lut 27 2021
15. Fonografia
POPRZEDNI | WSZYSTKIE ODCINKI | NASTĘPNY |
E-wystawa
„DEKADY JAZZU, lata 20-te, 30-te, BYŁ JAZZ” opracowana przez Krzysztofa Karpińskiego, autora książki pt.:
„Był jazz, krzyk jazzbandu w międzywojennej Polsce”.
Wystawa w ciekawym i lapidarnym skrócie dokumentuje międzywojenny rodowód polskiego jazzu, ilustrując to archiwalnymi fotografiami artystów, najważniejszych miejsc i kopiami dokumentów związanych z historią jazzu.
Przedwojenna polska fonografia, chociaż istniało kilka wytwórni płyt gramofonowych, nie należała do najlepiej rozwiniętych. Dużo płyt importowano.
Największą, najważniejszą i najdłużej działającą wytwórnią była Syrena Record założona w 1908 r. przez Juliusza Feigenbauma. Była wyposażona w najlepsze i największe w kraju studio, znajdujące się w centrum Warszawy, początkowo przy ulicy Chmielnej, a potem przy Wiśniowej.
Inne, mniej znaczące, działające w Warszawie wytwórnie płyt gramofonowych to:
– Cristal Elektro,
– Lonora Elektro
– Harmonia Record.
Ważne ogniwo w budowie podstaw polskiej fonografii stanowiła francuska firma Pathe Marconi. Jej przedstawicielem na Polskę był Adam Klimkiewicz. W latach dwudziestych nagrywała dla niej orkiestra Ignacego Melodysta, w której grał Fred Melodyst.
„His Master’s Voice”, czyli: „Głos Jego Pana” to nieoficjalna nazwa dużej brytyjskiej wytwórni płytowej utworzonej przez The Gramophone Co. Ltd w 1901 roku.
Fraza została po raz pierwszy wymyślona pod koniec lat 90. XIX wieku jako tytuł obrazu przedstawiającego psa rasy terier o imieniu Nipper słuchającego nakręcanego patefonu (cylindrycznego).
Był to słynny znak towarowy i logo wytwórni RCA Victor.
POPRZEDNI | WSZYSTKIE ODCINKI | NASTĘPNY |