Zbigniew Namysłowski

Oprac. Ewa Kałużna, fot. Andrzej Rumianowski

Zbigniew Namysłowski
Fot. Andrzej Rumianowski


9 września 2019. swoje 80. urodziny świętuje nestor polskiego jazzu, gigant jazzowego saksofonu, multiinstrumentalista, jeden z najbardziej znanych i cenionych polskich jazzmanów. Nagrywał płyty z Komedą, Niemenem, Urbaniakiem, Urszulą Dudziak, Ptaszynem, Karolakiem i cała plejadą polskich i zagranicznych gwiazd jazzu,

ZBIGNIEW NAMYSŁOWSKI

(ur. 9 września 1939).
Z wykształcenia jest wiolonczelistą, z wyboru – saksofonistą altowym i sopranowym, a także puzonistą i flecistą. Jest też wyśmienitym kompozytorem i aranżerem.

W czasie okupacji został osierocony – mamę wywieziono do Stuthoff, gdzie zmarła, ojca zabrano do więzienia w Wilnie, z którego nigdy nie wrócił. Wychowywany był przez babkę, Julię Żeromską. Zadbała ona o muzyczną edukację Zbyszka. To za sprawą babki odbył się pierwszy muzyczny test Zbyszka. Pewnego razu w szatni filharmonii Julia poprosiła znajomego profesora, by sprawdził, czy jej sześcioletni wówczas wnuczek nadaje się na muzyka. Test wypadł pomyślnie. Zbigniew został przez babcię wysłany do szkoły muzycznej.

Ukończył klasę fortepianu w szkole muzycznej w Krakowie. Po przeprowadzce w 1954 do Warszawy kontynuował naukę w średniej szkole muzycznej, w klasie wiolonczeli.

Zbigniew Namysłowski wspomina: „Ja strasznie byłem napalony na granie jazzu po pierwszym festiwalu sopockim, w którym brałem udział jako widz – i to nielegalny. Wdrapywaliśmy się na okienko w pawilonie, którego już nie ma, żeby oglądać, co tam się dzieje na scenie. I to mnie tak zmobilizowało, że w czasie wakacji, jeszcze w tym samym roku, zacząłem uczyć się na puzonie – sam. Jako puzonista byłem amatorem, ale nie jestem amatorem-muzykiem, ponieważ cały czas byłem w szkole muzycznej, od siódmego roku życia, potem w średniej szkole muzycznej. Ten puzon był po to, żebym mógł grać jazz. Tradycyjny oczywiście”
https://culture.pl/pl/tworca/zbigniew-namyslowski

Jako pianista jazzowy debiutował w 1955 w zespole Five Brothers, działającym przy studenckim klubie Hybrydy. Był to jedyny występ tego zespołu.
Rok później, już jako puzonista, wstąpił do amatorskiego zespołu dixielendowego Mieczysława Wadeckiego.

Następnie przeniósł się do grupy Modern Dixielanders pianisty Witolda Krotochwila, z perkusistą Jerzym Bartzem, klarnecistą Włodzimierzem Kruszyńskim, basistą Zdzisławem Orłowskim, saksofonistą Bogusławem Rudzińskim i kornecistą Bohdanem Styczyńskim. Z tym zespołem młody puzonista wziął udział w Przeglądzie Studenckich Zespołów Jazzowych we Wrocławiu, gdzie indywidualnie zdobył wyróżnienie.

W 1957 związał się, jako wiolonczelista, z bardzo jak na tamte lata nowatorskim zespołem – Modern Combo Krzysztofa Sadowskiego. Pierwszy skład Modern Combo tworzyli:
Józef Gawrych – vib
Andrzej Kozerski – dr
Janusz Rafalski – cb
Krzysztof Sadowski – pf, lider
Janusz Sidorenko – g.
Zbigniew Namysłowski wystąpił z tym zespołem na II Festiwalu Jazzowym Sopot 1957, grając wówczas na wiolonczeli –
Film dok. „Sopot 1957”

W 1958 powrócił do gry na puzonie i podjął współpracę z zespołem Hot Club Melomani, z którym uczestniczył w historycznym wydarzeniu, jakim był pierwszy koncert jazzowy w Filharmonii Narodowej w Warszawie –
Rozmowy Jazzowe – „Hot Club Melomani & Komeda Sextet”

Brał także udział w pierwszym po wojnie wyjeździe polskich jazzmanów do Europy Zachodniej – w szeregach Polish All Stars grał w Danii, a z zespołem Modern Dixielanders we Francji –
Modern Dixielanders – „If I Had You”

Początkowo fascynował go jazz tradycyjny. Jako puzonista dixielandowy grał do 1959 z zespołami Traditional Jazz Makers, New Orleans Stompers i zespołem Zygmunta Wicharego. W orkiestrze Wicharego na przełomie 1959 / 1960 grali także muzycy z Modern Dixielanders – na klarnecie Włodzimierz Kruszyński, na basie Zdzisław Orłowski i – jako saksofonista – Zbigniew Namysłowski.
Na festiwalu Jazz Jamboree ’59 Namysłowski wystąpił w podwójnej roli – jako puzonista Modern Dixielanders oraz jako saksofonista Modern Jazz Group.

Wziął udział w realizacji historycznego filmu dokumentalnego WFDiF „Jazz Camping Kalatówki 1959”

„Jazz Camping” (Original Soundtrack)

Potem odkrył jazz nowoczesny i rozpoczął karierę saksofonisty.
Na dobre porzucił tradycyjny jazz w 1960. Zaczął grać na saksofonie altowym, który wkrótce stał się jego wiodącym instrumentem.
Początkowo związany był z grupą The Wreckers Andrzeja Trzaskowskiego, z którą wyjechał na pierwsze koncerty polskiego zespołu jazzowego w Stanach Zjednocznych i wziął udział w 1962 w prestiżowym festiwalu w Newport.

W 1960 ukazał się album „The Wreckers: Kalatówki ’59”, na którym wystapili:
Wojciech Karolak – saksofon tenorowy
Zbigniew Namysłowski – saksofon altowy
Alojzy Musiał – trąbka
Andrzej Trzaskowski – fortepian
Roman Dyląg – kontrabas
Andrzej Dąbrowski – perkusja

Jednocześnie Namysłowski realizował własne plany artystyczne.

W 1961 utworzył swój pierwszy znaczący zespół – Jazz Rockers, z klarnecistą Włodzimierzem Kruszyńskim, basistą Zdzislawem Orłowskim, trębaczem Piotrem Kottem i perkusistą Władysławem Jagiełło. W latach 1961-1963 pianistą zespołu był Krzysztof Sadowski. Skład grupy:
Zbigniew Namysłowski – saksofon altowy, lider
Krzysztof Sadowski – fortepian
Adam Skorupka – kontrabas
Michał Urbaniak – saksofon tenorowy
Andrzej „Fats” Zieliński – perkusja –

Jazz Rockers – Ballada z suity „Non ad libitum”, Jazz Jamboree 1961

Jazz Jamboree 1962 i 1965 – „Muzyka Krzysztofa Komedy 1” (album)
„Śniadanie u Tiffany’ego”
Zbigniew Namysłowski – alto saxophone –
Jacek Ostaszewski – bass
Adam Jędrzejowski – drums
Jerzy Lesicki – flute
Janusz Sidorenko – guitar
Michał Urbaniak – tenor saxophone
Tomasz Stańko – trumpet

„Etiudy baletowe”
Alto Saxophone – Zbigniew Namysłowski
Roman „Gucio” Dyląg – bass
Rune Carlsson – drums
Michał Urbaniak – tenor saxophone
Eje Thelin – trombone
Wanda Warska – vocals

„Muzyka Krzysztofa Komedy 3” (album, 1967)
Zbigniew Namysłowski – alto saxophone
Krzysztof Komeda – piano
Roman „Gucio” Dyląg – bass
Rune Carlsson – drums
Tomasz Stańko – trumpet

W kolejnych latach Namysłowski współtworzył, a raczej tworzył, następne formacje (głównie kwartety i kwintety), współpracując z takimi jazzmanami, jak Krzysztof Komeda, Włodzimierz Gulgowski, Tadeusz Wójcik, Janusz Skowron, Czesław Bartkowski, Adam Matyszkowicz (Makowicz), Janusz Kozłowski, Roman Dyląg, Jon Christensen, Stanisław Cieślak, Tomasz Szukalski, Paweł Jarzębski, Władysław „Adzik” Sendecki, Kazimierz Jonkisz, Wojciech Karolak, Sławomir Kulpowicz, Janusz Stefański, Zbigniew Wegehaupt, a później także – Krzysztof Herdzin, Leszek Możdżer, Krzysztof Ścierański, Cezary Konrad. Kuba Stankiewicz, Darek Oleszkiewicz, José Torres, Leszek Możdżer.

Zbigniew Namysłowski Modern Jazz Quartet
„Lola” 1964

Zbigniew Namysłowski Quartet
„Fair Lola” Jazz Jamboree 1963 Vol. 3

„Zbigniew Namysłowski Quartet” 1966

Zbigniew Namysłowski Group
„Zbigniew Namysłowski Group with Marianna Wróblewska” 1972

Zbigniew Namysłowski Quintet
„Zbigniew Namysłowski Quartet. Polish Jazz Vol. 6” 1966

„Kujaviak Goes Funky” 1975

„The Last Concert – What’s in Yemikoy”

1992 https://www.youtube.com/watch?v=2gO9eRx8a60

Zbigniew Namysłowski Air Condition
„Air Condition” 1981

The Q
„Very Sad Bossa Nova” 1987

„Cy to blues, cy nie blues” 1989

Jego album z 1964 – to pierwsza płyta, nagrana przez polskiego jazzmana, która ukazała się poza granicami Polski. Londyńska wytwórnia Decca zarejestrowała płytę „Zbigniew Namysłowski Modern Jazz Group: Lola”.
„W Anglii nagraliśmy płytę dla wytwórni Decca. To była ta sama wytwórnia, która nagrywała The Rolling Stones. I mieliśmy zdjęcie na okładce, zrobione przez tego samego fotografa, który fotografował Stonesów. Zresztą, zdjęcie bardzo podobne – w sweterkach. To była okładka na ich pierwszą płytę. I my w takich samych sweterkach od Marks & Spencer, tylko każdy w innym kolorze” – opowiada Namysłowski

https://culture.pl/pl/tworca/zbigniew-namyslowski

Sam muzyk prostuje sformułowanie „płyta, nagrana przez polskiego jazzmana”, podkreślając, że nie była to płyta solowa, a zatem był jedynie członkiem pierwszego kwartetu, któremu się to udało. „Lola” trafiła do sprzedaży jeszcze w 1964. Sukces ten poprzedził występ zespołu na Jazz Jamboree oraz wielokrotne koncerty w Anglii. Wtedy właśnie zgłosił się do nich manager z wytwórni Decca.

Na albumie wystąpili:
Zbigniew Namysłowski – alto saxophone
Włodek Gulgowski – piano
Tadeusz Wójcik – bass
Czesław Bartkowski – drums
„Lola” Full Album

W 1965 Namysłowski wszedł w skład zespołu Krzysztof Komeda Quintet. Nagrali oni między innymi jedną z najsłynniejszych płyt Krzysztofa Komedy – „Astigmatic” (1966)
Krzysztof Komeda – fortepian
Rune Carlsson – perkusja
Günter Lenz – bas, kontrabas
Zbigniew Namysłowski – saksofon altowy
Tomasz Stańko – trąbka

W 1966 wystąpił wraz ze swoim kwartetem w kultowym filmie dokumentalnym „Jazz aus Polen / Jazz in Poland”, w reżyserii Janusza Majewskiego, zrealizowanym przez Joachima-Ernsta Berendta na zlecenie telewizji zachodnioniemieckiej –
„Jazz in Poland 1966” – Zbigniew Namyslowski Quartet (3:50 min – 9:45 min)

W 1970 Zbigniew Namysłowski wziął udział w nagraniu słynnego albumu „Enigmatic” Czesława Niemena. Wystąpili tam:
Czesław Niemen – organy Hammonda i śpiew
Zbigniew Namysłowski – saksofon altowy
Janusz Zieliński – gitara basowa
Tomasz Jaśkiewicz – gitara
Czesław Bartkowski – perkusja
Zbigniew Sztyc – saksofon tenorowy
Michał Urbaniak – saksofon tenorowy, flet
oraz
Alibabki – grupa wokalna
chór akademicki pod dyr. Romualda Miazgi

W następnym roku Namysłowski pojawił się na Czerwonym Albumie Czesława Niemena – „Niemen” (1971). W nagraniach udział wzięli:
Jacek Mikuła – organy Hammonda
Tomasz Jaśkiewicz – gitara
Janusz Zieliński – gitara basowa
Czesław „Mały” Bartkowski – perkusja

Muzykom towarzyszyło trio wokalne w składzie: Krystyna Prońko, Zofia Borca i Elżbieta Linkowska. Przy nagraniu drugiego krążka, w styczniu 1971, w składzie zespołu nastąpiły pewne zmiany – trio wokalne zastąpiła grupa Partita, a w większości nagrań na perkusji zagrał Janusz Stefański. Gościnnie wystąpił Zbigniew Namysłowski, grając na flecie do kompozycji swojego autorstwa

W 1973 ukazał się album „All Stars: After Hours ‎- Night Jam Session In Warsaw 1973”, nagrany na żywo w Sali Kongresowej (Live at the Congress Hall 1973), na którym można usłyszeć prawie całą czołówkę polskiego jazzu tamtych lat –
Włodzimierz Nahorny – alto saxophone
Zbigniew Namysłowski – alto saxophone amplified
Janusz Muniak, Tomasz Szukalski – soprano saxophone
Włodzimierz Kurpiński – baritone saxophone
Jan Ptaszyn Wróblewski – tenor saxophone
Bronisław Suchanek – bass
Andrzej Dąbrowski – congas
Czesław Bartkowski – drums
Krzysztof Sadowski, Wojciech Karolak – Hammond organ
Andrzej Trzaskowski – percussion
Adam Makowicz – piano
Jan Jarczyk, Stanisław Cieślak – trombone
Zbigniew Seifert – violin amplified

W 1978 Namysłowski, szukając szerszej perspektywy dla swojego jazzu, wyjechał do USA. Przede wszystkim koncertował tam z Michałem Urbaniakiem i Urszulą Dudziak, ale nie stronił też od autorskich koncertów i nagrań.

Do kraju powrócił dwa lata później. Grał ze Studiem Jazzowym Polskiego Radia, ze Stowarzyszeniem Popierania Prawdziwej Twórczości „Chałturnik”, a także w zespole Jana Ptaszyna Wróblewskiego.
Współpracował z zespołem Novi Singers w podróży artystycznej do Indii, Nowej Zelandii i Australii, a także z zespołami Niebiesko-Czarni i Niemen Enigmatic.

Wystąpił we wszystkich krajach europejskich oraz w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Indiach, Australii, Nowej Zelandii, Izraelu, na Kubie, w Meksyku, Brazylii, Kuwejcie i Republice Południowej Afryki.

Z własnymi zespołami koncertował na najważniejszych festiwalach jazzowych w kraju i za granicą, m.in. Jazz Jamboree –
Zbigniew Namysłowski Quartet – Jazz Jamboree 1991
Cezary Konrad – perkusja
Zbigniew Wegehaupt – bass
Janusz Skowron – fortepian
Zbigniew Namysłowski – saxophones

Przez cale lata Namysłowski był artystą, który nie tylko kreował nowe jazzowe stylistyki, ale promował muzyków, którzy w jego zespołach zdobywali największe muzyczne doświadczenie, jak Czesław Bartkowski, Leszek Możdżer czy Sławomir Kulpowicz.

Twórczością kompozytorską Zbigniew Namysłowski zajmuje się od 60 lat. Jego dyskografia obejmuje ponad 30 autorskich płyt, z których wiele wydanych zostało za granicą.

Takie albumy, jak „Winobranie” (1973)

czy „Kuyaviak Goes Funky” (1975)

stały się przebojami jazzowymi oraz zostały uznane przez magazyn „Jazz Forum” za płyty wszech czasów w polskim jazzie.

Chętnie łączy jazz z muzyką etniczną i klasyczną. Zasadniczy wpływ na stylistykę muzyki Namysłowskiego ma jego fascynacja polskim folklorem oraz znajomość sonorystyki amerykańskiego jazzu. Jego styl gry odznacza się swoistym, intensywnym żarem i napięciem. Znajdziemy w tej muzyce – zarówno w kompozycjach, jak i improwizacjach – wiele śladów polskiego folkloru.

Choć jazz Namysłowskiego poddawany jest nieustannym zmianom, to jego charakterystyczny styl, „jazzowo-słowiańskie” kompozycje i perfekcja wykonawcza, doskonale precyzują „jazz Namysłowskiego”.
Z dużym uznaniem spotkały się w ostatnich latach wspólne nagrania Namysłowskiego z zespołem górali oraz albumy z jazzującą muzyką Mozarta – „Mozart in Jazz” i „Mozart Goes Jazz”.

Jest autorem tak różnych stylistycznie utworów, jak „Piątawka”, „Siómawka”, „Zabłąkana owiecka”, „Bop-Berek”, „Der Schmalz Tango”, „Jasmin Lady”, „Double Trouble Blues”, „Western Ballad”, „Quiet Afternoon” czy „Sprzedaj mnie wiatrowi” zespołu Bemibem

„Górale swingują i czują bluesa” – podkreśla Namysłowski. Uważa też, że „istnieją bardzo istotne elementy, wspólne dla muzyki góralskiej i jazzu. Każdy, kto wie, co znaczy 'blue note’ w jazzie, może z łatwością doszukać się tego w muzyce góralskiej” –
Zbigniew Namysłowski, Leszek Możdżer, Jan Karpiel Bułecka – Live @ Jazz Camping Kalatówki, 2014

Zbigniew Namysłowski & kapela góralska, Jazz Camping Kalatówki, 2016

Zbigniew Namysłowski & kapela góralska, Jazz Camping Kalatówki, 2017

9 września 2016, w 77. urodziny Zbigniewa Namysłowskiego, ukazał się jego najnowszy album – „Polish Jazz – YES!”, wydany w kultowej serii Polish Jazz i oznaczony numerem 77.
Na płycie znalazło się dziewięć kompozycji Namysłowskiego, łączących wyrafinowany jazz akustyczny z elementami folkloru z różnych zakątków Polski – Podhala, Mazowsza, Krakowa. Słychać tam także echa muzyki Orientu. Płytę nagrał kwintet Zbigniewa Namysłowskiego w składzie:
Zbigniew Namysłowski – saksofon altowy i sopranowy
Jacek Namysłowski – puzon
Sławek Jaskułke – fortepian
Paweł Puszczało – kontrabas
Andrzej Święs – kontrabas
Grzegorz Grzyb – perkusja
„Jadąc Zakopianką”

Album „Polish Jazz – YES!” Zbigniewa Namysłowskiego „w imponujący sposób demonstruje niesłabnącą kreatywność i potencjał twórczy tego muzyka. Fenomen albumu polega na tym, że – mimo złożonych i wyrafinowanych środków, mimo potężnej pracy nad przygotowaniem programu – utwory Namysłowskiego brzmią soczyście, toczą się wartko, z wyraźnym tanecznym pulsem, z nieodzowną dawką humoru. To jedna z najlepszych płyt w jego dorobku!” (kultura.onet).

Wybrana dyskografia:
Modern Dixielanders: Spotkanie z Conoverem (1959)
The Wreckers: Kalatówki ’59 (1960)
Jazz Rockers: Holiday Moods (1962)
Muzyka Krzysztofa Komedy 1 (1962)
Zbigniew Namysłowski with The Instrumental Ensemble Andrzej Mundkowski (1963)
Brigitte Petry with The Zbigniew Namysłowski Quintet (1963)
Marek Tarnowski with the Zbigniew Namysłowski Instrumental Sextet (1964)
Fryderyka Elkana & Urszula Dudziak with the Zbigniew Namysłowski Instrumental Sextet (1964)
Zbigniew Namysłowski Modern Jazz Group: Lola (1964)
Jazz Greeting from the East (1964)
NOVI (1965) – z Novi Singers
Zbigniew Namysłowski Quartet. Polish Jazz Vol. 6 (1966)
Astigmatic – Krzysztof Komeda (1966)
Meine susse europaische Heimat-Dichtung und Jazz aus Polen (1967)
William Big Bill Ramsey with the Zbigniew Namysłowski Quartet (1967)
Muzyka Krzysztofa Komedy 3 (1967)
Novi Singers: NOVI in Wonderland (1968)
Niemen Enigmatic (1970)
Czerwony Album – Niemen (1971)
Zbigniew Namysłowski Group with Marianna Wróblewska (1972)
Koncert podwójny na pięciu solistów i orkiestrę (1972)
Winobranie (1973)
All Stars: After Hours (1973)
Wojciech Karolak: Easy, Easy (1974)
SPPT Chałturnik (1974)
Kuyaviak Goes Funky (1975)
Geomusic: 111-PL (1975)
Geomusic (1976) – z Michaelem Smithem
Zbigniew Namysłowski (1977)
Michał Urbaniak Group: Urbaniak (1977)
Guido Manusardi Quartet (1977)
Namyslovsky (1978)
Michał Urbaniak: Jasmin Lady (1978)
Zbigniew Namysłowski Quartet: 1.2.3.4 (1978)
Urszula Dudziak: Future Talk (1979)
Jan Ptaszyn Wróblewski: Z lotu Ptaka (1980)
Zbigniew Namysłowski Air Condition: Follow Your Kite (1980)
Namysłowski Air Condition (1981)
Follow Namysłowski (1966-1980)
Air Condition: Plaka Nights (1984)
The Q – Open Quartet (1987)
Song of Innocence (1987)
Deborah Brown & Zbigniew Namysłowski Quartet: Double Trouble (1989)
Without a Talk (1991)
Zbigniew Namysłowski: Anthology (1991)
Zbigniew Namysłowski Quartet: The Last Concert (1992)
Joy (1993)
Friday Night (1993)
Secretly and Confidentialy (1993)
Zbigniew Namysłowski Quartet & Zakopane Highlanders Band (1996)
The Q: Cy to blues, cy nie blues (1997)
Dances (1997)
3 Nights (1998)
Mozart In Jazz (1999)
Mozart Goes Jazz (1999)
Namysłowski Quartet & Górale: Jazz & Folk (2000)
Standards (2003)
Remy Filipovitch: Go! (2004)
Assymetry (2006)
Nice & Easy (2009)
'Michael J. Smith: Geomusic 111-PL’ (2011)
Polish Jazz – Yes! (2016)
Bednarska SuperBand (2016)
Archiwum polskiego jazzu – Kaloryfer (2018)

Jest zdobywca trzech Fryderyków – za albumy „Namysłowski Quartet & Zakopane Highlanders Band” (1995) i „Assymetry” (2006). W 2006 uzyskał Fryderyka w kategorii Jazzowy Muzyk Roku. W 2009 uhonorowano jego wybitny wkład w muzykę jazzową i całokształt osiągnięć artystycznych Złotym Fryderykiem.
W 2007 został nagrodzony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Od 2012 prowadzi zespół Bednarska SuperBand, złożony z najzdolniejszych uczniów Wydziału Jazzu Państwowej Szkoły Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie i Policealnego Studium Jazzu im. H. Majewskiego. W 2016 ukazał się album „Bednarska SuperBand” –
Bednarska SuperBand Live 2016

Na pytanie, czy czuje się spełnionym artystą, czy jest szczęśliwy z powodu bycia muzykiem jazzowym, Zbigniew Namysłowski odpowiada: „To są dwie różne rzeczy. Oczywiście, że jestem szczęśliwy, że jestem muzykiem jazzowym, nie zamieniłbym tego zajęcia na żaden inny zawód. Jazz to niebywała możliwość twórczego rozwoju, swobody, możliwość wyboru stylu, improwizowanie, szansa wyżycia się. To daje radość i satysfakcję. Sądzę, że większość jazzmanów jest tego samego zdania. Natomiast, czy ja się czuję spełniony? Wciąż chyba czekam na coś jeszcze. Odczuwam niedosyt wydarzeń w moim życiu, zdecydowany niedosyt” (bluenote.poznan.pl).

Posłuchajmy także:

Zbigniew Namyslowski „Dances” – „Kuyaviak Goes Funky”, Bratislava Jazz Days Live 1997

Zbigniew Namyslowski – saxes

Krzysztof Herdzin – piano

Cezary Paciorek – accordion

Olo Walicki – bass

Grzegorz Grzyb – drums

Namysłowski Quintet Live – „Moja ballada” K. Komeda, Warszawa 2010

Zbigniew Namysłowski – lider, ss, as

Jacek Namysłowski – tb

Sławek Jaskułke – p

Michał Barański – b

Grzegorz Grzyb – dr

Z. Namysłowski, L. Możdżer, Jan Karpiel Bułecka @ Jazz Camping Kalatówki, Live 2014

Zbigniew Namysłowski Quintet @ JAZZ Od Nowa Festival, Live 2019

Zbigniew Namysłowski Quintet @ 17th Kinoteka Polish Film Festival Closing Gala, Live 2019

JUBILATOWI ŻYCZYMY WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO, STO LAT !!!