”, 1968

W 1968 ukazała się legendarna płyta – „Nahorny Trio: Heart”. Wszystkie utwory na album skomponował Włodzimierz Nahorny.
Płyta została wydana w serii Polish Jazz Vol. 15:
Włodzimierz Nahorny – piano, alto sax
Jacek Ostaszewski – bass
Sergiusz Perkowski – drums
„Serce Muniaka” from „Heart” 1968

„Ballada o dwóch serduszkach” from „Heart” 1968

NAHORNY, WARSKA, KURYLEWICZ

Rok 1967, to początek współpracy z Wandą Warską i Andrzejem Kurylewiczem.
Powstała wówczas płyta „Andrzej Kurylewicz Quintet: Ten + Eight”
Wanda Warska – vocal
Andrzej Kurylewicz – valve trombone, piano
Włodzimierz Nahorny – alto sax
Janusz Kozłowski – bass
Jacek Ostaszewski – bass, tambourine
Sergiusz Perkowski – drums
„Andrzej Kurylewicz Quintet: Ten + Eight” Full Album 1967

W 1969 ukazały się „Piosenki z Piwnicy Wandy Warskiej”, z aranżacjami Nahornego:
„Już kocham cię tyle lat” from „Piosenki z Piwnicy Wandy Warskiej” 1969

TEATR

Równocześnie rozpoczęła się współpraca Nahornego z Adamem Hanuszkiewiczem i teatrami – Powszechnym i Narodowym w Warszawie oraz Wielkim w Łodzi.

BREAKOUT

W 1969 Nahorny rozpoczął współpracę z rockową grupą Breakout.
Nagrał z nimi debiutancki album zespołu – „Na drugim brzegu tęczy”:
Tadeusz Nalepa – guitar, vocals, harmonica
Mira Kubasińska – vocals
Włodzimierz Nahorny – saxophone, flute
Michał Muzolf – bass guitar
Józef Hajdasz – drums
Alibabki – backing vocals

„Na drugim brzegu tęczy” 1969

Utwór „Poszłabym za tobą” z albumu „Na drugim brzegu tęczy”, gdzie Włodzimierz Nahorny wykonał piękną solówkę na flecie (od 1:25 min), stał się wielkim hitem:
Mira Kubasinska & Breakout feat. Wodzimierz Nahorny „Poszłabym za tobą”, Official Video 1969

Włodzimierz Nahorny wystąpił z zespołem Breakout w Opolu w 1969, w składzie:
Tadeusz Nalepa – guitar, vocal
Mira Kubasińska – vocal
Michał Muzolf – bass guitar
Józef Hajdasz – drums
Włodzimierz Nahorny – flute, alto sax
Breakout feat. Włodzimierz Nahorny – „Gdybyś kochał, hej”, „Na drugim brzegu tęczy”, Live in Opole 1969, Audio

https://www.youtube.com/watch?v=xavPFozsGyE

Za utwór „Na drugim brzegu tęczy” Breakout otrzymał wówczas nagrodę Polskiej Federacji Jazzowej, grupowo dla zespołu oraz indywidualnie dla Włodzimierza Nahornego.

W 1970 Nahorny wystąpił na płycie zespołu Breakout „70a”, nagranej z udziałem także Józefa Skrzeka:
Tadeusz Nalepa – guitar, vocals
Mira Kubasińska – vocals
Włodzimierz Nahorny – saxophone, flute
Józef Skrzek – bass
Józef Hajdasz – drums
„Piękno” from „70a” 1970

Skąd taki duży deszcz” from „70a” 1970

„JEJ PORTRET”

Włodzimierz Nahorny skomponował jedną z najpiękniejszych i najpopularniejszych ballad polskiej muzyki rozrywkowej – „Jej portret”, do słów Jonasza Kofty.
W 1971 ukazał się winyl „Jej portret”, z instrumentalną wersją tego utworu.
Album „Jej portret” długo był niedostępny. Nakład z 1971 szybko wyczerpał się. Wznowienie ukazało się w 2012.
„Niektórzy mogą narzekać, że – mimo zaangażowania w powstanie albumu takich sław, wtedy w 1970, a teraz jeszcze większych – jak choćby Jan Ptaszyn Wróblewski i Tomasz Stańko, mało w tej muzyce ortodoksyjnie rozumianego jazzu. Jednak wielu muzyków jazzowych ma na swoim koncie podobne nagrania, a część z nich, podobnie jak „Jej portret”, to klasyki gatunku.

W związku z zupełnym brakiem oficjalnych wznowień od momentu pierwszego wydania, wznowienie GAD Records z 2012 można uznać właściwie za premierę.
Do oryginalnego repertuaru płyty, wydawca dołożył sześć utworów, z różnych radiowych sesji, które też są premierowe.

Michał Wilczyński we wstępie do płyty opisuje genezę powstania utworu „Jej portret”: „Włodzimierz Nahorny, Jan Ptaszyn Wróblewski, Tomasz Ochalski i Tomasz Stańko postanowili zarobić trochę grosza, i nagrać płytę z popularnymi w 1970 melodiami, śpiewanymi w domach kultury, strażackich remizach i innych miejscach zabaw. Żeby dorobić sobie nie tylko w związku ze stawkami za pracę w studio, ale również tantiemami, postanowili napisać trochę oryginalnej muzyki, coś tam zaaranżować, i umieścić swoje nazwiska we wszystkich miejscach, dających wypłatę od razu i nadzieję na tantiemy w przyszłości. W związku z takim pomysłem na album, Włodzimierz Nahorny stworzył superprzebój, dający albumowi tytuł, który później, uzupełniony o tekst Jonasza Kofty, znalazł się w repertuarze wielu piosenkarzy, m.in. Andrzeja Dąbrowskiego i Jerzego Połomskiego. Najsławniejszą wersję zaśpiewał w 1972 Bogusław Mec, wygrywając festiwal w Opolu.

Dla uważniejszych obserwatorów sceny muzycznej, dla których Włodzimierz Nahorny to nie tylko znakomity kompozytor pięknych melodii, ale przede wszystkim świetny pianista i równie dobry saksofonista, potrafiący też grać na flecie, „Jej portret” to płyta, pełna doskonałych improwizacji lidera – niezależnie od tego, czy gra na flecie, czy na saksofonie, czy na klawesynie. Fani bardziej jazzowego wcielenia lidera nie powinni być zawiedzeni – jego improwizacje są równie dobre, jak te, grane w zespołach stricte jazzowych. Inne są jedynie utwory, na bazie których zostały zagrane. W końcu to płyta nagrana dla kasy.

To także wyśmienita robota Jana Ptaszyna Wróblewskiego – lidera orkiestry, składu której próżno dziś doszukać się w archiwach. Wśród znanych nazwisk przewija się gitarzysta Marek Bliziński, jednak jego muzyczna rola na tej płycie nie jest znacząca.

Popularne przeboje są jedynie pretekstem do namalowania dźwiękami niezwykle realistycznych obrazów. Czasem pojawiają się efekty specjalne, w rodzaju ćwierkających ptaków.
Niewiele tu również, zwykle banalnie brzmiących, smyczków. To świetna robota aranżerów i muzycznego kierownika orkiestry – Jana Ptaszyna Wróblewskiego.
Gdyby ten album powstał w Ameryce, byłby światowym przebojem. Niezależnie od popularności poza Polską i ilości sprzedanych egzemplarzy, spokojnie można postawić „Jej portret” obok najlepszych produkcji Quincy’ego Jonesa z tego okresu, czy obszernego katalogu wytwórni CTI Creeda Taylora. To album równie dobry, co nagrania Boba Jamesa, Herbie’ego Manna, Herba Alperta czy Groovera Washingtona Jr” (jazzpress.pl).

W 1972 piosenka „Jej portret” w wykonaniu Bogusława Meca zajęła I miejsce na festiwalu w Opolu:
Bogusław Mec – „Jej portret”, Live in Opole 1972

„Utwór pisany był z myślą o instrumentalnym przeznaczeniu. Tekst powstał dopiero później. Nikt nie spodziewał się, że ten kawałek zostanie przebojem. Boguś Mec, który zasłynął tym wykonaniem, był nikomu nie znanym piosenkarzem. Wcześniej proponowałem, by piosenkę zaśpiewał Jerzy Połomski, ale odmówił” – wspomina Włodzimierz Nahorny.
Artysta opowiedział o kulisach powstania przeboju „Jej portret” w radiowej Jedynce w 2013

KOMPOZYTOR PIOSENEK

Włodzimierz Nahorny skomponował muzykę do wielu innych piosenek, m.in. „Dobranoc snom”, „Jak mało, jak dużo potrzeba”, „Pokoje rozstań”, „Popłynę łódką”, „Pytam zimowych gwiazd”, „Żaba story”, „Chianti”, „Jeszcze jedna rozmowa”, „Tajne przez poufne”.

Kompozycje Włodzimierza Nahornego chętnie wykonywała Łucja Prus:
Łucja Prus – „Tango z różą w zębach” Live

Łucja Prus & Wojciech Młynarski – „Księżyc nad Kościeliskiem”, Audio

Łucja Prus & Janusz Strobel – „Czas rozpalić piec”, Audio

Łucja Prus – „Bliskość ciszy”, Audio

„FANTAZJA POLSKA”

Będąc niezwykle wszechstronnym artystą, Włodzimierz Nahorny chętnie łączy jazz z muzyką poważną. W ten sposób powstała nowa jakość – muzyka współczesna, czerpiąca inspiracje z wielu stylów i gatunków.
Począwszy od 1997, Nahorny nagrał serię płyt „Fantazja polska”, z jazzową interpretacją twórczości wielkich polskich kompozytorów – Karola Szymanowskiego („Mity”, 1997), Fryderyka Chopina („Nahorny-Chopin”, 2000) i Mieczysława Karłowicza („Nahorny gra Karłowicza. Koncert”, 2002)

NAHORNY-CHOPIN

W marcu 2003 Opera Bałtycka w Gdańsku wystawiła premierę spektaklu baletowego „Fantazja polska”.
Do wielu wydarzeń artystycznych, związanych z Rokiem Chopinowskim 2010, swoją cegiełkę dołożył Włodzimierz Nahorny, przygotowując program, w całości oparty na muzyce tego genialnego kompozytora.
Koncert składał się z impresji inspirowanych „Fantazją na tematy polskie op.13” oraz opracowaniami preludiów – op.28 Nr 4 e-moll, Nr 7 A-dur, Nr 20 c-moll.

Włodzimierz Nahorny, wśród polskich jazzmanów twórca najbardziej słowiański i romantyczny, jest wymarzoną osobą, predysponowaną do tworzenia programu, opartego na muzyce Fryderyka Chopina.
Oryginalne partie fortepianowe przeplatają się tu z przetworzeniami tematów oraz z nowym materiałem, napisanym przez Nahornego.
Z tym wszystkim, integralnie związane są partie, improwizowane przez samego mistrza, jak i przez zaproszonych przez niego muzyków.
Henryk Gembalski, Wojciech Staroniewicz, Dorota Miśkiewicz, Mariusz Bogdanowicz i Piotr Biskupski – to czołówka polskiej sceny jazzowej, artyści od wielu lat związani z muzyką Włodzimierza Nahornego, doskonale czujący jej specyfikę i niepowtarzalne piękno.

Zespół dał szereg entuzjastycznie przyjętych koncertów w miejscach, związanych z pamięcią o Chopinie, oraz filharmoniach i klubach jazzowych.
Występowali też w wielu miejscach w Europie – Frankfurt, Budapeszt, Praga, Kijów, Sztokholm, Edynburg, Paryż, Rzym, a także w dalekim Szanghaju.

„Fantazja polska – Nahorny-Chopin”, Live @ Jazz na BOK-u, Białystok 2010

W 2010 ukazała się płyta „Nahorny Sextet – Chopin Genius Loci”:
Włodzimierz Nahorny – piano
Dorota Miśkiewicz – vocal, violin
Wojciech Staroniewicz – soprano sax, tenor sax
Henryk Gembalski – violin
Mariusz Bogdanowicz – bass
Piotr Biskupski – drums
Nahorny Sextet – „Usque Ad Finem” from „Chopin Genius Loci”, Audio 2010

15 marca 2012 odbyło się spotkanie z Włodzimierzem Nahornym w Muzeum Jazzu w Warszawie, podczas którego przekazał on swoje zbiory oraz opowiedział, jak powstał utwór „Jej portret”

W trakcie swojej kariery Włodzimierz Nahorny towarzyszył wokalistom, m.in. Łucji Prus, Wandzie Warskiej, Lorze Szafran, grupie Novi Singers, Mariannie Wróblewskiej, współpracował z Andrzejem Kurylewiczem, Krzysztofem Sadowskim, Andrzejem Trzaskowskim, Janem Ptaszynem Wróblewskim, Kazimierzem Jonkiszem, Janem Jarczykiem, Tomaszem Szukalskim oraz Studiem Jazzowym Polskiego Radia.
Występował w wielu krajach, m.in. w Belgii, Austrii, Danii, Finlandii, Wielkiej Brytanii, Holandii, Niemczech, Francji, Włoszech, Hiszpanii, Jugosławii, Norwegii, Rumunii, na Węgrzech, w Czechach, Rosji, Algierii i Japonii.

NAHORNY TRIO

Działające od 1990 Nahorny Trio, z Mariuszem Bogdanowiczem na kontrabasie i Piotrem Biskupskim na perkusji, jest bazą wszystkich formacji Włodzimierza Nahornego, oraz jego projektów fonograficznych. Jest to najstarsze jazzowe trio na polskim rynku muzycznym.
Włodzimierz Nahorny Trio – „I Love O’Keeffe”, Live @ Jazz Dobry nad Dolinką, Służewiecki Dom Kultury, 2015

„BALLAD BOOK”, 2018

W 2018 trio wydało album „Ballad Book – Childhood Memories – Okruchy dzieciństwa”. Płyta zawiera w większości nowe, jeszcze nie publikowane ballady, autorstwa Włodzimierza Nahornego.
„Włodzimierz Nahorny swoim najnowszym albumem zabiera słuchaczy w sentymentalną podróż. Mistrz liryki powraca w muzycznych wspomnieniach do rodzinnego Kwidzynia, w którym spędził młode lata.
Płyta zawiera jedenaście kompozycji autorstwa Włodzimierza Nahornego. Wypełniona jest wyłącznie balladami, które tworzą jedną stylistyczną całość” (jazzarium.pl).
„Album jest twórczą odpowiedzią na współcześnie otaczający nas krzyk, zgiełk i pośpiech. To muzyka pełna oddechu, spokoju, zadumy i refleksji” – tak opisuje album sam Włodzimierz Nahorny.
W osobistą, intymną podróż do przeszłości, lider zaprosił wieloletnich towarzyszy ze swojego tria – Mariusza Bogdanowicza na kontrabasie i Piotra Biskupskiego na perkusji:
Nahorny Trio – „Ballad Book – Okruchy dzieciństwa – Childhood Memories” – Album Trailer 2019

NAHORNY SEXTET

Nahorny Sextet jest z kolei najdłużej istniejącym sekstetem w historii polskiego jazzu – od 1998. Sextet wykonuje niepowtarzalne transkrypcje muzyki poważnej (Chopin, Szymanowski, Maciejewski), będące połączeniem oryginałów z kompozytorską inwencją lidera.

Nahorny Sextet tworzą:
Włodzimierz Nahorny – piano, leader
Dorota Miśkiewicz – vocal, violon
Henryk Gembalski – violin
Wojciech Staroniewicz – tenor sax, soprano sax
Mariusz Bogdanowicz – bass
Piotr Biskupski – drums.
Włodzimierz Nahorny Sextet – Live @ Dom Kultury Polskiej w Wilnie 2018

Wybrane albumy Włodzimierza Nahornego:
1967: Nahorny Trio: Heart (Nahorny, Ostaszewski, Perkowski)
1971: Jej portret
1972: Sound of Marianna Wróblewska
1972: Koncert podwójny na pięciu solistów i orkiestrę (z Ptaszynem Wróblewskim)
1991: Obejmij mnie
1995: Ich portret – (Nahorny-Woliński)
1995: Kolędy na cały rok – Włodzimierz Nahorny, Bogdan Loebl
1996: Piosenki lwowskie (Nahorny, Jagodziński, Bogdanowicz, Biskupski, Strzelczyk)
1997: Fantazja polska. Mity. Nahorny-Szymanowski (Nahorny, Bogdanowicz, Biskupski, Strzelczyk, Miśkiewicz)
2000: Fantazja polska. Nahorny-Chopin
2000: Treny 2000. Jan Kochanowski
2002: Fantazja polska. Nahorny gra Karłowicza (Nahorny, Bogdanowicz, Biskupski, Strobel, Kulka, Staroniewicz, Gembalski, Miśkiewicz)
2002: Dolce far niente… I nic więcej
2003: Śpiewnik Nahornego – Lora Szafran
2004: Kwiaty polskie
2005: Wierny sobie” – Janusz Strobel
2006: Chopin. 12 koncertów -12 spojrzeń
2006: Nieszpory. Artyści polscy Janowi Pawłowi II w hołdzie. Psalm 130
2006: Herbaciane nonsensy
2007: Cicho, cicho, pastuszkowie (Nahorny, Loebl)
2010: Młynarski / Nahorny – Pogadaj ze mną
2010: Chopin Genius Loci – Nahorny Sekstet
2014: Hope – Nahorny Trio
2018: Ballad Book – Childhood Memories – Okruchy dzieciństwa – Nahorny Trio

MIZYKA FILMOWA:

1969: Dzień oczyszczenia
1969: Księżyc
1969: Znaki na drodze
1970: Magia Jerzego Nowosielskiego
1972: Rewizja osobista
1972: Wyspy szczęśliwe
1972: Z tamtej strony tęczy
1973: Śledztwo
1977: Sam na sam
1978: Okruch lustra
1978: Wejście w nurt
1979: Pełnia
1981: Gdzie szukać szczęścia
1981: Zapach psiej sierści
1985: Dłużnicy śmierci.

Włodzimierz Nahorny zdobył wiele nagród i wyróżnień. Najważniejsze z nich to:
– I nagroda indywidualna i zespołowa oraz III nagroda kompozytorska na Jazz nad Odrą 1964
– II nagroda indywidualna w kategorii saksofonu na Światowym Konkursie Jazzu Nowoczesnego w Wiedniu 1966
– I nagroda indywidualna na Festiwalu Jazzowym w Wiedniu w 1967, którą odebrał z rąk Duke’a Ellingtona
– Muzyk Roku w ankiecie „Jazz Forum” 1967
– I nagroda na festiwalu w Opolu w 1972 za „Jej portret” i w 1973 za „Tango z różą w zębach”
– Zasłużony Działacz Kultury 1974, 1986
– Grand Prix Jazz Melomani – Jazzowy Muzyk Roku 1997
– Fryderyk – Jazzowy Muzyk Roku 2000
– Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” 2010
– Złoty Fryderyk 2011, za całokształt twórczości
– Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski 2011.

Posłuchajmy także:
Nahorny Trio – Live @ Jazz na Starówce 2009

Nahorny Trio – Live @ Mokotów Jazz Fest 2013

Nahorny Trio – „Hope”, Live Full Concert 2015

Dorota Miśkiewicz i Tomasz Kałwak – „Jej portret”, Live @ Koryfeusz Muzyki Polskiej 2015

Lora Szafran & Włodzimierz Nahorny – „Nadchodzi chłód”, Live 2015

Nahorny Trio & Lora Szafran – Live @ Singer Jazz Festival 2016

Dorota Miśkiewicz & Włodzimierz Nahorny – „Cała jesteś w skowronkach”, Live 2016

Nahorny Trio – Live @ Festiwal Himilsbacha, Mińsk Mazowiecki 2018

JUBILATOWI ŻYCZYMY WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO, STO LAT !!!