Zmarł Sergiusz Perkowski

Sergiusz „Pyrka” Perkowski , Fot. Maria Perkowska, JazzForum

Sergiusz Perkowski. Lata 1950-te – 1960-te. Fot. Jerzy Strzeszewski

Obraz Sergiusza Perkowskiego podarowany Muzeum Jazzu przez Autora

Sergiusz „Pyrka” Perkowski
ur. 4 września 1944
zm. 24 kwietnia 2025

Legendarny perkusista i artysta-malarz zmarł 24 kwietnia 2025 roku w Legionowie.

Urodził się w Warszawie 4 września 1944 roku, w schronie podczas Powstania Warszawskiego. Pod koniec lat 50. rozpoczął naukę w Szkole Muzycznej przy ul. Profesorskiej w klasie instrumentów perkusyjnych. Jako perkusista jazzowy debiutował na wieczorkach tanecznych w klubie Stodoła, grając w zespołach Witolda Krotochwila, Bogdana Styczyńskiego, Waldemara Kurpińskiego. W arkana jazowej gry na perkusji wprowadzał go… Zbyszek Namysłowski. Od 1964 mocniej związał się z klubami Hybrydy i Dziekanka, gdzie występował m.in. z zespołami Namysłowskiego, Bogusława „Dyzia” Rudzińskiego, Janusza Muniaka, z Triem Jacka Brodowskiego (grali na Jazzie nad Odrą i Jazz Jamboree w 1966 roku).

Od 1967 roku przez kilka lat występował z Triem Włodka Nahornego (Jacek Ostaszewski na kontrabasie). Koncertowali na Węgrzech, w Czechosłowacji i NRD i RFN. Na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Wiedniu w 1967 roku zespół zajął drugie miejsce, Nahorny zdobył jako solista pierwszą nagrodę, którą wręczył mu osobiście Duke Ellington. Z Nahornym i kontrabasistą Januszem Kozłowskim akompaniował Sergiusz w Filharmonii Warszawskiej amerykańskiemu saksofoniście Hankowi Mobleyowi w 1967 roku. Z Jackiem Ostaszewskim grał na płycie Nahornego „Heart” (Polish Jazz vol. 15). Krzysztof Komeda zaprosił Perkowskiego do udziału w sesji do filmu Jerzego Skolimowskiego „Ręce do góry” (ścieżka filmowa została nagrana w 1967, ale film wszedł na ekrany dopiero w roku 1981).

Już w 1967 nawiązał Sergiusz współpracę z Mieczysławem Koszem, występowali w trio (z Januszem Kozłowskim). Trzy utwory nagrane w tym składzie wydane zostały w 2023 roku na płycie „Mieczysław Kosz Piano Solo Duo Trio” w serii Polish Radio Jazz Archives (vol. 37), pięć utworów na wydanym rok temu przez Polskie Radio albumie Mieczysława Kosza „Debiut. Jazz Jamboree ‘67/’69”.

Z Triem Kosza (z Markiem Ostaszewskim na kontrabasie) wystąpił Sergiusz w marcu 1968 roku na VIII Austriackim Festiwalu Jazzu Amatorskiego w Wiedniu (zespół zdobył pierwszą nagrodę w kategorii międzynarodowej), zaś w czerwcu na II Festiwalu Jazzowym w Montreux (z Romanem Dylągiem na kontrabasie).

Jak bardzo był rozchwytywany świadczy fakt, że w tym samym okresie rozpoczął stałą współpracę z „Kurylem” występując w Piwnicy Wandy Warskiej i Andrzeja Kurylewicza na Starym Mieście oraz w teatrach warszawskich, m.in. w sztuce Adama Hanuszkiewicza „Śmierć Dantona” w Teatrze Powszechnym. Grał na płycie Kurylewicza „10+8” (wydanej przez Polskie Nagrania, ale o dziwo nigdy nie wznowionej).

W 1970 roku Sergiusz wyjechał do Londynu, a stamtąd rok później do Szwecji, gdzie mieszkał do końca stulecia. W Sztokholmie odbył studia malarskie, nie rezygnując z muzyki poświęcił się w większym stopniu tej innej dziedzinie sztuki. Jego specjalnością było malarstwo abstrakcyjne, miał pracownię i galerię w centrum Sztokholmu. W Sztokholmie poznał pierwszą żonę Danutę, ich syn Sebastian przyszedł na świat w 1985 roku. Przez wiele lat Sergiusz mieszkał też w Miami na Florydzie (podobno grał w jednym z klubów jazzowych z Jaco Pastoriusem!), bywał w Nowym Jorku, wystawiał swoje prace malarskie w galeriach na Manhattanie.

W 1994 roku związał się z Marią Miller, wówczas studentką socjologii. Pobrali się w 2002 roku w Miami i powrócili na stałe do Warszawy. Tworzyli sympatyczną parę, często bywali w Tygmoncie. Po raz ostatni Sergiusz zagrał na perkusji 3 sierpnia 2012 roku w trio z Włodkiem Nahornym i Januszem Kozłowskim na wernisażu swojej wystawy malarskiej w galerii Związku Artystów Plastyków przy ul. Mazowieckiej (w tym składzie grali w 1968 roku z Hankiem Mobleyem). Sergiusz Perkowski był gościem wspomnieniowego spotkania w Promie Kultury Saska Kępa w Warszawie we wrześniu 2019 roku „Mistrzowie Jazzu – Mieczysław Kosz”.

Włodek Nahorny wspomina Sergiusza jako świetnego perkusistę, grającego z intuicyjnym wyczuciem i feelingiem, wrażliwego artystę, wspaniałego kompana i gawędziarza, obdarzonego dużym poczuciem humoru.