lip 20 2019
Grażyna Łobaszewska
Oprac. Ewa Kałużna, Fot. https://m.facebook.com/GrazynaLobaszewska/
20 lipca 2019 r. swoje 67. urodziny świętuje wokalistka jazzowa i popowa, uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich piosenkarek,
GRAŻYNA ŁOBASZEWSKA
(ur. 20 lipca 1952).
Jest rodowitą gdańszczanką, i właśnie w tym mieście stawiała swoje pierwsze muzyczne kroki. Tutaj ukończyła szkołę muzyczną w klasie fortepianu, a w latach 1970-72 była słuchaczką Studia Piosenki PRiTV, prowadzonego przez Renatę Gleinert.
Po raz pierwszy muzyczny świat usłyszał o Grażynie w 1971 na festiwalu w Zielonej Górze.
Rok później artystka przeniosła się do Poznania, który na kilka lat stał się jej drugim domem. Od tego momentu kariera wokalistki potoczyła się błyskawicznie. Nie mogło być inaczej, bo – jak mówi Krzysztof Ścierański, basista i kompozytor – Grażyna to „najczarniejsza z białych kobiet„. Krytycy zaś bez wahania porównują wokalistkę z Arethą Franklin czy Billie Holiday.
Publiczność zachwycają nie tylko wykonania piosenek, napisanych specjalnie dla Grażyny przez najwybitniejszych polskich kompozytorów muzyki rozrywkowej, ale także jej własne interpretacje standardów jazzowych, gospel czy niezwykle osobiste wersje kolęd i pastorałek z całego świata.
Pierwsze lata kariery to niezwykle trudna, ale i pozwalająca na zdobycie doświadczenia praca, w chórkach gwiazd polskiej sceny – Haliny Frąckowiak, Wojciecha Skowrońskiego i Elżbiety Wojnowskiej.
W okresie 1975-1977 współpracowała z grupą S-26 Andrzeja Ellmanna, a następnie z zespołem Ergo Band, z którym koncertowała w kraju oraz w NRD, RFN, Czechosłowacji i na Węgrzech.
Z zespołem Ergo Band nagrała w 1977 płytę, w składzie: Grażyna Łobaszewska (lead vocal), Bożena Bruszewska (conga, percussion, vibraphone), Jacek Deląg (saxophones), Jerzy Kurek (guitar, vocals), Jerzy Lisewski (organ, fender piano, clavinet, moog), Marian Napieralski (trumpet), Jan Mazurek (drums), Kazimierz Plewiński (bass guitar, vocals), Hubert Szymczyński (trombone)
Na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu wystąpiła po raz pierwszy w 1974, później śpiewała na tym festiwalu wielokrotnie.
W 1976 zdobyła tam Nagrodę Dziennikarzy za „Nocny spacer”
Grażyna Łobaszewska i Ergo Band – „Nocny spacer„, Live in Opole 1976
Grażyna Łobaszewska i Piotr Schulz – „Może za jakiś czas„, Opole Live 1978
Grażyna Łobaszewska – „Czas nas uczy pogody” Opole 1980
Grażyna Łobaszewska – „Wszystko, co złe, omija mnie” Opole 1991 (I nagroda)
28. Krajowy Festiwal Polskiej Piosenki Opole ’91 upłynął pod znakiem kryzysu. Po przesłuchaniu piosenek premierowych, jury pod przewodnictwem Ewy Bem uznało za najlepsze aż dwie – „Sobą być” w wykonaniu Zbigniewa Wodeckiego i „Wszystko, co złe, omija mnie„, zaśpiewaną przez Grażynę Łobaszewską. Dla artystki, która sił w konkursie próbowała wiele razy, był to największy sukces. Piosenka z muzyką Stanisława Sojki, do słów Waldemara Chylińskiego i Grażyny Łobaszewskiej, nie zdobyła tak wielkiej popularności, jak „Czas nas uczy pogody„. Autor słów nie przyjechał wtedy do Opola, ale nie – jak mi pisał przed laty – z powodu bojkotu, protestu czy lenistwa: „Nie było mnie z prozaicznej przyczyny – niewiary w sukces. Wstydzę się tej niewiary do dzisiaj, bo dla mnie, jako autora, pierwsze miejsce to był największy splendor„. Telewizja nie przypomina tej piosenki, a szkoda.
W latach 1978-1983 Grażyna Łobaszewska była wokalistką zespołu Crash, z którym w 1979 nagrała album „Senna opowieść Jana B.”
Grażyna Łobaszewska & Crash – „Michałek” / „Pejzaże” EPka 1978
Wystąpiła z Crash także na koncertach głównych podczas Jazz Jamboree w latach 1977-1978 i 1981.
W latach 1983-1989 współpracowała z jazz-rockową grupą Cancer. Z Crashem i Cancerem dokonała nagrań radiowych i telewizyjnych.
Występowała i nagrywała także z zespołami Janusza Komana, Alex Band Aleksandra Maliszewskiego, Grupą Doktor Q Tadeusza Klimondy, z orkiestrą Zbigniewa Górnego.
Dokonała licznych nagrań dla PR z czołowymi muzykami jazzowymi, m.in. z Januszem Skowronem i Krzysztofem Ścierańskim.
Od 1997 współpracowała z triem Jarosława Śmietany, z którym wystąpiła na wielu festiwalach, między innymi w Danii, Szwecji, Francji, Hiszpanii a nawet w Kuwejcie.
W 2006 ukazała się płyta, będąca owocem współpracy Grażyny Łobaszewskiej z autorem tekstów, Krzysztofem Loganem Tomaszewskim, a także z młodym trójmiejskim jazzmanem, Piotrem Manią – „Prowincja jest piękna„. To zbiór przepięknych kompozycji, będących spojrzeniem na otaczający nas świat, refleksji nad tym, co tak naprawdę w życiu jest ważne
Wspaniały kontakt z młodzieżą, chęć dzielenia się ogromną wiedzą i doświadczeniem, a także miłością do muzyki, sprawiają, że artystka jest również lubianym pedagogiem. Praca dydaktyczna stanowi bardzo ważny aspekt życia wokalistki, której pogoda ducha i wielkie poczucie humoru uwielbiają studenci i warsztatowicze.
Grażyna Łobaszewska prowadzi zajęcia z emisji głosu i interpretacji piosenki. Od 1997 do 1999 prowadziła Studium Piosenki w Gdańsku. W latach 2001-2002 była wykładowcą w Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie, a także we Wrocławskiej Szkole Jazzu i Muzyki Rozrywkowej. Od 1998 do 2003 prowadziła warsztaty wokalne, organizowane przez Centrum Animacji Kultury przy Ministerstwie Kultury i Sztuki.
Artystka jest również jurorem na wielu festiwalach piosenki.
Od 2000 Grażyna Łobaszewska współpracuje z młodymi trójmiejskimi jazzmanami – Piotrem Manią, Patrykiem Stachurą i Kubą Staruszkiewiczem.
Od 2008 regularnie towarzyszy Grażynie tczewska formacja Ajagore, w składzie:
Sławomir Kornas – bas, śpiew
Maciej Kortas – gitary
oraz Michał Szczeblewski – perkusja.
Owocem tej współpracy jest niezliczona ilość koncertów oraz wydawnictwa muzyczne, jak – poświęcony pamięci Czesława Niemena – album „Dziwny jest…” z 2010
czy najnowszy „Sklejam się” z 2017
W 2012 Grażyna Łobaszewska otrzymała Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis„.
Dyskografia:
1977: Ergo Band (z Ergo Band)
1979: Senna opowieść Jana B. (z Crash)
1982: Something Beautiful, But Not Expensive
1982: Every Day a Trial
1984: Solo i w duecie
1988: Brzydcy
1997: Kolędy (z Mieczysławem Szcześniakiem)
2000: Złota kolekcja – Czas nas uczy pogody
https://www.youtube.com/watch?v=QJO-2v8x6SM
2006: Prowincja jest piękna
2009: Zimowe sny (z Ajagore)
2010: Dziwny jest… (z Ajagore)
2012: Przepływamy
2013: Grażyna Łobaszewska – koncert jubileuszowy w Polskim Radiu, z udziałem Stanisława Sojki, Kuby Badacha oraz Floyda Anthony’ego Phifera
2014: Kolędy
2017: Sklejam się (z Ajagore)
O albumie „Dziwny jest…” z 2010 Marek Zawadka napisał w „Jazz Forum„: „Muzykom Ajagore udało się wyczarować melanż rocka przełomu lat 60. i 70. i R&B, zgrabnie zasygnalizowany trzaskami winylowej płyty, z której – jako intro do nowej wersji „Wspomnienia” – rozbrzmiewa przez chwilę głos mistrza. O atutach wokalu solistki, jej ekspresji i soulowym feelingu nie będę się rozpisywał, bo zachwycał się nimi sam Niemen. Skład zespołu (gitara, bas, perkusja) sugerowałby, że możemy spodziewać się kompozycji z okresu formacji Niemen Enigmatic, ale z tego czasu jest tu tylko „Jednego serca”
https://www.youtube.com/watch?v=Ae2mNTCQwlY
a dominują piosenki z okresu Akwarel. I choć cztery z nich – „Wspomnienie” mistrza
„Ach, jakie oczy”
„Stoję w oknie”
Niemen wykonywał z Niebiesko-Czarnymi, to bardziej wryły się w pamięć w późniejszych, akwarelowych wersjach”.
Na płycie znalazły się także:
„Najdłuższa noc„, z funkowo brzmiącą gitarą i bezpretensjonalnym dialogiem wokalnym ze śpiewającym basistą
„Jeszcze sen„, podana bez wymyślnych zabiegów aranżacyjnych, z oszczędnie dozowaną ekspresją wokalną i pastelową gitarą
https://www.youtube.com/watch?v=Pu0w0bpTwsk
bezpretensjonalnie podane wiersze z muzyką Niemena: „Nim przyjdzie wiosna” Iwaszkiewicza
i norwidowska „Moja piosnka”
„Dziwny jest ten świat” nasuwający skojarzenia tak z oryginałem, jak i późniejszą, koncertową wersją Niemena z zespołem Perfect
Wszystko w nowoczesnych aranżacjach, skutecznie przypominających twórczość mistrza sprzed lat, ale również przybliżających niezwykłe przeboje młodszej publiczności.
W lutym 2018 wydawnictwo MTJ wznowiło plytę. „Dziwny jest…” zachwyca jazzowo-bluesowymi aranżacjami utworów Czesława Niemena w wykonaniu Grażyny Łobaszewskiej i zespołu Ajagore. Płyta to hołd złożony wielkiemu artyście, ukazujący jego twórczość w nowej odsłonie, pełnej nowoczesnych brzmień. Najnowsze wydawnictwo MTJ to kompilacja 11 piosenek z różnych okresów aktywności twórczej Niemena„.
Posłuchajmy:
„Gdybyś” album „Ergo Band” 1977
„Lubię smutek pustych plaż” 1978
Grażyna Łobaszewska i Piotr Szultz – „Autostrada do nieba” Official 1984
„Czas nas uczy pogody”
Lora Szafran, Mietek Szcześniak, Grażyna Łobaszewska, Ryszard Rynkowski – „That’s What Friends Are For” Live Poznań 1990
https://www.youtube.com/watch?v=gQVRrNE_W08
„Brzydcy” – Grażyna Łobaszewska, Ryszard Sygitowicz, Krzysztof Ścierański, Live 2009
„Całkiem spokojnie wypiję trzecią kawę” („Za szybą”)
https://www.youtube.com/watch?v=TLbB-L-nBbM
Grażyna Łobaszewska & Ajagore – „Sklejam się” Official 2017
https://www.youtube.com/watch?v=t-Rj8dmu2hI
Grażyna Łobaszewska & Ajagore – „Nim przyjdzie wiosna„, Radio Lublin Live 2017
Grażyna Łobaszewska & Ajagore – „Obok nas” z albumu „Dziwny jest…” 2018
JUBILATCE ŻYCZYMY WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO, STO LAT !!!