paź 25 2021

Paweł Dobrowolski

Bartozzi Quartet – „Lost and Found”, Live @ Muzyczny Klub TVP3 Kielce 2019, Paweł Dobrowolski – drums

Oprac. Ewa Kałużna. Fot. Robert Wilk, last.fm, Beatit TV, Magazyn Perkusista

 
Dziś, 25 października 2021,

44. urodziny świętuje

PAWEŁ DOBROWOLSKI

(ur. 25 października 1977),

znakomity perkusista jazzowy, jeden z najbardziej zajętych, bo najlepszych w swoim fachu.

Perkusiści to mistrzowie drugiego planu. Poszukiwani do powstających ciągle, nowych formacji. Wzywani rozpaczliwie na zastępstwa.

Jednym z nich jest, utrzymujący się niezmiennie w polskiej czołówce, Paweł Dobrowolski.

W 2015 został endorserem talerzy perkusyjnych marki Zildjian.

Jest wykładowcą na Międzynarodowych Warsztatach Jazzowych w Puławach oraz Cho-Jazz.

POCZĄTKI. PIERWSZE FASCYNACJE MUZYCZNE

Paweł dość późno wkroczył w świat profesjonalnej perkusji jazzowej, bo dopiero w wieku 29 lat, po dziesięciu latach studiów w kilku uczelniach.

O swoich początkach opowiedział „Magazynowi Gitarzysta” i portalowi JazzPress.

Urodził się w Tarnowie, ale za swoje rodzinne miasto uważa Nowy Sącz – tam wychował się.

W szkole podstawowej chodził na lekcje gry na fortepianie. Nauczycielka odkryła, że ma poczucie rytmu. W jego pokoju stał fortepian, kupiony jeszcze przez dziadka. Był niechcianym, rozklekotanym meblem, który wylądował w pokoju Pawła, i na którym chłopiec brzdąkał sobie. Ale nauka gry na fortepianie nie trwała długo – zaledwie dwa lata. Młodzieńcze pasje sportowe wzięły górę. Zamiast fortepianu, Paweł wolał grać w piłkę. Rodzice to rozumieli i nie przymuszali go do dalszych ćwiczeń muzycznych.

Do grania wrócił w wieku 13 lat. Wtedy już dobrze wiedział, co chce robić w życiu.

Zawsze podobała mu się perkusja. Był to dla niego instrument widowiskowy, rzucający się w oczy. Kiedy słuchał muzyki, jego uwagę przyciągała perkusja, rytm. Już jako maluch, bębnił w domu w co popadnie zabawkowymi kręglami z plastiku, słuchając przy tym muzyki z adaptera.

Pierwsza upragniona perkusja została zakupiona od muzyka z zespołu weselnego. Paweł miał uzbierane pieniądze z kieszonkowego, dorabiał sobie też różnymi pracami. Rodzice dołożyli brakującą resztę. To była Trova produkcji NRD – kopia Sonora. Całkiem przyzwoity zestaw, w dobrym stanie technicznym. Nie było co prawda statywów, ale Paweł dorobił je z nóżek od krzeseł obrotowych.

W siódmej klasie, Paweł zaczął grać wraz z paczką kolegów, zafascynowanych, jak on, Beatlesami. Zapuścili włosy, ubierali się inaczej niż „przeciętna” młodzież. Później pasjonowali się Iron Maiden, Metalliką, Slayerem. Thrash metal był wtedy bardzo modny.

JAZZ

Wkrótce Paweł z metalowca stał się jazzmanem, a to za sprawą kolegi z Nowego Sącza, który grywał z różnymi składami. Kolega usilnie namawiał Pawła, by odpuścił zainteresowanie „hałasem”, a zajął się czymś, co będzie dla niego o „wiele bardziej wartościowe”. Pożyczył mu taśmy VHS, z nagranymi z telewizji koncertami z lat 60. i 70.

Paweł wsłuchiwał się w Led Zeppelin, The Doors, Jamesa Browna. Kiedy obejrzał zespół Chick Corea Elektric Band, z Garym Novakiem na perkusji, już nic nie było w stanie odciągnąć go od jazzu. Energia, wolność, nieskrępowana improwizacja wciągnęły go bez reszty. Przeważyła kaseta z nagraniem Johna Coltrane’a, z kwartetem, w którym na bębnach grał Elvin Jones.

Od tamtej pory, przez kilka lat, codziennie po kilka godzin, Paweł słuchał jazzu.

Kompletnie zafascynował się aurą jazzu, zarówno elektrycznego, jak i akustycznego. Nurt akustyczny bardziej go wciągnął, ze względu na Coltrane’a. Ta muzyka miała mistyczny charakter. Nie wiedział, o co w niej chodzi, ale „wpadł, jak śliwka w kompot”.

Paweł nie miał formalnego przygotowania, pozwalającego zdawać na akademię muzyczną. Bardzo chciał, ale nie miał podstaw. Jeździł co prawda na warsztaty jazzowe, lecz jego własna edukacja była zbyt krótka, by porywać się na akademię.

Rozkochany w perkusji nastolatek, trafił w końcu na studia architektoniczne do Krakowa.

Paweł pochodzi z rodziny, związanej z architekturą, poszedł więc w tym kierunku. Przyuczył się podstaw rysunku odręcznego, i zdał na architekturę w Krakowie.

Czas tych studiów pozwolił mu na odwiedzanie krakowskich klubów muzycznych i festiwali. Przyglądał się innym muzykom i chłonął tę atmosferę. Kraków zawsze miał, i ma nadal, silną scenę jazzową. Paweł szybko wciągnął się w nią.

W końcu, koledzy namówili go, by zdawał na studia zaoczne w Akademii Muzycznej w Katowicach. Dostał się, i po dwóch latach studiów zaocznych, zdał na dzienne.

Studia w klasie perkusji Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach ukończył w 2006. Miał za sobą trzy lata architektury, dwa lata studiów zaocznych, rok przerwy, i dopiero po tym – cztery lata studiów dziennych. Tak więc, Paweł Dobrowolski studiował przez 10 lat, kończąc formalną edukację w wieku 29 lat.

Jego nauczycielami na warsztatach byli Adam Czerwiński i Cezary Konrad, a w akademii – Łukasz Żyta i Adam Buczek. Dali mu duże wsparcie i zachęcili do wytężonej pracy z instrumentem.

JAZZ CLUB u MUNIAKA

Paweł miał to szczęście, że jeszcze w czasie studiów, z rekomendacji Łukasza Żyty, trafił do szkoły Janusza Muniaka, na Floriańską 3. To był prawdziwy uniwersytet. Jazz Club u Muniaka był szkołą praktyczną. Tam Paweł przeszedł lekcję życia na scenie, tam rozwijał się i budował swoje umiejętności. W piwnicy u Muniaka grał oczywiście z Januszem Muniakiem. Ale występowały tam też składy młodych muzyków, w których Paweł pojawiał się. To były jego pierwsze koncertowe kroki.

PIERWSZE ZESPOŁY

Pokłosiem działania w piwnicy u Muniaka oraz studiów w Katowicach, były pierwsze składy jazzowe, z którymi Paweł zaczął jeździć na konkursy. Było to trio Pawła Kaczmarczyka, pierwotnie z Krzysztofem Pacanem, a później z Michałem Jarosem na kontrabasie.

Formowali wówczas różne składy, by grać rozmaite rzeczy. Wiele z festiwalowych wyjazdów kończyło się nagrodami. To był bardzo dobry czas, świetna szkoła dla osoby, wchodzącej w zawód muzyka. Wtedy nie chodziło o pieniądze, o nagrody finansowe – spełnieniem marzeń była nagroda w formie nagrania płyty.

KACZMARCZYK / BARAŃSKI / DOBROWOLSKI TRIO

W 2001, razem z kontrabasistą Michałem Barańskim i pianistą Pawłem Kaczmarczykiem, założyli trio. Grupa czerpała inspirację od takich artystów, jak Herbie Hancock, Bill Evans, Brad Mehldau.

Zdobyli pierwszą nagrodę na Jazz Juniors 2002, następnie Grand Prix Jazzu na Odrą 2002.

Kaczmarczyk / Barański / Dobrowolski Trio – Interview Live 2005

„LIVE” 2005

W 2005 trio wydało album „Live”, o którym Adam Baruch napisał: „Ta muzyka została nagrana rok przed nagraniem sensacyjnego „formalnego” debiutanckiego albumu „Audiofeeling”. Obecnie jest przedmiotem kolekcjonerskim. Muzyka jest absolutnie genialna, od góry do dołu, od początku do końca, i od pierwszej do ostatniej nuty. Wszyscy muzycy są znakomici, grają z wdziękiem i pasją, zawsze elegancko i ze smakiem. Ogólny wynik jest oszałamiającym osiągnięciem, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że jest to muzyczny debiut”.

„AUDIOFEELING” 2007

Również kolejna płyta tria, „Audiofeeling” z 2007, zebrała deszcz pozytywnych recenzji, i została uznana przez magazyn „Jazz Forum” Płytą Roku. Skład na sesjach tworzyli:
Paweł Kaczmarczyk – piano
Michał Barański – bass
Paweł Dobrowolski – drums
Guests:
Radek Nowicki, Tomasz Grzegorski – tenor sax
Grzech Piotrowski – tenor sax, electronics.

TOMASZEWSKI / ŚWIĘS / DOBROWOLSKI TRIO

Równolegle, Paweł grał w triu z kolegami ze studiów – Pawłem Tomaszewskim i Andrzejem Święsem.

Trio nagrało w 2006 płytę „Actual Proof”, która powstała dzięki ich sukcesowi na Bielskiej Zadymce Jazzowej.

Z oboma składami, Paweł jeździł na konkursy jazzowe, zdobywając nagrody i wyróżnienia.

NIGEL KENNEDY
W 2006, jeszcze w czasie studiów, dzięki krakowskim koneksjom, Paweł dołączył do zespołu Nigela Kennedy’ego. Nigel mieszkał na Floriańskiej i często przychodził do klubu Muniaka. Gdy Kennedy zaczął formować własny zespół, Paweł dostał propozycję grania z nim.

Jednocześnie przyszła propozycja od Anny Marii Jopek.

I tak, będąc na ostatnim roku studiów, Paweł grał w dwóch świetnych zespołach, z którymi jeździł po Polsce i świecie.

ANNA MARIA JOPEK

Do zespołu Anny Marii Jopek, w którym gra do dziś, Paweł dołączył w 2006.

To był zbieg okoliczności.

W tym czasie, Paweł zagrał koncert z Robertem Kubiszynem, kontrabasistą i basistą w zespole Jopek. Zespół Anny Marii akurat poszukiwał perkusisty. Paweł, jako młody, zdolny, który zdążył już grać z wieloma uznanymi muzykami, znalazł się na liście kandydatów do tej grupy. Dostał płytę z pięcioma utworami, i miał jeden dzień na ich opanowanie. Następnego dnia, zjawił się w sali prób, gdzie zagrali te kompozycje z całym składem. Kilka godzin później odebrał telefon, że zapraszają go do współpracy. Był mocno zdziwiony, wydawało mu się niemożliwe, by miał zastąpić Cezarego Konrada.

Przed pierwszym wspólnym koncertem z zespołem Anny Marii Jopek, Paweł miał dwa tygodnie na opanowanie kilkudziesięciu utworów. Dostał nagrania bez nut, ale znajomość zapisu nutowego ułatwiła mu zrobienie skrótowych zapisków do utworów.

Kiedy Paweł, doświadczony już wcześniej w nagraniach studyjnych, teraz pierwszy raz spotkał się z kolegami na koncercie na żywo, zaskoczyła go giętkość, zmienność tej formacji. Wersje płytowe miały się nijak do tego, co i jak grali na koncercie. Nie było próby, tylko soundcheck przed występem. Koledzy sugerowali, by Paweł grał po swojemu. Nikt nie oczekiwał, że będzie odtwarzał lub naśladował, wybitnego przecież, Czarka Konrada. I Paweł zagrał po swojemu. Zawsze tak gra.

PAWEŁ KACZMARCZYK AUDIOFEELING BAND

Drzwi do międzynarodowej kariery otworzył Pawłowi album „Complexity in Simplicity” Pawła Kaczmarczyka, wydany w 2009, przez renomowaną wytwórnię ACT, a nagrany z formacją Audiofeeling Band, w składzie:
Paweł Kaczmarczyk – piano
Radek Nowicki – tenor sax, soprano sax
Tomasz Grzegorski – tenor sax, bass clarinet
Grzech Piotrowski – soprano sax
Łukasz Poprawski – alto sax
Jerzy Małek – trumpet
Rafał Sarnecki – guitar
Michał Barański, Wojciech Pulcyn – bass
Bogusz Wekka – percission
Paweł Dobrowolski, Łukasz Żyta – drums.
„Complexity in Simplicity” – Album Trailer 2009

„Complexity in Simplicity” 2009

SBB

25 sierpnia 2012 Paweł zagrał w składzie SBB. To było zastępstwo za Irka Głyka. Gdy Paweł dostał materiały do nauki, nie znał wszystkich utworów SBB, ale był zachwycony grą Jerzego Piotrowskiego na bębnach. Oczywiście, podczas koncertu z SBB nie starał się udawać Jerzego, nikomu nie było to potrzebne. Opanował program koncertu, i wykonał go po swojemu.

7 września 2020 ponownie wystąpił z SBB, podczas jubileuszowego koncetru z okazji 30-lecia zespołu. Koncert miał miejsce w Studio M im. SBB w Radiu Opole, a wystąpili Józef Skrzek, Apostolis Anthimos, Paweł Dobrowolski, Miłosz Wośko, Staszek Sojka, Natalia Sikora, AbraDab, Septyma Performing Arts, Sebastian Riedel, Max Mucha, Tomasz Makowiecki.

LABORATORIUM

Po śmierci Grzegorza Grzyba w 2018, Paweł Dobrowolski gra na perkusji z Laboratorium:
Laboratorium – „Anatomy Lesson”, Live @ CK Jazovia, Gliwice 2019
Janusz Grzywacz – piano, electric piano, synth
Marek Stryszowski – sax, vocal
Krzysztof Ścierański – bass
Marek Raduli – guitar
Bernard Maseli – vibes
Paweł Dobrowolski – drums

INNA WSPÓŁPRACA

W trakcie kariery, Paweł występował z różnymi składami – Robert Szewczuga Trio, Adam Bałdych Imaginary Quartet, Bartozzi Quartet, Filipowicz Quintet, Krzysztof Herdzin Big Band, Marek Napiórkowski Sextet, Marek Napiórkowski Trio, Michał Wróblewski Trio, Paweł Tomaszewski Group, Ted Novak Trio, The Nigel Kennedy Quintet.

Koncertował i nagrywał z takimi artystami światowego formatu, jak Nigel Kennedy, Terence Blanchard, Randy Brecker, Richard Bona, Dhafer Youssef, Mino Cinelu, Jeff Beck, Gonzalo Rubalcaba, Gil Goldstein, Makoto Ozone, NDR Big Band, Maria Schneider Jazz Orchestra, Jacques Schwarz-Bart, Gordon Haskell, Brad Terry, Gary Guthman,

oraz z polskimi gwiazdami, jak Anna Maria Jopek, Marek Napiórkowski, Paweł Tomaszewski, Mariusz Bogdanowicz, Marek Bałata, SBB, Michał Urbaniak, Urszula Dudziak, Zbiniew Namysłowski, Janusz Muniak, Tomasz Szukalski, Wojciech Karolak, Zbigniew Wegehaupt, Krzysztof Ścierański, Janusz Skowron, Henryk Miśkiewicz, Andrzej Olejniczak, Adam Pierończyk, Grzegorz Nagórski, Krzysztof Herdzin, Adam Bałdych, Robert i Wojciech Majewscy, Jacek i Wojciech Niedzielowie, Mietek Szcześnak, Włodek Pawlik, Krzesimir Dębski, Adam Klocek, Kuba Badach, Anna Serafińska, Łona i Webber, Marika, Bovska, Bisquit, Carmen Moreno, Dorota Miśkiewicz, Monika Kuszyńska, Zakopower, Monika Borzym, Beata Przybytek, Marta Król, Sasha Strunin, Grzech Piotrowski, Marek Dyjak, Karim Martusewicz, Paweł Kaczmarczyk, Rafał Sarnecki, Ola Tomaszewska czy Michał Wróblewski.

Występował na licznych festiwalach krajowych i zagranicznych, m.in. w Australii, Japonii, Korei Płd., Chinach, Indonezji, Indiach, Singapurze, Libanie, Izraelu, Palestynie, Turcji, Niemczech, Czechach, Francji, Holandii, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Luksemburgu, Szwajcarji, Austrii, Hiszpanii, Włoszech, Rosji, Rumunii, Serbii, Ukrainie, Estonii, Łotwie, Białorusi, Szwecji, Norwegii, USA i Meksyku.

Miał okazję zaprezentować się na wielu prestiżowych scenach, jak Royal Albert Hall w Londynie, Olympia w Paryżu, w filharmoniach w Europie i na świecie, na scenach klubowych, jak Ronnie Scott’s w Londynie, Blue Note w Tokio i w Mediolanie, New Morning w Paryżu.

NAGRODY i WYRÓŻNIENIA

2002, 2005: I Nagroda na Jazz Juniors, w kategorii zespołowej
2002, 2004: Grand Prix Jazzu na Odrą, w kategorii zespołowej
2003: Swingujący Kruk na Hot Jazz Spring, Częstochowa
2004: Wyróżnienie dla najlepszego instrumentalisty na Jazz Juniors
2004: I Nagroda w Konkursie Zespołów Jazzowych w Radomiu
2004: I nagroda na Kultursalon Horbiger w Wiedniu, w kategorii zespołowej
2004: Klucz do Kariery na Pomorskiej Jesieni Jazzowej, w kategorii zespołowej
2004, 2005: Aniołek Jazzowy na festiwalu Bielska Zadymka Jazzowa
2006: Fryderyk w kategorii Jazzowa Płyta Roku, za album „Assymetry” Zbigniewa Namysłowskiego
2007: Płyta Roku „Jazz Forum” – „Audiofeeling”
2010: Płyta Roku „Jazz Forum” – „Complexity in Simplicity”
2014: nominacja do Fryderyka w kategorii Jazzowy Album Roku – „Up!” Marka Napiórkowskiego
2015: nominacja do Fryderyka, w kategorii Jazzowy Album Roku – „Moderate Haste” Jacek Namysłowski Quintet
2017: nominacja do Fryderyka w kategorii Jazzowy Album Roku – „Trójka Live” Marek Napiórkowski Sextet.
Paweł jest także wielokrotnym zdobywcą czołowych miejsc w ankiecie „Jazz Forum”, w kategorii Perkusista Roku.

DEFINICJA PERKUSYJNEJ SOLÓWKI wg PAWŁA

„Wszystko zależy od formy sola, które nie jest częścią oderwaną od utworu. Zależy, czy jest to solo otwarte, bez akompaniamentu innych instrumentów, solo przy akompaniamencie pozostałych członków zespołu, solo na formie utworu, gdzie grana jest część harmonii, czy też wymiana z innym solistą, czy w końcu solo kolektywne”.

Paweł nie ma jednej recepty na solo perkusyjne. Stara się wykonywać je tu i teraz, bez odgórnego planu. Oczywiście, ma jakiś zasób języka muzycznego, który przez lata wypracował. Gdyby przesłuchać kilkadziesiąt jego solówek, na pewno trafi się na powtarzalne elementy.

Lubi różnorodność. Nie chciałby grać wyłącznie w jednym zespole. Nie traktuje wykonywania muzyki, jako chęci sprawdzenia siebie. Stara się zrozumieć intencje kompozytora, a przy tym przekazać coś od siebie, swoje wyobrażenie o konkretnej muzyce. W końcu, to on zostaje zaproszony do danego projektu, i ma prawo do własnych pomysłów.

Paweł uważa, że dobra sekcja rytmiczna jest w szczególnie uprzywilejowanej sytuacji. Muzycy, grający na niektórych instrumentach, statystycznie mają więcej pracy niż inni, a sekcja rytmiczna zalicza się właśnie do nich. Jeśli przy tym ktoś potrafi przemieszczać się między stylami, grać w składzie akustycznym, elektrycznym, a nawet eksperymentalnym – to propozycji pracy ma więcej.

„W muzyce, na zasadzie kompromisu, zawsze trzeba się dopasować do partnerów, z którymi grasz, zwłaszcza w muzyce improwizowanej. Musi być utrzymywany pewien rodzaj balansu – jak na wadze, gdzie nie można dołożyć za wiele, bo przeważy któraś ze stron. Ideą pracy sekcyjnej jest utrzymywanie równowagi. Jeżeli mam okazję współpracować z basistą, który z technicznego punktu widzenia gra bardzo punktualnie, to daje mi duży komfort, i pozwala odejść od utartych szlaków. A jeżeli jest odwrotnie – muszę w większym stopniu spełniać funkcję akompaniującą, ponieważ taka będzie bardziej pasować do sytuacji muzycznej. Na tym polega praca w zespole. Trzeba zawsze szukać złotego środka” (jazzpress.pl).

O SOBIE

„Z upływem lat, staram się korzystać z różnych aspektów życia. Wszystko nie kręci się tylko wokół muzyki. Nie jest tak, że kiedy mam dzień przerwy od instrumentu, to muszę robić coś związanego z muzyką. Dawniej tak było. Teraz celowo robię sobie przerwę od słuchania. Wykonuję reset mózgu. Moim zdaniem, na muzyka i jego twórczość ma wpływ nie tylko samo interesowanie się tematem, ale całe życie człowieka, to, co przeżywa, kim jest. Muzyka jest zdecydowanie u mnie nadal na pierwszym miejscu, ale chętnie czerpię inspiracje z innych dziedzin. Lubię kino, malarstwo, kulinaria, architekturę” (magazynperkusista.pl).

DYSKOGRAFIA

Paweł Dobrowolski w swoim dotychczasowym dorobku posiada ponad 30 płyt, jak również muzykę do seriali oraz udział w programach telewizyjnych, polskich i zagranicznych.

Wystąpił m.in. na albumach i w projektach:
2005: Live – Kaczmarczyk / Barański / Dobrowolski
2006: Assymetry – Zbigiew Namysłowski
2006: Actual Proof – Tomaszewski / Święs / Dobrowolski
2007: Audiofeeling – Paweł Kaczmarczyk
2008: A Very Nice Album – Nigel Kennedy Quintet
2008: Jo & Co – Anna Maria Jopek
2009: Complexity in Simplicity – Paweł Kaczmarczyk Audiofeeling Band
2011: Polanna – Anna Maria Jopek
2011: Sinatra / Herdzin Big Bang – Krzysztof Herdzin Big Band
2011: Alvon Johnson All Stars Blues Band – Alvon Johnson
2012: Jazz Tribute to Michael Jackson – Filipowicz Quintet
2013: Jazz i orkiestra – Michał Wróblewski
2013: Nowa tradycja – Adam Bałdych
2013: Swinging with Sinatra – Jarek Wist & Krzysztof Herdzin Big Band
2014: City Album – Michał Wróblewski Trio
2014: Moderate Haste – Jacek Namysłowski Quintet
2014: Up! – Marek Napiórkowski Sextet
2014: Imaginary Room – Adam Bałdych
2014: Rural Crisis – Ted Novak Trio
2015: Chopin Revisited – Rafał Rokicki Trio
2015: Little Inspirations – Olga Boczar Music Essence
2015: Moderate Haste – Jacek Namysłowski Quintet
2016: sextet. Trójka Live – Marek Napiórkowski Sextet
2016: New Constellation – Michał Urbaniak
2016: ‎Bartozzi Quartet – Bartozzi Quartet
2017: Tribute to the Police – Marta Król & Paweł Tomaszewski Group
2018: Dla dzieci – Karimski Klub
2019: Ulotne – Anna Maria Jopek
2019: Hipokamp – Marek Napiórkowski
2021: Z miłości jestem. Live – SBB & NOSPR.

Posłuchajmy:

Paweł Dobrowolski Drum Solo 2013

Paweł Dobrowolski – Live @ Sala Ziemi, Poznań 2013
Paweł Dobrowolski – drums
Marek Napiórkowski – guitar
Robert Kubiszyn – bass

Paweł Tomaszewski Trio – „Limitless”, Live 2014
Paweł Tomaszewski – piano
Andrzej Święs – bass
Paweł Dobrowolski – drums

LSND Quartet – „Chodzenie”, Live Studio Session 2015
Szymon Łukowski – tenor sax
Jan Smoczynski – Hammond organ
Gabriel Niedziela – guitar
Paweł Dobrowolski – drums

Marek Napiórkowski Sextet – „Up”, Live @ Przystanek Woodstock 2015
Marek Napiórkowski – guitar
Adam Pierończyk – tenor sax, soprano sax
Henryk Miśkiewicz – bass clarinet
Michał Tokaj – piano
Robert Kubiszyn – bass, bass guitar
Paweł Dobrowolski – drums

Bartozzi Quartet – „Don’t Mess”, Live Session 2017
Andrzej Gondek – guitar
Rafał Stępień – keyboards
Bartosz „Bartozzi” Wojciechowski – bass
Paweł Dobrowolski – drums

Marek Napiórkowski Trio feat. Andrzej Olejniczak – Live @ 12on14 Jazz Club, 2019
Marek Napiórkowski – guitar
Andrzej Olejniczak – sax
Michał Barański – bass
Paweł Dobrowolski – drums

Anna Maria Jopek – „Hej, przeleciał ptaszek (A Little Bird Flew)”, Live 2019
Anna Maria Jopek – voice
Krzysztof Herdzin – piano
Piotr Nazaruk – zither
Robert Kubiszyn – bass
Paweł Dobrowolski – udu, percussion

Marek Napiórkowski – „Hipokamp”, Official Video 2019
Marek Napiórkowski – guitar
Adam Pierończyk – soprano sax
Jan Smoczyński – synthesizer
Luis Ribeiro – percussion
Paweł Dobrowolski – drums

Bartozzi Quartet – „Lost and Found”, Live @ Muzyczny Klub TVP3 Kielce 2019
Andrzej Gondek – guitar
Rafał Stępień – keyboards
Bartosz „Bartozzi” Wojciechowski – bass
Paweł Dobrowolski – drums

Paweł Dobrowolski Interview – Live @ Cho-Jazz 2019

Paweł Dobrowolski – Live @ Cały ten jazz! Meet! 2021

https://www.youtube.com/watch?v=3jZ8G-fc4RU

JUBILATOWI ŻYCZYMY WSZYTKIEGO NAJLEPSZEGO, STO LAT !!!

Fot. Robert Wilk / last.fm / Beatit TV / Magazyn Perkusista

By Radosław Czapski • URODZINY •