Wojciech Trzciński – ostatnie pożegnanie

Pożegnanie Wojciecha Trzcińskiego.
Fot. Jarosław Molski

Pożegnanie Wojciecha Trzcińskiego.
Fot. Jarosław Molski

Pożegnanie Wojciecha Trzcińskiego.
Fot. Jarosław Molski

Pożegnanie Wojciecha Trzcińskiego.
Fot. Jarosław Molski

Pożegnanie Wojciecha Trzcińskiego.
Fot. Paweł Brodowski

Pożegnanie Wojciecha Trzcińskiego.
Fot. Paweł Brodowski

Pożegnanie Wojciecha Trzcińskiego. Nieodgadnione w nas duszy westchnienia: Ewa Belina Brzozowska i Magda Umer
Fot. Paweł Brodowski

Pożegnanie Wojciecha Trzcińskiego. Tomek Zeliszewski, Mietek Jurecki i Krysia Prońko przyszli pożegnać Wojtka Trzcińskiego: smutne pożegnanie, wspomnienia nie tak smutne
Fot. Paweł Brodowski

Pożegnanie Wojciecha Trzcińskiego. Staszek Trzciński i Ania Stańko
Fot. Paweł Brodowski

Pożegnanie Wojciecha Trzcińskiego. Żegnaliśmy Wojtka Trzcińskiego na Powązkach Wojskowych – syn Staszek z 15-letnim Jasiem, i my: Ewa Belina Brzozowska, Magda Umer, Paweł Brodowski
Fot. Ewa Belina Brzozowska

Pożegnanie Wojciecha Trzcińskiego. Małe tęsknoty – Krystyna Prońko przy grobie Wojtka Trzcińskiego na Powązkach Wojskowych
Fot. Paweł Brodowski

1 lutego 2025 roku odszedł w wieku 75 lat Wojciech Stanisław Trzciński (ur. 22 lipca 1949 w Warszawie, zm. 1 lutego 2025) – polski kompozytor muzyki rozrywkowej, filmowej i teatralnej, aranżer, pianista i gitarzysta, dyrygent oraz producent muzyczny. Piosenki jego autorstwa wykonywali m.in: Krzysztof Krawczyk, Halina Frąckowiak, Anna Jantar czy grupa Alibabki.

O śmierci poinformowała rodzina w mediach społecznościowych.

Msza święta pożegnalna została odprawiona 17 lutego 2025 roku (poniedziałek) o godzinie 12.00 w Kościele Środowisk Twórczych pw. św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła przy placu Teatralnym 18 w Warszawie.

Ksiądz mówił o cierpieniu, jakie przeżywał zmarły:

„…Cierpiał, nawet nie przepraszał,
a serce ciągle biło, jakby na coś czekało.
Aż Pan Bóg serce uciszył…„.

W imieniu Prezydenta Polski Andrzeja Dudy rodzinie zmarłego przekazano Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Magda Umer zaśpiewała piosenkę „O niebieskim pachnącym groszku”, utwór „Małe tęsknoty” na fortepianie zagrał Włodzimierz Pawlik.

Wojciecha Trzcińskiego żegnali przedstawiciele Ministerstwa Kultury, Kancelarii Premiera oraz Sejmu i Senatu.

Do zebranych przemówił syn zmarłego, Stanisław Trzciński. Wyczytał długą listę osób, którym chciał podziękować.

Po mszy nastąpił przejazd na Powązki Wojskowe, gdzie spod bramy głównej wyruszył kondukt żałobny do miejsca spoczynku.

Życiorys Wojciecha Trzcińskiego

Wojciech Trzciński – Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego w Warszawie (matura 1967). Absolwent Wydziału Geografii Uniwersytetu Warszawskiego. Autor muzyki do filmów, programów telewizyjnych, widowisk teatralnych, a także kompozytor piosenek dla wielu polskich wykonawców. Dyrektor artystyczny festiwali w Opolu i Sopocie. Jeden z pomysłodawców nagrody Polskiego Przemysłu Fonograficznego Fryderyki. Założyciel prywatnego, niezależnego ośrodka sztuki Fabryka Trzciny, za którego utworzenie otrzymał Paszport Polityki i Nagrodę Kisiela.

Prezes zarządu i dyrektor generalny Hanna-Barbera Poland (1987–1993), założyciel i redaktor naczelny miesięcznika Video Świat Hanna-Barbera (1990–1992).

Kariera muzyczna

Zadebiutował w roku 1969 na Kiermaszu Piosenki Studenckiej w warszawskim klubie Medyk jako piosenkarz i kompozytor. Początkowo komponował piosenki dla wykonawców studenckich, m.in. Nataszy Czermińskiej, Piotra Fronczewskiego, Andrzeja Nardellego i Magdy Umer. Później zaczął pisać dla Radiowego Studia Piosenki i Telewizyjnej Giełdy Piosenki oraz m.in. dla takich artystów, jak: Halina Frąckowiak, Edyta Geppert, Anna Jantar, Irena Jarocka, Krzysztof Krawczyk, Krystyna Prońko, Urszula Sipińska i Zdzisława Sośnicka. Był kompozytorem oratorium Kolęda-Nocka, musicalu Azyl, czy baśni muzycznej Królowa śniegu. Wraz z Ryszardem Poznakowskim współtworzył musical dla dzieci Smurfowisko. Komponował muzykę do spektakli teatralnych i filmów fabularnych. Współpracował jako aranżer i dyrygent z duetem Marek i Wacek. Sprawował opiekę artystyczną nad festiwalami piosenki w Opolu (1985), Sopocie (1986–1987) oraz w Witebsku (1988).

W latach 1993–1995 był Dyrektorem Artystycznym Teatru Muzycznego w Gdyni. W latach 1994–1996 pełnił funkcję Dyrektora Muzycznego I Programu Polskiego Radia. Natomiast w latach 1996–1998 był zastępcą Dyrektora TVP1 ds. Artystycznych. W 1997 roku został producentem – wyreżyserowanego przez Magdę Umer – opolskiego koncertu Zielono mi, poświęconego twórczości Agnieszki Osieckiej. Zaś rok później sprawował pieczę nad koncertem O! Polskie piosenki, zorganizowanym z okazji 35-lecia Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1999 roku został twórcą nowej formuły Sopot Festiwal. W 2003 roku założył na warszawskiej Pradze prywatne Centrum Artystyczne Fabryka Trzciny – istniejące do 2016 roku i jego filię działającą pod nazwą Skwer. Filia Centrum Artystycznego Fabryka Trzciny – istniejącą od 2009 do 2015 roku.

Jego syn, Stanisław Trzciński (ur. 1972), jest polskim kulturoznawcą i ekonomistą, doktorem nauk o kulturze i religii, nauczycielem akademickim, menedżerem kultury, organizatorem koncertów, przedsiębiorcą, wydawcą muzycznym i dziennikarzem muzycznym.

Nagrody i wyróżnienia

• 1972 – I nagroda w radiowym konkursie za piosenkę O niebieskim, pachnącym groszku
• 1975 – II nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie za piosenkę Staruszek świat
• 1976 – tytuł kompozytora roku w plebiscycie czytelników „Panoramy”
• 1978 – III nagroda na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu za piosenkę Jak minął dzień?
• 1979 – I nagroda na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu za piosenkę Żegnaj lato na rok
• 1980 – kompozytor i aranżer roku w plebiscycie radiowego Studio Gama
• 1981 – nagroda MKiS II stopnia za twórczość dla teatrów muzycznych
• 1987 – I nagroda na KFPP w Opolu w koncercie Piosenki w teatrze za piosenkę Drogi ledwie pół
• 2004 – Paszport Polityki w kategorii „Kreator kultury”
• 2006 – Nagroda Kisiela w kategorii „Przedsiębiorca”
• 2006 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
• 2024 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Spektakle teatralne i musicale

• 1978 – musical. Azyl (reż.: A. Marczewski; libretto: Bogdan Chorążuk)
• 1980 – oratorium, Kolęda Nocka (reż.: Krzysztof Buczkowski; libretto: Ernest Bryll)
• 1982 – spektakl, Brat naszego Boga (reż.: A. Marczewski)
• 1983 – spektakl, Szewcy (reż: W. Bielicki)

Filmografia

• 1978 – Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy (reż. Janusz Rzeszewski, Mieczysław Jahoda) – muzyka do piosenek Co robić w taką noc? oraz Dintojra
• 1979 – Kobieta i kobieta (Ryszard Bugajski, Janusz Dymek)
• 1982 – Krzyk (reż. Barbara Sass)
• 1982 – Odlot (serial telewizyjny; reż. Janusz Dymek)

Piosenki z muzyką Wojciecha Trzcińskiego

• Byle było tak (sł. Jerzy Kleyny; wyk. Krzysztof Krawczyk)
• Chcę wyjechać na wieś (sł. Andrzej Kuryło; wyk. Urszula Sipińska)
• Człowiek nie jest sam (sł. Jacek Cygan; wyk. Zdzisława Sośnicka)
• Dancing Queen (sł. Janusz Kondratowicz; wyk. Halina Frąckowiak)
• Dziewczyna z konwaliami (sł. Janusz Stolarski; wyk. Zbigniew Wodecki)
• Hi-fi (sł. Andrzej Sobczak; wyk. zespół Wanda i Banda)
• Jak minął dzień? (sł. Jerzy Kleyny; wyk. Krzysztof Krawczyk)
• Karmazynowa noc (sł. Andrzej Mogielnicki; wyk. Izabela Trojanowska)
• Kochaj mnie, miły (sł. Magda Wojtaszewska; wyk. zespół Wanda i Banda)
• Małe tęsknoty (sł. Andrzej Mogielnicki; wyk. Krystyna Prońko)
• Nie będę Julią (sł. Magdalena Wojtaszewska; wyk. zespół Wanda i Banda)
• Odpływają kawiarenki (sł. Jerzy Kleyny; wyk. Irena Jarocka)
• Psalm stojących w kolejce (sł. Ernest Bryll; wyk. Krystyna Prońko)
• Staruszek świat (sł. Jerzy Kleyny; wyk. Anna Jantar)
• Sto lat czekam na twój list (sł. Marek Dutkiewicz; wyk. Irena Jarocka)
• Uczymy się żyć bez końca (sł. Jacek Cygan; wyk. Zdzisława Sośnicka)
• Warszawa jest smutna bez ciebie (sł. Marek Dutkiewicz; wyk. Jacek Lech)
• W cieniu dobrego drzewa (sł. Marek Dutkiewicz; wyk. Irena Jarocka)
• Żegnaj lato na rok (sł. Bogdan Olewicz; wyk. Zdzisława Sośnicka)