cze 24 2020

Piotr Schmidt

Oprac.Ewa Kałużna, fot.

businessandrelax.pl 2018, Music Press 2011, Dorota Koperska 2019, muzykoholicy.com 2018

24 czerwca 2020 swoje 35. urodziny świętuje trębacz jazzowy, kompozytor, aranżer, lider zespołów, producent muzyczny i pedagog, uznawany za jednego z najlepszych w swoim fachu na młodej polskiej scenie jazzowej,

PIOTR SCHMIDT
(ur. 24 czerwca 1985).

Zdolności muzyczne odziedziczył w genach – jest synem jednego z najwybitniejszych polskich historyków muzyki jazzowej, Andrzeja Schmidta, autora trzytomowej „Historii jazzu”, na której wychowały się całe pokolenia muzyków i fanów jazzu w Polsce.
Jest absolwentem Instytutu Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie studiował pod kierunkiem Piotra Wojtasika. Studia ukończył z wyróżnieniem. W czerwcu 2016 uzyskał tytuł doktora w dziedzinie sztuk muzycznych.
Obecne wykłada historię jazzu oraz prowadzi klasę trąbki w rodzimej uczelni, a także wykłada improwizację i harmonię w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Nysie.
Stypendysta University of Louisville, w stanie Kentucky w USA w 2006.
W 2011 założył własne wydawnictwo muzyczne SJ Records.

O swoich fascynacjach dziecięcych i młodzieżowych Piotr opowiada: „W wieku 12-18 lat dużo słuchałem muzyki Pata Metheny’ego, Bobby’ego McFerrina, George’a Bensona, Milesa Davisa z lat 80., czy zespołów Spyro Gyra, Steps Ahead i The Brecker Brothers. Zwłaszcza Pata i Milesa słuchałem dużo. Oni zapoczątkowali moje upodobanie do muzyki jazzowej, mimo, iż trudno nazwać jazzem większość rzeczy, które robił Miles w latach 80. Ale tak zaczynałem.
Potem dopiero przyszła kolej na tych wszystkich wspaniałych muzyków mainstreamowych, których w historii jazzu pojawiło się mnóstwo, i których samo wymienienie mogłoby zająć kilka stron. Ale można się domyślać, że nie oni pchnęli mnie w stronę elektroniki i muzyki groove’owej. Dali mi jednak coś bardzo ważnego – ukształtowali mnie jako muzyka, dając kompletny system, wokół którego można kształtować swoje jazzowe myśli. Wyostrzyli moje wyczucie niuansów, szczegółów i różnic. Dali mi oparcie i punkt wyjścia. Natomiast moje ostatnie inspiracje, ludzie których najchętniej ostatnio słucham, to Roy Hargrove, Robert Glasper, Jojo Mayer, Wallace Roney, Ambrose Akinmusire, Dave Douglas, czy zespół Electro Delux” (jazzforum.com.pl).

WIERBA & SCHMIDT QUINTET
To pierwszy, szeroko uhonorowany, projekt Piotra Schmidta. Zespół powstał w 2005. Drogę do uznania i sławy zdobyli, wygrywając najbardziej prestiżowe konkursy jazzowe w kraju i za granicą, oraz koncertując na wielu prestiżowych festiwalach. Najważniejsze nagrody formacji Wierba & Schmidt Quintet:
2006: Grand Prix Jazz Juniors
2008: Grand Prix Bielskiej Zadymki Jazzowej
2008: Grand Prix Tarnów Jazz Contest
2008: Grand Prix Krokus Jazz Festival
2009: Grand Prix Ogólnopolskiego Przeglądu Młodych Zespołów Jazzowych i Bluesowych, Gdynia
2010: II miejsce Hoeilaart Jazz Festival, Belgia
2010: Grand Prix oraz Nagroda Publiczności Getxo Jazz Festival, Hiszpania. Piotr Schmidt otrzymał również nagrodę dla najlepszego solisty festiwalu.
TVP Kultura przyznaje corocznie Gwarancje Kultury – nagrodę dla najciekawszych i najważniejszych artystów oraz twórców roku ubiegłego. Wśród kategorii jest również „Jazz, rock i inne”. Właśnie w tej kategorii nominację w 2010 uzyskał zespół Wierba & Schmidt Quintet. Uzasadnienie brzmiało: „Za niezłomną postawę w zdobywaniu nagród na polskich i międzynarodowych konkursach oraz konsekwentne budowanie pozycji w znakomitej warsztatowo grze oraz nawiązującym do tradycji repertuarze”.

Pierwsza płyta Wierba & Schmidt Quintet, „Maya”, ukazała się w 2009, wydana nakładem „Jazz Forum”. Album nagrany został w grudniu 2008, w Studio Tokarnia Jana Smoczyńskiego, w składzie:
Piotr Schmidt – trumpet
Michał Wierba – piano
Marcin Kaletka – tenor sax
Andrzej Święs – bass
Krzysztof Gradziuk – drums/
15 listopada 2009, w ramach promocji albumu „Maya”, zespół zagrał koncert w Studiu Polskiego Radia im. Agnieszki Osieckiej, który był transmitowany przez Trójkę i otrzymał entuzjastyczną recenzję z ust samego Jana Ptaszyna Wróblewskiego, często od tego czasu promującego kwintet Piotra Schmidta i Michała Wierby w swoich „Trzech kwadransach jazzu”: „Rewelacja młodej sceny jazzowej, debiutancka płyta dwóch liderów – trębacza Piotra Schmidta i pianisty Michała Wierby – „Maya”. Ekspresyjny hard bop. Klasyczny kwintet w składzie trąbka, tenor i sekcja. Prawdziwa gratka dla miłośników dobrego jazzu” (Jan Ptaszyn Wróblewski).

Druga płyta, „Live in Getxo”, była pokłosiem uzyskania Grand Prix międzynarodowego Getxo Jazz Festival w Hiszpanii, w lipcu 2010. Płyta została nagrana podczas dwóch koncertów konkursowych, jest był to zapis możliwości koncertowych zespołu. Album wydany został przez hiszpański label Errabal. Wcześniej, jedynym zespołem z Polski, któremu udało się wygrać Getxo, był Simple Accoustic Trio w 1996.
„Płyta uderza tą samą siłą, którą czuła wytrawna publiczność Getxo, i szybko staje się jasne, że kwintet przyjechał do Getxo po wygraną. Brawa dla zespołu z jasną, obiecującą przyszłością” (Fernando Iza).
Wierba & Schmidt Quintet – Live @ Getxo Jazz 2010
Piotr Schmidt – trumpet
Marcin Kaletka – tenor sax
Michał Wierba – piano
Michał Kapczuk – bass
Sebastian Kuchczyński – drums

Trzecia płyta, „Black Monolith”, nagrana w sierpniu 2010, z wybitnym amerykańskim puzonistą jazzowym, Dante Lucianim, wykładowcą puzonu na Frost University of Miami, ukazała się na początku kwietnia 2011, nakładem SJ Records. Krążek ten cieszył się pochlebnymi recenzjami, a także został odznaczony pięcioma gwiazdkami przez „Jazz Forum”.
„Płyta jest dobrze zakomponowana, utwory są zmienne pod względem tempa i charakteru, ale też mają wspólny styl i nastrój. Solówki są po prostu znakomite, a jeśli porównywać je do czegoś, to na myśl przychodzą najlepsze amerykańskie nazwiska, jak Branford Marsalis. Bardzo cieszy uznanie publiczności, bo oznacza to uznanie dla profesjonalizmu i artyzmu, którego zupełnie nie ma w wielu pseudo-jazzowych produkcjach” (Ryszard Borowski).
Wierba & Schmidt Quintet feat. Dante Luciani – „Black Monolith”, Audio 2010

W marcu 2011 zespół rozpoczął stałą współpracę z gigantem polskiego saksofonu jazzowego, Piotrem Baronem. Odbyły się koncerty podczas festiwalu Jazz nad Odrą oraz w Warszawie dla TVP Kultura.
Zwieńczeniem współpracy kwintetu z Piotrem Baronem był czwarty album zespołu – „The Mole People”, nagrany we wrześniu 2011, w Republica Studios w Lubrzy. Krążek ukazał się 14 stycznia 2012, nakładem SJ Records.
Wierba & Schmidt Quintet feat. Piotr Baron – „The Mole People”, Album Promo 2012

Wierba & Schmidt Quintet feat. Piotr Baron – „White Darkness”, Live 2011
Piotr Schmidt – trumpet
Piotr Baron – tenor sax
Michał Wierba – piano
Michał Kapczuk – bass
Sebastian Kuchczyński – drums

SCHMIDT ELECTRIC
Od 2011 Piotr prowadzi własną formację Schmidt Electric – elektryczno-groove’owy zespół, który budzi fascynację połączeniem drum’n’bass i przestrzennego jazzu z soulem, funkiem, R&B i hip hopem, a także muzyką filmową.
Piotr opowiada: „Schmidt Electric to osobowo raczej zamknięta formuła, gdzie bardziej chodzi o wrażenia z całości, aniżeli popisy indywidualnych instrumentalistów, które jednak również są ważne. Ja mam mnóstwo muzyki w głowie, w wielu stylach, i na dwóch zespołach się na pewno nie skończy. Jestem otwarty, ale i niecierpliwy. Spełniony będę chyba dopiero wtedy, jak będę miał trzy-cztery różne zespoły, i z każdym dużo koncertów. I nie chodzi tu o pieniądze, choć one też są ważne. Chodzi o ten feeling na scenie, o poczucie wspólnego tworzenia na oczach słuchających melomanów. Chodzi o satysfakcję z udanego koncertu. Wtedy będę czuł, że to jest to” (jazzforum.com.pl).
Piotr Schmidt – trumpet
Tomasz Bura – keyboards, synthesizer
Michał Kapczuk – bass guitar
Sebastian Kuchczyński – drums.
Schmidt Electric to aktualnie jeden z trzech najlepszych jazzowych zespołów elektrycznych w Polsce, wg ankiety magazynu „Jazz Forum”. Grupa współpracuje z wybitnymi postaciami jazzu i fusion, jak Alex Hutchings, Apostolis Anthimos, Marek Napiórkowski, Ernesto Simpson, Wojciech Myrczek czy Miuosh.
Debiutowali pod nazwą Piotr Schmidt Electric Group w 2012 płytą „Silver Protect”:
Piotr Schmidt Electric Group – „Silver Protect”, Audio 2012

Piotr Schmidt Electric Group – „Strasbourg St. Denis”, Live @ Harris Piano Jazz Bar 2011

Od maja 2015, wraz z wydaniem albumu „Tear the Roof Off”, grupa występuje jako Schmidt Electric. Album zawiera elektryzującą mieszankę jazzu, funku, groove’u, R&B, drum’n’bass i hip hopu. Jest to zupełnie nową jakość na polskim rynku muzyki około jazzowej:
„Intro” from „Tear the Roof Off” Audio 2015

Schmidt Electric feat. Alex Hutchings – „Vision 2” from „Tear the Roof Off”, Official Video 2015
Piotr Schmidt – trumpet
Tomasz Bura – piano
Jakub Mizeracki – guitar
Michał Kapczuk – bass guitar
Sebastian Kuchczyński – drums
Guest: Alex Hutchings – electric guitar

Schmidt Electric feat. Kuba Mizeracki – „Vision 2”, Live @ Jazz w Ruinach 2015
Piotr Schmidt – trumpet
Tomasz Bura – piano
Michał Kapczuk – bass guitar
Sebastian Kuchczyński – drums
Guest: Kuba Mizeracki – guitar

Schmidt Electric feat. Kuba Mizeracki – „Still Without” from „Tear The Roof Off”, Official Video 2015
Piotr Schmidt – trumpet
Tomasz Bura – piano
Michał Kapczuk – bass guitar
Sebastian Kuchczyński – drums
Guest: Kuba Mizeracki – guitar

Schmidt Electric feat. Alex Hutchings, Ten Typ Mes & Łukasz Stasiak – Live @ Silesia Jazz Festival, Katowice, Full Concert 2016
Piotr Schmidt – trumpet
Tomasz Bura – piano, synthesizer
Jakub Mizeracki – guitar
Michał Kapczuk – bass guitar, minimoog
Guests: Alex Hutchings – guitar
Mr. Krime, Ten Typ Mes, Łukasz Stasiak, Miuosh

W 2017 zespół wydał trzeci krążek – „Live”, swoją pierwszą koncertową płytę. Nagrania pochodziły z dwóch koncertów – z festiwalu Jazz w Ruinach w Gliwicach oraz ze Śląskiego Festiwalu Jazzowego w Katowicach:
Schmidt Electric – „Dark Morning”, Live @ Silesia Jazz Festival, Katowice 2017
Piotr Schmidt – trumpet
Alex Hutchings – guitar
Tomasz Bura – piano, synthesizer
Michał Kapczuk – bass guitar, minimoog
Sebastian Kuchczyński – drums

GENERATION NEXT
Ten projekt to świeże spojrzenie na muzykę jazzową, to nowoczesny akustyczny mainstream, poszukujący przestrzeni, barw, wrażeń i wyjątkowych emocji. W skład zespołu wchodzą najwybitniejsi muzycy jazzowi młodego pokolenia, którzy talent odziedziczyli
w genach:
Piotr Schmidt – trumpet
Gabriel Niedziela – guitar
Tomasz Wendt – tenor sax
Jacek Namysłowski – trombone
Francesco Angiuli (Włochy) – bass
Arek Skolik – drums.
Zespół Generation Next debiutował 11 kwietnia 2013, podczas festiwalu Jazz nad Odrą. Koncert połączony był z nagraniem płyty „Live at Jazz nad Odrą”.
5 maja 2013 Generation Next wystąpił w studio im. Agnieszki Osieckiej w Warszawie, grając koncert, transmitowany live. Koncert został przyjęty entuzjastycznie. Sukces w radiowej Trójce pomógł ugruntować pozycję zespołu w świadomości jazz fanów w Polsce.
W tym samym roku, Generation Next zachwyciło publiczność gliwickiego festiwalu Jazz w Ruinach, dając koncert z gościnnym udziałem puzonisty Grzegorza Nagórskiego w ruinach Teatru Victoria:
Generation Next feat. Grzegorz Nagórski – Live @ Jazz w Ruinach 2013

PETER GABRIEL DUO
Piotr Schmidt – trąbka i Gabriel Niedziela – gitara współtworzą projekt Peter Gabriel Duo.
„Tandem w swych występach nawiązuje do repertuaru wokalisty Petera Gabriela, grając jego największe hity, jak „My Body Is a Cage” czy niezapomniany duet z Kate Bush „Don’t Give Up” – w swych własnych, jazzowych aranżacjach. Grają także autorskie kompozycje. Peter Gabriel Duo to muzyka pełna zabawy, nagłych zwrotów akcji, prawdziwej improwizacji i pięknych melodii, która swą głębią i energią przemawia zarówno do początkujących melomanów, jak i do ludzi dobrze osłuchanych, o wyrafinowanym guście” (jazzforum.com.pl).
Peter Gabriel Duo – „Don’t Give Up”, Live @ JazzTV 2019
Piotr Schmidt – trumpet
Gabriel Niedziela – guitar

Peter Gabriel Duo – „Mercy Street”, Live @ JazzTV 2019
Piotr Schmidt – trumpet
Gabriel Niedziela – guitar

Peter Gabriel Duo – „Secret World”, Live @ JazzTV 2019
Piotr Schmidt – trumpet
Gabriel Niedziela – guitar

PIOTR SCHMIDT QUARTET – SAXESFUL
W 2018 ukazały się aż dwa albumy kwartetu Piotra Schmidta.
„Saxesful”, nagrany w składzie:
Piotr Schmidt – trumpet
Wojciech Niedziela – piano
Maciej Garbowski – bass
Krzysztof Gradziuk – drums
Guests: Jan Ptaszyn Wróblewski, Zbigniew Namysłowski, Henryk Miśkiewicz , Grzech Piotrowski, Piotr Baron, Maciej Sikała, Adam Wendt.
„Nie ma wątpliwości, że „Saxesful” znacznie wystaje poza przeciętność. W końcu rzadko się zdarza, by na jednym krążku grali wszyscy najwybitniejsi w Polsce saksofoniści. Repertuar stanowią – oprócz dwóch krótkich kompozycji kwartetu Schmidta – same standardy. Piotr Schmidt nie lubi kontrastów, i w zasadzie cała płyta jest stonowana. Ale za to jej wielkim atutem są zjawiskowe interpretacje standardów. Podobnych płyt powstało do tej pory w Polsce niewiele. I, co ważne, Piotr Schmidt nie dał się swoim gościom saksofonistom zdominować, a nawet w pewien sposób wyrwał ich z ich własnej strefy komfortu” (jazzpress.pl).
Piotr Schmidt Quartet „Saxesful” – „When I Fall In Love”, Live @ Katowice Jazz TV 2018
Piotr Schmidt – trumpet
Wojciech Niedziela – piano
Maciej Garbowski – bass
Krzysztof Gradziuk – drums
Guests:
Henryk Miśkiewicz – alto sax
Maciej Sikała, Adam Wendt, Piotr Baron, Grzech Piotrowski – tenor sax
Wojciech Myrczek – vocals

Na okładce „Jazz Forum” z czerwca 2018 znalazło się zdjęcie Piotra Schmidta, a w wydawnictwie zamieszczono rozmowę Piotra Iwickiego z Piotrem Schmidtem, pod wymownym tytułem „Piotr Schmidt – muzyka osobliwa”:
„Jestem mocno zafascynowany muzyką elektroniczną i elektroakustyczną. Poprzez dodanie syntetycznych brzmień, nie chcę zubożyć muzyki, ale wzbogacić jej moc i przekaz. Uważam, że nurt muzyki elektronicznej jest źródłem ciekawej ekspresji, sporych możliwości. Poza akustyczne brzmienia determinują użycie innych melodii i harmonii. To tak, jakbyśmy chcieli zagrać na Hammondzie z układami fortepianowymi – nie da się. Trzeba znaleźć takie układy, które będą pasowały do brzmienia Hammonda, i będą czytelne. To potężna wiedza, którą cały czas zgłębiam – głównie, rzecz jasna, na trąbce. Wszyscy uczymy się dobrego wykorzystania elektroniki w swoich instrumentach i tego, jak przełoży się to na brzmienie całego zespołu. Bardzo ważne są też odpowiednie groove’y. Dobry miks melodii, harmonii, brzmień i rytmu – to niesamowita energia. Bardzo mnie to wszystko fascynuje” (jazzforum.com.pl),

PIOTR SCHMIDT QUARTET feat. WOJCIECH NIEDZIELA – TRIBUTE to TOMASZ STAŃKO
Najnowszy album kwartetu Piotra Schmidta to „Tribute to Tomasz Stańko”, który ukazał się 7 grudnia 2018. 19 września 2019 na półki sklepowe trafiła wersja winylowa płyty. Krążek nagrany został w doborowym towarzystwie:
Piotr Schmidt – trumpet
Wojciech Niedziela – piano
Maciej Garbowski – bass
Krzysztof Gradziuk – drums.
Dwaj ostatni znani są z rewelacyjnego tria jazzowego RGG. Z Wojciechem Niedzielą Piotr Schmidt współpracuje od kilku lat, a we wrześniu 2017 ukazała się ich pierwsza wspólnie nagrana płyta duetowa – „Dark Morning”.
„Tribute to Tomasz Stańko”, jak mówi Piotr Schmidt, jest „hołdem i podziękowaniem, złożonym Tomaszowi Stańko, za ogromną inspirację i niesamowite emocje, których muzyka Stańko dostarczała przez wiele lat”.
Materiał, znajdujący się na krążku, jest całkowicie autorski, oprócz hipnotyzującej kołysanki Krzysztofa Komedy z filmu „Rosemary’s Baby”. Piotr Schmidt odniósł się w kompozycjach na płycie bezpośrednio do muzyki Tomasza Stańko. Jak tłumaczy, „brzmienie Stańko, koncepcja grania zespołowego, frazowanie, jego opowieści i historie, wyrażane są w taki sposób, że człowiek drży, płacze. Muzyka ta powoduje, że wzbierają w tobie silne, dogłębnie przeżywane emocje. Nie mogłem przejść obok tego obojętnie”.
Dionizy Piątkowski zrecenzował:
„Piotr Schmidt jest artystą niezwykłym. Wyrasta na doskonałego organizatora, jest jednym z najciekawszych trębaczy młodego pokolenia, wspaniale radzi sobie jako wydawca. Jeszcze nie ucichły emocje i zachwyty po, przełomowej dla polskiego jazzu, płycie „Saxesful”, a już pojawił się arcyciekawy projekt „Tribute to Tomasz Stańko”. Piotr Schmidt, wraz z kwartetem, stworzył subtelnie piękne odniesienie do muzyki wybitnego, zmarłego trębacza, posiłkując się nostalgią i drapieżnością „stylistyki Stańko”. Klimat niezwykle barwny, w swoim brzmieniu – bawiący się klasyczną estetyką „ECM sound”, poetyką jazzu Stańko, ale i charakteryzujący się znakomitym wyczuciem i dystansem. Jest przy tym Piotr Schmidt instrumentalistą, który nie ściga się karkołomnymi pomysłami, ale buduje swój jazzowy świat dźwiękami, które same układają się w arcyciekawy, artystycznie kreatywny patos. Bo z jednej strony – liryka i subtelność tematów, z drugiej – drapieżność i emocja improwizacji. Jest w tej muzyce jakiś niewiarygodny „powiew jazzu”, blask muzyki Stańko. Ale nie jest to tylko owo „tribute”, lecz wyrafinowana estetyka nowoczesnego jazzu. Słychać to w kompozycjach całego zespołu, a także Piotra Schmidta, a już w klasycznym wręcz ujęciu – w słynnej kołysance Krzysztofa Komedy z filmu „Rosemary’s Baby”.
To jedna z ważniejszych płyt polskiego jazzu, bardzo istotna także dla Piotra Schmidta i jego znakomitego zespołu. To także album, którym z pewnością zachwycony byłby także Tomasz Stańko” (jazz.pl).

Album znalazł się w najlepszej dziesiątce światowych albumów jazzowych 2018 wg Wulfa Müllera. Müller, szef muzyczny OKeh Records, współpracownik Sony Music Germany i, przede wszystkim, jeden z najbardziej cenionych recenzentów muzyki jazzowej, opublikował na swoim blogu Top Listę najlepszych albumów jazzowych 2018 na świecie. Znalazł się tam projekt „Tribute to Tomasz Stańko”, ale również album „Saxesful” (wulfmuller.wordpress.com).
Płyta została uznana przez stowarzyszenie Europe Jazz Network, w zestawieniu z lutego 2019, za jeden z najlepszych albumów jazzowych, wydanych na kontynencie europejskim. To kolejne wyrazy uznania dla polskiego trębacza. Autorzy rankingu piszą w uzasadnieniu, że „muzyka w wykonaniu kwartetu jest rozdzierająca serce, melancholijna, pełna smutku i piękna”.
Fakt, że po śmierci Tomasza Stańko pojawią się płyty, honorujące twórczość mistrza, był pewny. Wydawało się jednak, że jakakolwiek próba ponownego zagrania tego, czego już lepiej zagrać się nie da, będzie klapą i fiaskiem. A jednak, w przypadku płyty „Tribute to Tomasz Stańko”, mamy do czynienia z albumem wybitnym.
Piotr Schmidt Quartet feat. Wojciech Niedziela – „Rosemary’s Baby” from „Tribute to Tomasz Stańko”, Official Video 2018

Piotr Schmidt Quartet feat. Wojciech Niedziela – „A Melancholy Routine” from „Tribute to Tomasz Stańko”, Live @ Dom Kultury Kadr, Warszawa 2019

Piotr Schmidt Quartet feat. Wojciech Niedziela – „Sorrow” from „Tribute to Tomasz Stańko”, Live @ Dom Kultury Kadr, Warszawa 2019

Piotr Schmidt Quartet feat. Wojciech Niedziela – Tomasz Stańko Tribute, Live @ Śląska Prohibicja 2019

TRIBUTE to TOMASZ STAŃKO – koncert w Filharmonii Łódzkiej 2019
W ostatnich latach swojego życia Tomasz Stańko nagrywał raczej rzeczy stonowane, bliższe balladzie niż agresywnej jazzowej improwizacji. I taki też był koncert kwartetu Piotra Schmidta w łódzkiej Filharmonii w 2019. I taka też jest muzyka na płycie. Słychać to nie tylko w kompozycjach całego zespołu – „21 Grams”, „The Inner Struggle, „A Melancholy Routine”, „Sorrow”, „Distraction”, „Routine II”, „Hollowness” oraz „Norm”, ale także w indywidualnych kompozycjach Piotra Schmidta – „Transgress” i „Serenity”. Jedyny „gratis spoza świata Stańko” został tu zaczerpnięty z twórczości Krzysztofa Komedy, i jest nim słynna kołysanka z filmu „Rosemary’s Baby”, z pięknie rozbudowanymi improwizacjami muzyków kwartetu Schmidta.
W przerwie koncertu Piotr opowiedział, jak doszło do nagrania tej płyty. A doszło przypadkiem, podczas nagrywania materiału do albumu „Saxesful”, w czerwcu 2018. Na jedną z sesji nagraniowych spóźnił się Henryk Miśkiewicz. Muzycy w studiu – Piotr Schmidt, Wojciech Niedziela, Maciej Garbowski i Krzysztof Gradziuk – nie chcąc marnować czasu, przystąpili do nagrywania luźnego materiału, który miał być później wyselekcjonowany i dodany do płyty „Saxesful”.
Tomasz Stańko w tym czasie już chorował, ale nikt nie sądził, że jest to coś poważniejszego niż „zwykłe” zapalenie płuc. Tak więc, materiał nagrany wówczas, nie miał być absolutnie przeznaczony na album „ku pamięci Stańko” – miał to być materiał na płytę „Saxesful”.
Kolejnym przypadkiem był fakt, że wówczas w studiu nagrywali razem z Piotrem dwaj muzycy, którzy występowali z Tomaszem Stańko w ciągu ostatnich dwóch lat jego działalności, współtworząc Tomasz Stańko Quartet – perkusista Krzysztof Gradziuk, i kontrabasista Maciej Garbowski (obecnie obaj w RGG).
Po niespodziewanej śmierci Tomasza Stańko 29 lipca 2018, Piotr ponownie przesłuchał nagrany materiał, i doszedł do wniosku, że ta muzyka jest bardzo bliska stylistyce Stańko, i że może ona stać się zalążkiem zupełnie nowego albumu.
Dograno nowy materiał, utrzymując go w podobnym duchu, i tak powstała płyta, honorująca Tomasza Stańko.
Podczas koncertu w Flharmonii Łódzkiej, można było odnieść wrażenie, że mamy do czynienia z utworami samego Tomasza Stańko, których wcześniej po prostu nie znaliśmy. Muzyka jest dystyngowana, o delikatnym, ale i napiętym brzmieniu, w klimacie wręcz mrocznym, hipnotycznym chwilami. Subtelnie piękne odniesienie do muzyki Stańko. Słychać wyraźnie, że Piort Schmidt dokładnie studiował kompozycje Stańko, jednak zachował swój indywidualny, autorski wkład w materiał, przedstawiony na koncercie i na płycie.
Artysta Piotr Schmidt na scenie – to wzór wysokiej kultury osobistej, a także pewnego charme’u, którego nie spotyka się wśród dzisiejszych młodych jazzmanów, a który niebywale imponuje. Emanuje z Piotra jakaś wręcz nadwrażliwość, połączona z wielką skromnością – jakby przepraszał, że w ogóle zajmuje miejsce na podium sceny. Mówi półszeptem, wielokrotnie dziękuje swoim towarzyszom i widowni, porusza się niemal kocimi ruchami, nie chcąc zakłócać widowni przyjemności odbioru solówek w wykonaniu jego kolegów. To wspaniały muzyk, i niebywale rzadki przypadek młodego mężczyzny z wyjątkowym charakterem. Jego miejsce za 5-10 lat jest na pewno na scenach nowojorskich, choć oczywiście, wolelibyśmy, by już zawsze grał i tworzył dla nas, w Polsce.
Nie bez znaczenia jest tutaj udział Wojciecha Niedzieli – rewelacyjnego pianisty jazzowego, wieloletniego członka Kwartetu i Sextetu Jana Ptaszyna Wróblewskiego. Muzyk demonstruje niebywale wysoki poziom artystyczny. Jest to jazz najwyższej próby, z gatunku tych „romantycznych” wykonań, z precyzją i pewnością dłoni, biegających po klawiaturze z prędkością światła, ale też z delikatnością, subtelnością, wyrafinowaniem.
Wysłuchaliśmy także jednego z utworów ze wspólnej płyty Wojciecha Niedzieli i Piotra Schmidta z 2017, „Dark Morning”, zawierającej kompozycje Wojciecha Niedzieli. Odkąd na początku 2016 Wojciech i Piotr zaczęli wspólnie koncertować, ich styl gry skrystalizował się, kompozycje nabrały szlachetności, a intymny nastrój ich muzyki promieniuje niespotykaną głębią przekazu.
Także obaj członkowie RGG – kontrabasista Maciej Garbowski i perkusista Krzysztof Gradziuk – grają jazz wysublimowany, wyciszony wręcz, ale z mocno wyczuwalnym feelingiem, drive’em, który zachwyca. To jazz z najlepszych czasów cool, z czasów Davisa i Bakera. Precyzja i mistrzostwo wszystkich wykonań budzą niekłamany zachwyt.
Wygaszone na koniec koncertu światła i zupełna ciemność, pozwoliły nam przenieść się duchowo na moment w świat, w, którym przebywa teraz Tomasz Stańko.

Inne projekty, w których uczestniczy Piotr Schmidt, to m.in.:
Piotr Schmidt Quintet feat. Walter Smith III
Mariusz Bogdanowicz Quartet feat. Piotr Schmidt
Bartek Pieszka Quartet feat. Piotr Schmidt
P\otr Schmidt & Tomasz Bura Duo
Piotr Baron Quintet
Piotr Baron Quintet feat. Natalia Niemen
Benjamin Drazen Quartet feat. Piotr Schmidt
F.O.U.R.S Collective
Piotr Schmidt & Kuba Płużek Duo
Piotr Schmidt Quartet feat. Kazimierz Jonkisz
Heavy Metal Sextet
Grzegorz Piotrowski Special Project
Big Band Wiesława Pieregorólki
Wojciech Niedziela Quartet
Przemysław Strączek International Group
Grzegorz Rogala Quartet feat. Piotr Schmidt
Grzegorz Rogala Sextet feat. Piotr Schmidt and Sagit Zilberman.

Piotr Schmidt w trakcie kariery współpracował m.in. z takimi muzykami, jak Walter Smith III, Ernesto Simpson, Alex Hutchings, Benjamin Drazen, Dante Luciani, Grzegorz Nagórski, Maciej Sikała, Wojciech Karolak, Krystyna Prońko, Wojciech Myrczek, Wojciech Niedziela, Jacek Niedziela-Meira, Grzech Piotrowski, Paweł Kaczmarczyk, Paweł Tomaszewski, Piotr Baron, Kazimierz Jonkisz, Michał Barański, Wiesław Pieregorólka i wieloma innymi.

Mimo młodego wieku, Piotr Schmidt ma już na swoim koncie ponad dwadzieścia płyt, w tym aż jedenaście autorskich:
2008: Normal – Karolina Glazer
2009: Maya – Wierba & Schmidt Quintet
2010: Live in Getxo – Wierba & Schmidt Quintet
2011: Black Monolith – Wierba & Schmidt Quintet feat. Dante Luciani
2012: The Mole People – Wierba & Schmidt Quintet feat. Piotr Baron
2012: Silver Protect – Piotr Schmidt Electric Group
2012: As Sung by Billie Holiday – Ida Zalewska
2013: Live at Jazz nad Odrą – Generation Next
2013: Syntonia – Mariusz Bogdanowicz Quartet
2014: Treezz – F.O.U.R.S. Collective
2014: Trzeba było zostać dresiarzem – Ten Typ Mes
2015: Tear the Roof Off – Schmidt Electric
2015: Transplantation – Shop-In
2016, 2017: Tribute to Andrzej Przybielski, Vol. 1, Vol. 2 – Andrzej Przybielski
2016: Przy tobie – Mariusz Bogdanowicz
2017: Live – Schmidt Electric
2017: Dark Morning – Piotr Schmidt & Wojciech Niedziela Duo
2018: Saxesful – Piotr Schmidt Quartet feat. Wojciech Niedziela
2018: Tribute to Tomasz Stańko – Piotr Schmidt Quartet feat. Wojciech Niedziela

JUBILATOWI ŻYCZYMY WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO, STO LAT !!!

By Andrzej Rumianowski • Index-Up, URODZINY •